در حالی که روش های متفاوتی برای خلق یک فضای معماری وجود دارد، بسیاری از معماران بر این عقیده اند که تقدم انسان بر ایجاد یک طراحی موفق اولویت دارد. ما معماری را با حواس خود درک می کنیم، ابعاد ان را در مقایسه با بدن خود می سنجیم و البته از معماری انتظار داریم که از بدن ما در برابر نیروهای طبیعت محافظت کند.
به این دلایل، طراحان غالبا برای ایجاد احساسی بهتر از مقیاس و فضا از اشل های انسانی استفاده می کنند. با این حال، این اشل ها و فیگورهای انسانی می توانند عوامل بیشتری را آشکار کنند.
نور ماکیا می گوید: "معماران خود را به شکل فیگورهای انسانی شان طراحی می کنند. پس اگر ما به طراحی های معمارهای متفاوت دقت کنیم، تفاوت میان شکل بدن ها و فعالیت آن ها را متوجه می گردیم. معماران اغلب این فیگورها را همچون ایدئولوژی فکری خود طراحی می کنند و از آن برای درک بهتر شرایط انسانی پروژه استفاده می نمایند."
فیگورها و اشل های انسانی که مشاهده می کنید توسط مکیا جمع آوری شده اند؛ از مطالعات نسبتا علمی بدن داوینچی تا فیگور لوکوربوزیه، از انسان واسازی شده فرانک گری تا شکل ابتدایی اشل گلن مورکات.