معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
یوتوپیا و مرزهای امکان از توماس مور تا حال حاضر
اتووود سرویس خبر:   گروه ترجمه و تحقيقات اتووود
1395/01/14
مـنـــــــبـع : tarjomaan.com نوشته تری ایگلتون، ترجمه مهدی رعنایی
تعداد بازدید : 2129

کتاب اتوپیای توماس مور که سال آینده پانصد سال از نگارش آن می‌گذرد، به‌طرز حیرت‌آوری رادیکال است! از رؤسای مجلسِ اعیان انگلستان، تعداد زیادی نبوده‌اند که مالکیت خصوصی را نفی کنند، از نوعی کمونیسم دفاع کنند و نظم اجتماعیِ کنونی را “ساخت‌وپاختِ پول‌دارها” توصیف کنند. این کتاب اعلام می‌کند که چنین افرادی “حریص، بی‌وجدان و بی‌فایده” هستند. مور شِکوه می‌کند که زندگی تعداد زیادی از اشراف‌زادگان، مانند زندگی انگلی است که به کار دیگران می‌چسبد. اجاره‌دارانِ زمینِ کشاورزی مجبور به تخلیۀ زمین می‌شوند تا “یک شکم‌پرستِ سیری‌ناپذیر و یک طاعون نفرت‌انگیزِ موجود در آن سرزمین” بتواند همۀ زمین‌هایش را یک‌کاسه کند. پادشاهان چنان عمل می‌کنند که بتوانند قسم بخورند در آغاز کارشان چیزی بیشتر از هزار پوند طلا در خزانه‌شان نداشته‌اند. شاید این دلیلی باشد برای این‌که اتوپیا کتاب موقع خوابِ اهالی کاخ باکینگهام نیست! او معتقد است به‌جای اینکه طلا و نقره را بپرستیم، باید از آنها برای ساخت آفتابه استفاده کنیم! جنگ فقط سزاوار چارپایان است و ارتش‌های دائمی باید منحل شوند. کار باید به حداقل برسد، هرچند تی‌یو‌سی ممکن است دربارۀ این پیشنهاد مردد باشد که کارگران باید بخشی از اوقات فراغت خود را صرف شرکت در سخنرانی‌های عمومی کنند.

همۀ پیشنهادات مور خوشایند جرمی کوربین نخواهد بود. کمالِ آرمان‌شهرِ مور در نظرِ او به خاطرِ اینکه در آن برده وجود دارد خللی نیافته است. در برخی روزهای جشن، زنان در برابر شوهرانشان زانو می‌زنند و اعتراف می‌کنند که برخی از کارهای خانه را با سهل‌انگاری انجام داده‌اند. باید به یاد داشته باشیم که مور کمترین افسوسی برای شکنجه و اعدام ملحدان و بدعت‌گذاران نشان نمی‌دهد. این کاملاً بر خلاف تصویری است که رابرت بولت در نمایشنامۀ “مردی برای تمام فصول” به‌عنوان فردی لیبرال و اگزیستانسیالیست از او نشان می‌دهد. در انتخاب همسر باید به مردان اجازه بدهند همسران آینده را عریان ببینند؛ زیرا چه کسی کالایی می‌خرد که به نمایش درنیامده باشد؟! فمینیست‌ها مسلماً اعتراض خواهند کرد که زنان نیز باید از چنین امتیازی بهره‌مند باشند. فاحشه‌خانه‌ها جمع‌آوری خواهند شد؛ اما همین‌طور میخانه‌ها هم باید جمع‌آوری شوند. دیگر وکیلی وجود نخواهد داشت؛ اما کسانی که وقت تلف می‌کنند هم تحمل نخواهند شد. این، پیشنهادی بود از سر بزرگواری؛ زیرا خودِ مور هم وکیل بود.

کتاب مور که به‌نوعی یکی از کارهای اولیۀ علمی‌تخیلی بود، سبکی کاملاً جدید از نوشتار به وجود آورد. بر مبنای مکاتب مختلف، می‌توان گفت که واقعاً دو نوع آرمان‌شهر وجود دارد. جوامع شادخوارانه وجود دارد که در آن همه به‌جای کارکردن می‌نوشند و جشن می‌گیرند و از صبح تا شام مشغول جِماع‌اند.

اتوپیاهای زاهدانه‌تری نیز وجود دارند که در آن همه چیز بی‌بو و بی‌خاصیت و البته به‌طرز غیرقابل‌تحملی کارآمد و معنادار است. در این کشورهای ذهنی که به‌طرز دقیقی برنامه‌ریزی‌شده‌اند، شهروندان دوست دارند ساعت‌ها دربارۀ کاراییِ سیستم‌های بهداشتی‌شان یا دربارۀ ابتکاری‌بودن نظام‌های انتخاباتی‌شان وراجی کنند. رابینسون کروزوئۀ دنیل دفو تاحدی چنین کتابی است. در این کتاب، کروزوئه‌ که در جزیره‌ای دورافتاده تنها مانده بود، سر خود را به جمع‌کردن چوب و حصارکشیدن به دور خودش گرم می‌کرد؛ انگار که در کشور خودش است. اینکه می‌بینیم او در چنان اوضاع نامتعارف و عجیب‌وغریبی با عقلانیت انگلیسی کار می‌کند، ما را به این مسئله بیشتر مطمئن می‌سازد. فانتزیِ مور ترکیبی عجیب از هر دو دیدگاه است؛ یعنی دیدگاه‌های عقلانی و لیبیدویی. جامعۀ ایدئال او ازیک‌طرف، تا حد زیادی پاک‌دینانه و دارای کیفیت چشمگیرِ عقلی و ذهنی است و از طرف دیگر، ساکنان آن، افرادی خوش‌مشرب و بی‌خیال اند که به‌طور خوشایندی از کارکردنِ زیاد می‌گریزند. چنین جامعه‌ای برای گیاه‌خوارِ کلیشه‌ایِ همپستد جذاب است.

جهان‌های بدیل واقعاً ترفندهایی هستند برای آزارنده‌ساختنِ زمان حال. فرهنگ‌های تخیلی نیز چنین‌اند و برای بیگانه‌کردن و آشفته‌ساختن فرهنگ خود ما به کار می‌روند. از همین نظر، این‌ها عمدتاً محصولِ چپ‌ها بوده‌اند. بهترینِ این کارها در بریتانیا اخباری از ناکجا نوشتۀ ویلیام موریسِ مارکسیست است. این کتاب، یکی از معدود دیدگاه‌های اتوپیایی است که بیانی با جزئیات ارایه کرده و توضیح داده است که این تغییر سیاسی واقعاً چگونه اتفاق می‌افتد. درعین‌حال، راستِ انعطاف‌ناپذیرِ ضداتوپیا، غیرواقعی بودن چنین پیشنهادهایی را به سخره گرفته است. این شبیه به کاری است که دیلی میل با رهبر جدید حزب کارگر [جرمی کوربین] کرد.

واژۀ اتوپیا به معنای “ناکجا” ست. معلوم نیست این نام‌گذاری مربوط به کدام‌یک از این دو معناست: ۱. به معنای مکانی که می‌تواند وجود داشته باشد؛ اما واقعاً وجود ندارد؛ ۲. به همان معنا که یک ریچارد داکینز فروتن یا یک کریس اوانز محجوب و خجالتی، ناکجایی است. سفرهای گالیورِ سوییفت یکی از آن جدل‌های دستِ راستی است. محافظه‌کارانی مانند سوییفت که انسان‌ها را ضعیف و فاسد می‌دانند، می‌ترسند که چیزی جز آشوب و سردرگمی از طرح و نقشه‌های پرطمطراقِ پیشرفت‌گرایان به دست نیاید. اگر مردان و زنان را تشویق کنند که بدون واقع‌گرایی، امیدوار باشند، ممکن است سرانجام آسیب ببینند و سرخورده شوند. خودِ گالیور هم که با نوعی ایدئال ناممکن اغفال شده است، در نهایت دیوانه می‌شود. در این هجویۀ رویاپردازانۀ بیهوده، مخلوقاتِ بیگانه‌ای که از سرزمین‌های دوردست می‌آیند، به‌طرز ناامیدکننده‌ای شبیه ما نشان داده می‌شوند. اهالی لیلیپوت، کوته‌فکر، شرور، اهل دعوا و فرقه‌گرا هستند. هنگامی که قهرمان در نهایت با نژادی از موجوداتِ دارای ذهن برتر مواجه می‌شود، مشخص می‌شود که آن نژاد، اسب‌ها هستند.

نشان دادن آینده در زبان امروزی ممکن است خیانت به آن باشد. تغییری که واقعاً رادیکال باشد، می‌تواند دسته‌بندی‌های امروزی را از بین ببرد. یکی از دلایل اینکه مارکس این‌قدر با صحبت دربارۀ آینده مشکل داشت، همین است. او کار خود را با مجادله با اتوپیایی‌های طبقه‌متوسطی آغاز کرد. بیشترین کاری که یک انقلابی می‌تواند انجام دهد، توصیف وضعیتی است که آینده‌ای متفاوت می‌تواند در آن ممکن باشد. خیال‌پردازی‌کردن دربارۀ اینکه این آینده دقیقاً چطور خواهد بود، تلاش برای برنامه‌ریزیِ کردنِ آزادی بود. اگر مارکس پیامبر بود، به این خاطر نبود که او به دنبال دیدن آینده بود. پیامبران، حداقل پیامبرانِ عهد قدیم، غیب‌گو نبودند. آن‌ها به‌جای زل‌زدن به آینده، به شما هشدار می‌دادند که اگر به گرسنگان غذا ندهید و اگر مهاجران را نپذیرید آینده‌ای در کار نخواهد بود و اگر باشد، عمیقاً ناخوشایند خواهد بود. طالع‌بین‌های واقعی کسانی هستند که شرکت‌های بزرگ آنها را استخدام می‌کنند تا در داخل سیستم ظاهر شوند و به اربابانشان اطمینان دهند که سود آنها برای سی سال دیگر هم تضمین شده است. ما در جهانی زندگی می‌کنیم که تلاش می‌کند تا قدرت مطلق خود را حتی به جایی گسترش دهد که هنوز وجود ندارد.

رادیکال‌ها بر این باورند که از طرف مقابل به آنان حمله‌ور شده است؛ مثلاً اگر آن‌ها نپذیرند که دربارۀ این بحث کنند که چه سیاست‌های فرهنگی‌ای ممکن است در سوسیالیسم شکوفا شود، مکار و حیله‌گرند. اگر آنها مقدار زیادی مطلب دربارۀ این موضوع در اختیار شما قرار دهند، متهم به حرفِ مفت زدن می‌شوند. شاید ناممکن باشد که مرز دقیقی میان لاادری‌بودن دربارۀ آینده و بسیار مطمئن‌بودن به آن رسم کرد. فیلسوف مارکسیست، والتر بنیامین، به ما یادآوری می‌کند که یهودیانِ باستان حق نداشتند از چیزهایی که قرار است اتفاق بیفتد، شمایلی بسازند. همچنین حق نداشتند تصاویری از یهوه داشته باشند. این دو ممنوعیت کاملاً به هم نزدیک‌اند؛ زیرا در متون عبری یهوه خدای آینده است. او کسی است که قرار است سلطنتِ عدالت و دوستی‌اش در آینده برقرار شود. علاوه‌براین، تنها تصویرِ یهودیت از خدا، انسان گوشت و پوست و خون‌دار است. از نظر بنیامین، تلاش برای تصویرکردن آینده نوعی فتیشیسم است. درعوض، ما در این حوزۀ ناشناخته، با چشمانی خیره به بی‌عدالتی و بهره‌جوییِ گذشته، عقب‌گرد می‌کنیم. دانستن این‌که دقیقاً به کجا می‌رویم مطمئن‌ترین روش برای نرسیدن به آن است! درهرحال، انرژی‌ای که صرف خیال‌پردازی‌کردن دربارۀ دنیایی بهتر می‌کنیم، ممکن است انرژی‌ لازم برای ساختن آن را از بین ببرد.

مارکس علاقه‌ای به کمال انسانی نداشت. چیزی در کتاب‌های او وجود ندارد مبنی بر اینکه جوامع پساسرمایه‌داری به‌طرزی جادویی از چنین افرادی خالی خواهد بود: غارتگران، جامعه‌ستیزان، مفت‌خورها، امثال پیرس مورگن یا افرادی که چمدانشان را چنان آرام در جای چمدان مسافرین می‌گذارند که انگارنه‌انگار پنجاه نفر پشت سرشان منتظر ایستاده‌اند! این ایده که تاریخ بالا و پایین می‌رود، اختراع روشنگری طبقۀ متوسطی است؛ نه چپ‌گرایان.

اما مارکس می‌دانست که دو نوع ایدئالیست احساساتی وجود دارد. کسانی مانند شارل فوریه، متفکر فرانسوی قرن نوزدهم وجود دارند که چنان به آینده نگاه می‌کنند که انگار قرار است آب دریا در آن به لیموناد تبدیل شود! واحد اجتماعیِ ایدئالش دقیقاً ۱۶۲۰ نفر است. نوع دیگری از ایدئالیست‌های دل‌نگران۹ هم وجود دارند که می‌گویند آینده تا حدود بسیار زیادی مانند حال خواهد بود. آنهایی که به معنای دقیقِ کلمه سرهاشان در ابرهاست، پراگماتیست‌هایی سفت‌وسخت‌اند. به نظر می‌رسد آنها فکر می‌کنند شکلات‌های مارس و صندوق بین‌المللی پول تا پانصد سال آینده هم با ما خواهند بود! سیستم ما توسط رویاپردازانی اداره می‌شود که خود را واقع‌گرا می‌خوانند. این که فکر کنیم آینده با حال متفاوت خواهد بود، قطعاً بدین معنا نیست که بهتر خواهد بود. ممکن است صدها درجه بدتر باشد. نکته این است که تاریخ برای ما آن‌قدر انعطاف‌پذیر هست که بتوانیم انتخاب کنیم. هیچ‌کدام از نظریه‌پردازان سیاسی دهۀ ۱۹۹۰ نمی‌توانستند مانند دو هواپیمایی که به مرکز تجارت جهانی برخورد کردند، نشان بدهند که تاریخ کاملاً جدیدی آغاز شده است. ممکن است با این تغییر تاریخ بهتر نشده باشد؛ اما مطمئناً مثل قبل باقی نمانده است.

همۀ اتوپیاگرایان واقعی، در اتوپیا خود را خارج از وضعیت کار قرار می‌دهند. تنها جایی که نیازی به اندیشۀ اتوپیایی نیست، خودِ اتوپیاست! اسکار وایلد گمان می‌کرد اتوپیا کشوری است که باید هر نقشۀ اصیلی از جهان وجود داشته باشد. وقتی پدرسالاری و سکسیسم، خاطراتی محو از گذشته‌ای دوردست هستند، به فمینیست‌ها نیازی نیست. تا آن زمان، منتقدانِ زمان حال باید به‌رغم نیش‌وکنایه‌های مخالفانشان، کاملاً آن‌جهانی باقی بمانند. آنها باید این اشتباه واضح را رد کنند که جهانی که در اطرافمان می‌بینیم در بهترین حال ممکن است. انواع بد اتوپیاگرایی نوعی از فانتزی را وارد واقعیت می‌کنند و از آینده بت می‌سازند. درمقابل، محافظه‌کاران، در خطر تقدیس حال هستند. بهترین حالتِ اندیشۀ اتوپیایی، هر دو حالت را رد می‌کند. درعوض، با نشان‌دادن آن نیروهایی که اکنون فعال‌اند و ممکن است تأثیری ورای خود داشته باشند، حال و آینده را در ارتباط قرار می‌دهد.

تامس مور به‌عنوان فرزند زمانۀ خویش با چنین عباراتی فکر نمی‌کرد. دیدگاهِ مدرن، تاریخ را تغییری دائمی می‌داند و او چنین دیدگاهی نداشت. اگر به رسالۀ او نگاه کنیم، می‌بینیم که تا حدی حق داشت چنین نکند؛ زیرا یکی از جنبه‌های تأثیرگذار اتوپیا، معاصربودن آن است. این شیوه‌ای است که در آن افراد حریص، بی‌وجدان و بی‌فایده همان‌قدر عیان‌اند که در ۱۵۱۶ بودند. ساخت‌وپاخت ثروتمندان برای مدت‌زمانی بسیار طولانی باقی‌مانده است.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group