لیا ورجینه، منتقد هنری ایتالیایی و سرپرست نمایشگاه، تنها یک روز پس از مرگ همسرش، انزو ماری، درگذشت که تعداد چهره های سرشناسِ دنیای معماری و طراحی را که بر اثر ابتلا به ویروس کرونا درگذشتند را بیشتر کرد. این زوج ایتالیایی با اختلاف فقط چند ساعت از هم درگذشتند، ماری در 19 اکتبر در سن 88 سالگی و ورجینه در 20 اکتبر در سن 82 سالگی.

ورجینه در مارس 1936 در ناپلز به دنیا آمد و در دهه 1960با ماری ملاقات کرد که بعد از آن باهم به میلان مهاجرت کردند. او به طور منظم در روزنامه های ایتالیا از جمله مَنیفِستو و کُریِره دِلا سِرا کار می کرد و تعدادی کتاب از جمله هنر بدن و داستان های مشابه: بدن به عنوان زبان، نیمه دیگر آوانگارد،  زندگی ، شاید هنر منتشر کرد. در سال 2016 او کتاب خاطره ای از زندگی حرفه ای خود به نام "هنر، تجارتِ یک شخصِ لایق نیست" منتشر کرد.

لیا ورجینه به عنوان یکی از تأثیرگذارترین مورخان هنر ایتالیا، نمایشگاه های بسیاری را سرپرستی می کرد و در نمایشگاهی برای مقالات خود در مورد هنرِ بدن به طور ویژه ای معروف شد. کتابِ بدن به عنوان زبان، برای اولین بار در سال 1974 منتشر شد که از شامل مجموعه ای از متونِ هنرمندانی بود که او از آنها خواسته بود تا با بیانیه ای در مورد کارهایشان توضیح دهند. ورجینه در طول زندگی حرفه ای خود، در حالی که به طور فعالانه در جهت گیری پروژه های ماری تأثیر می گذاشت، روی آثار هنرمندِ زن  نیز تاثیر به خصوصی داشت.

استفانو بوئری، معمار میلانی، انزو ماری را "چهره برجسته ای در فرهنگ هنری ایتالیا و سطح بین المللی" توصیف کرد، در حالی که آلیس راوستورن، نویسنده و منتقد، وی را "یکی از با استعدادترین، اصیل ترین و سازش ناپذیرترین طراحان و فعالان طراحی زمانه ما" توصیف کرد.

در اوایل این ماه، این ویروس جانِ افراد دیگری چون کنزو تاکادا، طراحِ مد، کریستین لیاگر، طراح داخلی و مایکل سورکین، معمار و منتقد را گرفت. از دیگر افراد برجسته دنیای طراحی که توسط این ویروس از بین رفتند می توان به لوئیجی فلتْرین، بنیانگذار آرپر، ویتوریو گرگوتی معمارِ ایتالیایی، مایکل مَک کینل معمار آمریکایی، سرجیو روسی طراح ایتالیایی کفش، امانوئل آنگارو طراح مد فرانسوی و جنی پولانکو طراح مد دومینیک اشاره کرد.