سر جیمز استرلینگ (22 آوریل 1926-25 ژوئن 1992) معمار انگلیسی و برنده ی جایزه پریتزکر، در لیورپول انگلستان زندگی می کرد. او یکی از دو معمار برتر صنعتی در شمال غربی بریتانیا بود که کار خود را با براندازی ترکیب ها، التقاط گرایی و زیر سوال بردن معماری مدرن آغاز کرد.
وی با استناد بر تاثیرات فراوان استادش کالین رو در دانشگاه لیورپول، تاثیر زمینه گرایی نیاکان بر کار لکوربوزیه و تاثیر معماری سبک رنسانس ایتالیا بر جنبش سازنده روسیه، توانست مجموعه ای منحصر به فرد از باورهای معماری را در آثار خود نشان دهد و در واقع معماری خود را به عنوان یک معماری غیردنباله رو توصیف کند و این موضوع به طور مداوم در محافل عمومی باعث رنجش افراد می شد.
روآن مور(منتقد معماری روزنامه گاردین) در یکی از نوشته هایش به این نکته اشاره دارد که، استرلینگ معتقد بود بسیاری از ساختمان های خراب و ناقص در زمان معماری مدرن طراحی شده است.
در هر حال با وجود تمام اتهامات و نسبت دادن بی کفایتی ها، رینر بنهام (منتقد معماری) معتقد بود که استرلینگ خالق بسیاری از ساختمان های جالب و پیشرو در جهان بوده است و نامگذاری بالاترین جایزه ی موسسه سلطنتی معماران بریتانیا به نام او در سال 1996 گویای این واقعیت می باشد.
ساختمان فلورِی در مجموعه کالج کویین آکسفورد سومین و آخرین اثر وی از تراژدی سه گانه قرمز می باشد. اولین بنا از تراژدی سه گانه، ساختمان دانشکده مهندسی لیسِستر و دومین آن، ساختمان دانشکده تاریخ دانشگاه کمبریج است، که در هر سه آن ها شاهد یک سبک معماری درگیر با نوعی کاملا تجدیدنظر شده از مدرنیسم هستیم.
ساختمان دانشکده تاریخ دانشگاه کمبریج (1968) را استرلینگ به کمک همکارش جیمز گوآن طراحی کرد، اغلب ساکنان این ساختمان برای تحصیل در این فضا با مسائلی چون سرمای شدید، دمای بالا و شرایط گلخانه ای ،آکوستیک نامطلوب، نشتی و سقوط کاشی رو به رو می شوند، اما با وجود این، آثار او مفاهیم معماری چون درآمیختگی نیروها، پیچیدگی، تنوع، جزئیات و به گفته ی روآن مور، تاثیر متقابل نیروها و خیالات وهمی را با فاصله زیاد نسبت به دیگران نمایندگی می کرد.
یکی از بناهای طراحی شده توسط استرلینگ، گالری و تئاتر اشتوتگارت (1984) می باشد که به سرعت تبدیل به یکی از جاذبه های توریستی در کشور آلمان شد و آن را یک نمونه ی اولیه از موزه گوگنهایم بیلبائو اثر فرانک گری خواندند.
پس از گالری اشتوتگارت اغلب وی را به عنوان معمار پست مدرنیسم می خواندند اما این ادعا همیشه توسط خودش رد می شد.
در طول این مدت استرلینگ پروژه های مهم دیگری چون طراحی گالری کلور لندن و همچنین طراحی یک گالری جدید در شهر لیورپول را دریافت کرد. چند روز پس از دریافت نشان شوالیه، در بیمارستان بستری شد و سرانجام در 25 ژوئن 1992 درگذشت.
در سال های اخیر کارهای او به طور مستمر ارزیابی مجدد شد و در نهایت منجر به چاپ کتاب ها و برگزاری نمایشگاه های متعدد گردید، به ویژه در سال 2012مرکز معماری کانادا نمایشگاهی با عنوان جیمز استرلینگ: یادداشت از آرشیو (James Stirling: Notes from the Archive)برگزار کرد.
از دیدگاه روآن مور که از منتقدان استرلینگ بود،کارهای متاخرتر او دوست داشتنی تر و منسجم تر هستند. مدافعان استرلینگ اغلب شکست فنی ساختمان های او را به ساختار ضعیف، تلاش برای کاهش هزینه ساخت و ناکاربلدی استفاده کنندگان نسبت می دهند.