هنرمند اسپانیایی پجاک چشم اندازی از لاستیک های سیاه دور ریخته شده با نام دریای سنگین را برای ساخت فیلم تخیلی خود ایجاد نموده است. این تصاویر مردی خسته را که به دنبال یک حلقه ی نجات نارنجی رنگ در حال حرکت است، به نمایش می گذارد. ایده ی اولیه این چشم انداز از نقاشی آبرنگ خود هنرمند در چند سال پیش گرفته شده است.

پس از یک سفر خارجی، پجاک مکان انباشت پسماندی از لاستیک های سیاه را می بیند که کاملا به نقاشی خود نزدیک بوده است. او می گوید: "این کابوسی شاعرانه بود که به حقیقت بدل شده بود." پجاک از این تجربه استفاده می کند و پروژه دریای سنگین را که استعاری از شکست رابطه میان نسل بشر و زمین ست را به وجود می آورد.

ماهیت انفرادی فیلم باعث می شود تا ما به بازشناخت محیط اطرافمان بپردازیم و اشیا کهنه اطرافمان را ببینیم و به ناتوانی خود در مقابله با این مشکلات پی ببریم.