ویکتور انریچ در ده سال گذشته با دستکاری های دیجیتالی در معماری، به بازتصویرسازی نشانه های شهری پرداخته است. مجموعه طرح هایی که این هنرمند کاتالانی پدید آورده شامل ساختمان هایی سر و ته، چرخیده، خمیده و بافته در سایت شهری هستند که از نسخه های اولیه خود متمایزند. کارهای انریچ شامل عکاسی معماری واقعی و تکنیک های گرافیکی کامپیوتری است که مجموعه ی تصاویر ذهنی را شکل داده و محیطی تجربی را از عکس های مونیخ، بارسلونا، خاورمیانه و ورای آن، پدید آورده است.
انریچ می گوید: «در شهرها، بسیاری از فضاها تنها با تکرارشان بایگانی می شوند، در نتیجه افزایش تناقضات مناسب می تواند به عنوان منبع خلاقانه ای در نظر گرفته شود». انریچ با دانستن این قانون بی رحمانه، برای خود این وظیفه را قائل است که ناظر بر تغییرات روح فضاهای شهری در روند تغییر از فرم های ساده به تجربیات ذهنی باشد. همواره از راه نفوذ زوال در انگاشت حجم، شکل های جدید از آنچه اکنون کهنه است، متولد می شوند.
ویکتور انریچ از فوریه ۲۰۱۶ نمایشگاه تک نفره خود را در گالری کوئینتا دل سوردوی مادرید در اسپانیا آغاز می کند.