واتسلاو اسپاوُتْسکی؛ معمار، مهندس و هنرمند لهستانی، فعالیت حرفه ای خود را از 17 سالگی اغاز کرد و در بلندای زیستش مجموعه ای از ترسیمات جوهری به جای گذاشت که محصول محدودیت های عامدانه اند که در بلوغی کم نظیر به بار نشسته اند. ترسیم ها محصول حرکت ممتد خطی هست که هیچگاه، هیچکدام از خطوط دیگر ان ترسیم را قطع نمی کند، خط در استمراری لاینقطع شکل می گیرد و به یک آفست ثابت در انتها دست می یابد.

محصول نهایی تنوعی عظیم از ترسیماتی است که یاداور پترن هایی ساده، الگوهای توسعه و رشد شهری شماتیک و لابیرنت هستند، فرایند شکل دهی به ترسیم ها نگارشی نامقید را یادآوری می کند که تحت شمول ان، چند انتخاب محدود کننده ی ساده، در نهایت به  تنوع زیادی از نتایج منتهی می شود.

ظاهر نقاشی ها و تجربیات واتسلاو اسپاوُتْسکی در قالب نوعی از اتوماسیون در طراحی، تجربیاتی از جنبش های هنری را به یاد می آورد که پس از نیمه اول قرن بیستم تحت شمول هنر مینیمال شکل گرفتند.

واتسلاو اسپاوُتْسکی تمامی این تجربیات را در انزوا پیش برد و این ترسیم ها غالبا تا پنج سال پس از مرگش به سال 1978 مهجور باقی ماندند.