اغلب ممکن است به نظر برسد که پوپولیست ها مدعی نمایندگی خیر عام به خواست مردم هستند، اما با نگاه دقیق تر معلوم می شود پوپولیست ها بیش از انکه دغدغه ی به نتیجه رساندن فرایندی اصیل از اراده سازی مردمی یا آن خیر عامی را داشته باشند که هر کسی با ذره ای عقل سلیم می تواند ان را دریابد، به دنبال نمایندگی نمادین "مردم راستین" هستند تا از طریق ان بتوانند سیاست درست را استنتاج نمایند. این موجب می شود که موضع سیاسی پوپولیست ها مصون از ابطال تجربی باشد. پوپولیست ها همواره می توانند مردم راستین یا "اکثریت خاموش" را برابر نمایندگان انتخابی و نتیجه رسمی انتخابات قرار دهند و از این رویارویی به نفع خویش بهره گیرند.