جامعه - طبيعت سوم: اين مقاله بر روي نقش معماري اكلوژيك به عنوان واسط ارتباطي مكانيسم هاي مابين مخلوقات و گروه هاي جمعيتي و موارد تكنولوژيكي تمركز دارد. در اين راستا يك واحدكاري ايده ساختمان هاي نوع سوم را مطرح كرده است - كه حاوي متريال خاص و تغييرات حساب شده اي براي ترتيب دادن محيط زندگي موجودات مي باشد- biotope . به منظور بسط يك بازنگري در ساختمان هاي بخش هاي عمومي، در سال جاري تمركز بيشتري بر توسعه طرح هاي تكنيكي و ادراكي در پروژه هاي متوسطي كه داراي ارتباط ناكارآمد و متريال بي روح مي باشند، انجام شده است. اين فعاليت ها شامل همراه شدن تكنولوژي با پروسه شناخت خصوصيات انساني- و بازنگري درنقش مصنوعات پيرامون، ادراك، يا تجربيات احساسي مي باشد. فعاليت واحد مذكور كاملا منوط به شرايط محيط و ميزان گستردگي تصورات و ادراكات محيطي ست. كه اين مسئله يك محدوديت بديهي به حساب مي آيد. بافت يك فضاي عمومي نه فقط در ارتباط آن با بُعد فيزيكي محيط پيرامون ، بلكه بسته به تنوع جمعيتي آن محيط شناسايي مي شود. يك گروه جمعيتي در اينجا، وراي معني معمولي آن، و متناسب با پراكندگي مذهبي يا سياسي ارزيابي نمي شود. بلكه اغلب ارتباطاتي را به ساير مكان هاي طبيعي و گروه هاي جمعيتي، اكوسيستم ها و مجموعه هاي شكل گرفته مردمي و برخوردهاي اعضاي جوامع بيشمار با زمينه هاي متفاوت با هم،ايجاد مي كند. Masters: Cristina Díaz Moreno, Efrén García Grinda, Tyen Masten