سَنْتْ هتل به واسطه ی
ارائه پرداختی نو از پلان های طبقه ای و تعریف
مناظر سفارشی پرداخت شده برای هر اتاق، اسطوره هتل ها ـ و استخرهای بی نهایت
افسانه ای ـ در دهانه سانتورینی را تجدید کرده است. این سازه که توسط معماران کاپسیمالیس
طراحی و اجرا شده است روی مناطقی شکل گرفته که مملو از غارهای طبیعی ای بودند که
برای نگهداری کالاها استفاده می‌شدند؛ این سازه حجم‌های پلکانی جدید را با یکدیگر ادغام
می‌کند و پلان‌های هر اتاق را به دنبال منحنی‌های ارتفاعی تپه جهت می‌دهد.
نتیجه این فعل و انفعال یک ساختار متحرک است که
با روی هم قرار گرفتن مکعب ها و فضاهای خارجی که باعث ایجاد چشم اندازهای هزارتوْمانند
می شود مشخص می شود: راهی برای زیبا کردنِ نه تنها واضح ترین منظره به سمت دریا،
بلکه به بالای شیب؛ به جای آن، در مرکز زمین، یک پلکان بزرگ در ایده پردازی
معماران به استعاره یک شکاف آتشفشانی تبدیل می‌شود، نمایشی دوباره از مسیر اولیه ای
که مورفولوژی جزیره را شکل می‌ده.
علیرغم رد بومی ترین نسخه ارائه شده توسط معماران کاپسیمالیس، فضاهای داخلی از حالت
خیال انگیز خانه های جزیره یونان فاصله نمی گیرد. در پس‌زمینه‌ای ضروری که تحت
تسلط مبلمان سفید است حجم‌های حجاری‌شده و جداشدگی‌های رنگی لامپ‌ها یا اثاثیه‌های
کوچک، اشاره‌ای است به پیچیدگی هایی که زبان معاصر را نمایندگی می کند.