آتلیه ی معماری "شی" پاویون جمعی سرخ رنگی به نام "کلبه سرخ" را مشرف به باغِستان هلو در استان هِنان چین تکمیل کرده است.

پیشنهاد اولیه به این دفتر معماری مستقر در شنژن طراحی یک مرکز هنری 300 مترمربعی در سیووُ بود، اما طراحان پیشنهاد کردند، با توجه به پراکندگی مناطق روستایی، بهتر است طراحی و ساخت پاویون هایی کوچک و پراکنده در این جغرافیا را پی بگیرند.

کلبه سرخ، اولین قطعه از این پروژه است، پروژه ای متشکل از هفت پاویونِ موسوم به مجموعه ی مینیاتوری که هدف شان تامین تسهیلاتی متنوع برای جوامع محلی است.

 تحلیل اسیب شناختی این آتلیه معماری از وضع موجود در عدم دسترسی به منابع آموزشی کافی، دسترسی نامنسب به اطلاعات و فقدان تخیل زیبایی شناختی نزد ساکنان این بخش ها خلاصه شده است که منجر به ارائه چنین طرحی گردیده.

به گمان طراحان، به واسطه ی ساخت این پروژه های کوچک مقیاس ساکنان محلی به موازات تجربه لذت های متفاوت، به کیفیت زیست شان هم توجه ویژه ای می کنند و البته برای کم کردن انزوای اجتماعی و فقر نیز تلاش های بیشتری خواهند کرد.

فرم مجسمه گون پاویون تا حدودی خود را از منظر پیرامونی اش که مملو از درختان هلوست جدا می کند، ساختار بتنی سرخ رنگ پاویون که به واسطه ی قوس هایی بریده شده شکل می گیرد این تمایزِ آرام را تقویت می کند.  

این قوس ها یک ورودی کم ارتفاع ایجاد می کنند که به سمت بالا خم می شود و البته یک قسمت منحنی دیگر که به سمت غرب متمایل شده است و همه این ها به پنجره ای تمام قد ختم می شود که نمایی پانوراما از منظر پیرامون ایجاد می کند.

پنجره های کوچک عمودی و دایره ای با توجه به دیدهای خاص به سمت مزرعه پیرامونی و روستای مجاور چیده مان شده اند. . .

پنجره ها تصاویری پویا از باغ، زیر نورهای متنوع روز می افرینند و پنجره های بلندتر و بالاتر و عمودی تر پاویون فاصله های دورتر و افق های وسیع تر روستا را آشکار می کنند.

بتن نما از ظرافت کمتری برخوردار است، در حالی که بتن فضای داخلی برای تولید بازتاب بهتری از نور پیرامونی کمی نرم تر و ظریف تر اجرا شده است.

بارِ چوبی در ورودی پاویون جانمایی شده که البته با فرم گیری اش به پلکان هم شکل می دهد و نهایتا به یک سکو در فضای پشتی منتهی می شود.

در کنار بار و نشیمن چوبی پاویون، سنگ های دیواری برنزی و دستگیره و یراق الات فولادی از قسمت ها و قطعات انتزاعی و مینیاتوری پاویون به شمار می ایند.