طی دوران گذشته که از تکنولوژی امروزه خبری نبود نوعی خون گرمی باعث نزدیکی مردم به هم می شد. اما امروزه با رشد فرد گرایی، فضاهای متفاوتی توسعه یافته اند و اندیشه های مردم با وجود اینکه درزندگی از رفاه بیشتری برخوردار هستند، به این فضاها محدود شده است.. دورانی که مردمان به طراحی جوامع می پرداختند جای خود را به دورانی داده است که طراحی (دزاین) تعیین کننده زندگی ما می باشد. پلتفورمهای قطارهای شهری زیرزمینی معمول ترین جائی است که امروزه انسان ها وقتشان را به شکل بی معنایی-بدون پرداختن به هیچگونه کنش یا تفکر فعالی- در آنها می گذرانند. در این پروژه ما سعی در باز ترجمان مدرن فرهنگ- به نوعی بازی گونه- از کوچه های قدیمی داشته ایم. کو چه هایی که در آنها فعالیتهای متفاوتی اتفاق می افتاده است. بدینوسیله ما سعی داریم فضاهای خشک و بی روح پلتفورم ها را به فضاهایی که در آنها مردم می توانند در کنشهایی فرح بخش شرکت داشته باشند تبدیل کنیم. کشیدن گرافیتی بر روی دیوارهای کوچه های قدیمی تها یک فعالیت تفریحی نبوده است بلکه یک وسیله برای ارتباط برقرار کردن هنرمند و اثر هنری او با جامعه می باشد. با توجه به این فعالیتها، یک مدل از دیوار را بیشنهاد دادیم که انعطاف پذیری خاصی دارند که توسط آن مسافران میتوانند در آنها تغییر شکل ایجاد کنند یا روی آنها نقاشی کنند. تغییر شکل ها مانند رد پاهایی بر روی دیواره ها باقی خواهند ماند. و تبدیل به طرح هایی میشوند از شما بر دیوار وقتی حتی شما آنجا نیستید. اینها در واقع به ابژه های بازی و کنش تبدیل می شوند .