این پروژه در بافت های میانی شهر تهران در منطقه ای با امکان ساخت میان مرتبه شکل گرفته است . در این طرح شاهد نمای دو بعدی با رویکردی سه بعدی و غیر قابل پیش بینی هستیم. در نمای اصلی ساختمان ـ شبکه چوبی ـ بازشو های مختلفی پیش بینی شده است که در تعامل با نیازهای کاربران ساختمان گونه گونی و تنوع بصری نما را به وجود می آورد ويك فضاي غيرقابل پيش بيني ايجاد مي كندكه اختيار عمل دردست ساكنين باشد.همچنين درقسمتهايي نيزيك باغچه،هم سطح هر آپارتمان وجود داردكه هرواحددرصورت بازكردن پنجره به آن دسترسي دارد.نکته جالب اینکه می توان واکنش عابرین هیجان زده ای که به ساختمان نگاه می کنند را دید.طراحان به این ساختمان به چشم الگویی نگاه می کنند که نشان می دهد،برای سایر جاها نیز بسته به نیاز مشتریان قابل اجراست. طرح از صلبیت حاکم بر نماهای سنتی خارج شده است و در هماهنگی با زندگی ساکنان تغییر می یابد . در حالی که هر آپارتمان در سطحی مجزا شکل یافته لیکن تمامی آپارتمان ها به بام سبز پروژه دسترسی مستقیم دارند . طراحان به عنوان یک استراتزی طراحی سعی بر آن داشته اند که فضا ها قابلیت جوابگویی به نیازهای متغیر و متفاوت ساکنان را در زمان های گوناگون داشته باشند.