خانه ی زمین سئول نامی است که یانگ سو چو Byoung Soo Cho معمار کره ای بر اخرین اثرش نهاده؛ خانه ای شامل شش اتاق کوچک که از بتن و چوب بازیافت شده ساخته شده است. فضاهای داخلی خانه یادآور ترکیبی از زیبایی حمام های عمومی ژاپنی و الهام ِ از میزان تاثیر کشاورزی بر تمدن جنوب شرق اسیاست. با این وجود ویژگی فانتزی بسیاری از خانه های زیر زمینی معمول را ندارد، بلکه بیشتر مبتنی بر ایده های ساده یانگ سه چو ملهم از مینیمالیسم تائویی و استفاده بهینه از عناصری مانند سیلوها، انبارها و سایه بان ها طراحی شده است، ایده هایی که او را در زمان تدریس به یکی از محبوب ترین مدرسین دانشگاه ایالتی منتانا تبدیل کرده بود. به گفته ی چو او از خانه برای رصد ستاره و فضای آرام مدیتیشن استفاده می کند. حیاطی به مساحت 23 فوت مربع و منظری وسیع به سمت آسمان گران بها ترین جای خانه و نشان از اهمیت طراحی حیاط در خانه های کره ای دارد. دیوارهای محوطه ی حیاط ادای دینی است به تمامی درختان قطع شده؛ برش هایی از این درختان در بدنه حیاط جانمایی شده است، طراح امیدوار است به موازات فرسایش بدنه، چمن ها شروع به رشد کنند تا نمادی از بازگشت بناهای انسان ساز به چرخه طبیعت باشد. وجوه مینیمالیستی این خانه خود را به شدت در طراحی نشان می دهند اما خانه در ذات خود عمده ترین خاصیت بناهای زیرزمینی را دارد؛ خلوت و جدایی از پیرامون، به گواهی بازدید کنندگان، دنج بودن فضای داخلی از ویژگیهای بارز این خانه است.