موج بزرگ: موج که برای موج‌سواران پدیده‌ای جذاب و هیجان‌انگیز است، می‌تواند از دید دیگران نمایانگر سونامی‌ای باشد که در راه است. این اثر هنری را روبرت لونگو آفریده است. این اثر بدون عنوان است، اما بخشی از مجموعه‌ای است که این هنرمند به آن عنوان "هیولا" داده است. آب فقط حیات نمی‌بخشد، بلکه سوژه‌ای جذاب برای هنرمندان است. نمایشگاه هامبورگ از دیدی تاریخی نیز به آثار هنرمندان درباره آب می‌پردازد.

لذت از آب در دنیایی ساختگی: کسانی که راهی این مکان می‌شوند، از محاسبه‌ناپذیری دریا در امان هستند. این عکس را مارتین پار در سال ۱۹۹۶ از استخر عظیم Ocean Dome در ژاپن گرفته است. در این دنیای ساختگی از طبیعیت خبری نیست و مردم می‌توانند بدون آنکه به خشکسالی، سیل، سونامی و قایق‌های پر از پناهجویان فکر کنند، از آب لذت برند.

ماده‌ای در جنبش: حفظ لحظاتی که هنرمند به آب می‌نگرد، چالشی هنری است، خواه در قالب یک تابلوی نقاشی خواه در قالب یک عکس. آب ماده‌ای است که پیوسته در جنبش است. آین اثر را آگوست رنوار، نقاش معروف فرانسوی در سال ۱۸۸۳ آفریده و کوشیده است که موج‌های پرتلاطم را به گونه‌ای بکشد که حس جنبش آب به ببینده القا شود.

گستره‌ای بی‌پایان: گرهارد ریشتر، نقاش معروف آلمانی نیز از جمله هنرمندانی است که مجذوب گستره‌ی دریا بوده‌اند. این اثر هنری از ریشتر که "قطعه‌دریا" نام دارد و در سال ۱۹۶۹ خلق شده، گستره و افق دریا به شکلی فوق‌العاده به تصویر کشیده شده است. هنرمندان با آفرینش چنین آثاری همواره انسان را متوجه این نکته کرده‌اند که چقدر در مقابل عظمت طبیعت و قدرت آب کوچک است.

بازی با انعکاس: آب صاف و بی‌حرکت به آیینه می‌ماند. به ویژه نقاشان مکتب رمانتیسم به قدرت انعکاس آب توجه کرده‌اند. این اثر را که "غار آبی کاپری" نام دارد، کارل ویلهلم دیفن‌باخ در سال ۱۹۰۲ میلادی خلق کرده است. هنرمندان قرن نوزدهم میلادی در آثار خود بارها و بارها با سوژه انعکاس در آب بازی کرده‌اند.

آب و دیگر هیچ: ویلیام ترنر، نقاش انگلیسی از جمله هنرمندانی است که آب الهام‌بخش بسیاری از آثار او بوده است. او در سال ۱۸۰۷ به عنوان استاد ژرف‌نمایی (پرسپکتیو) به خدمت آکادمی سلطنتی بریتانیا درآمد. ترنر با کمک یک گوی شفاف که نصف آن پر آب بود، به شاگردان خود نشان می‌داد که شکنندگی نور بر سطح آب چگونه است. در حالیکه او با خلق آثار هنری تصویری رومانتیک از آب عرضه می‌کرد، دانشمندان آن عصر در پی کشف ویژگی‌های آب بودند.

کوچکترین واحد: قطره کوچکترین واحد قابل رویت آب است. نقاشان دوره رنسانس از قطره‌ی آب استفاده می‌کردند تا به آثار خود در سبک طبیعت بی‌جان طراوت و تازگی ببخشند. در قرن ۱۹ میلادی قطره‌ی آب خود به سوژه‌ای هنری بدل شد. نقاشان و عکاسان به مرور زمان به لحظه برخورد قطره‌با سطح آب پرداختند. اثری از پیتر کیتمن تحت عنوان "قطره‌های بازتابنده" که به سال ۱۹۵۰ برمی‌گردد.

کوه های یخی: حالت‌های گوناگون آب از قطره تا برف و یخ به نقاشان و عکاسان بسیاری الهام بخشیده است. آب در آن لحظه که آب یخ می‌زند، شفافیت و جنبش خود را از دست می‌دهد و می‌تواند اشکالی عجیب و غریب به خود بگیرد. عکسی از مجموعه تصاویر اشتفان هون‌اشتاین تحت عنوان "یخ" در سال ۲۰۱۲ که عظمت کوه‌های یخی را نشان می‌دهد.

یخ ابدی؟: امروزه آب به موضوعی محوری بدل شده چرا که آلودگی محیط زیست و تغییرات اقلیمی از پدیده‌هایی هستند که ما را تهدید می‌کنند. گرمایش زمین سبب شد تا اسطوره‌ی "ابدی بودن یخ" نیز رو به فنا بگذارد. اولافور الیاسون مجموعه تصاویری تحت عنوان "یخ شدن آب" در ایسلند را در سال ۲۰۰۸ خلق کرد تا این روند را به نمایش بگذارد. نمایشگاه "درباره آب" از ۱۳ ژوئن تا ۲۰ سپتامبر در Buerius Kunst Forum در هامبورگ دائر است.