دو دهه گذشته شاهد تعمیق درگیری ایده های اکولوژیکی با
شهرسازی، جامعه، فرهنگ و طراحی بوده ایم. زمینه کنش اکولوژی از دترمینیسم کلاسیک و
نگرانی های تقلیل گرایانه نیوتنی ای همچون ثبات، قطعیت و نظم دور شده است و به
انگاشته های معاصرتری همچون تغییر داینامیک و سیستماتیک و پدیده های از درون
مرتبطی مثل تطبیق پذیری، انعطاف پذیری و الاستیسیتی نزدیکتر شده است.
اما اکولوژی به هیچ رو پروژه ای تحت شمول علوم طبیعی نیست. پژوهشگران، نظریه
پردازان و مفسران اجتماعی و طراحان همگی اکولوژی را به مثابه ایده ای وسیع تر یا
استعاره ای برای مقرر ساختن مجموعه ای از شرایط و مناسبات با کاربست های سیاسی،
اقتصادی و اجتماعی تدقیق نموده اند.
کتاب اکولوژی های پراجکتیو با تاسی به ایده فیلیکس گوتاری در تعریف اکولوژی به
مثابه منظومه ای اجتماعی، اگزیستنشیال و محیطی، به تحلیل تنوع متبلور در پژوهش ها و
نظریه های معاصر اکولوژیکال می نشیند و گمانه هایی مختلف بر مسیرهای ممکن برای
رسیدن به کنش های طراحی نو را می ازماید.
نظریه و تفکر اکولوژیکال امروز دقیقا کجا قرار دارد؟ خط سیرهای غالب بر پژوهش چه
امکاناتی را برای کنش طراحی فردا تدوین می کنند؟ پیشرفت در مدلینگ و پژوهش های
اکولوژیکی، در نظریه اجتماعی و در حوزه بصری سازی دیجیتال، چگونه می تواند تفکر و
کنش طراحی را دقیق تر و به پاسخ های صحیح نزدیک تر سازد؟
مجموعه مقالاتی که در این کتاب گرد امده اند تلاش کرده در یک رویکرد میانْ رشته ای
به درک هر کدام از رشته های معماری، طراحی شهری، انسان شناسی، برنامه ریزی و . . .
ار نسبت اکولوژی و طراحی در اینده پاسخی نه تک بعدی که متکثر بدهد و نشان دهد
همچنان روحیه و ره یافت های میان رشته ای در مواجه با فراروایت ها بیشتر از ره
یافت های درون رشته ای پاسخگوست.