طرح پیشنهادی شرکت مس استادیز mass studies: تله هنری art trap . در حالیکه موزه به طور سنتی به عنوان فضای تفکر در نظرگرفته شده است؛ موزه گوگنهایم در حال تبدیل شدن به یک مفهوم است، که قربانی موفقیتش است، به عنوان یک نتیجه از حرکت انسان درون یک فضای منحصر بفرد فرانک لوید رایت که در طول سطح شیبدار مارپیچ اطراف وُید تندیس گونه جمع شده است. نگاهی دقیق به وُید: مداخلات درون ساختمان مدور موزه ی گوگنهایم به زودی در گوگنهایم نمایش داده خواهد شد و در آن 250 هنرمند، معمار و طراح ،برای به تصویر کشیدن رویاهایشان درون ساختمان مدور فرانک لوید رایت دعوت شده اند. تله هنری طرح پیشنهادی شرکت مس استادیز، برای وُید می باشد. که در آن قصد دارند محیط موزه را به یک مکان سودمند برای تجربه کردن هنر و به حداکثر رساندن آن بازگردانند و تشدید تجربه های دیگر در مورد وضعیت های یادمانی موزه گوگنهایم را به ارمغان بیاورند. آنها با به چالش کشیدن منحصر بفردی فضا و جدا کردن آن به دو جزء که دارای کیفیت مختلف فضایی و اهداف است، شروع کردند . معرفی عنصر سوم قطع حلقه ی بصری بین وُید مرکزی و سطح شیبدار خواهد بود ،که دید به وُید به علاوه حرکت اطراف سطح شیبدار را مسدود خواهد کرد، و محیط مارپیچ شده را از اختلال بصری ساختمان مدور، با تمرکز دادن توجه بسوی دیوارهای پیرامونی و آثار هنری، حفظ می نماید. این جدایی به عنوان یک تله عمل میکند ؛ مجبور کردن به مکث، چیزی که توسط رایت، کسی که فضایی تعریف شده را با حرکت خستگی ناپذیر تصور کرد ،در نظر گرفته نشده بود. عنصر استحفاظی از 180 جایگاه زین مانند درست شده است که چون صندلی برای مکث کردن و مشاهده ساختمان مدور است. که آن در طول کل سطح شیبدار، به داخل وُید جلو آمده است. هر صندلی می تواند به نردبانهای مختلف که بین طبقه و سقف بالای سیستم طراحی شده ، و برای نگهداشتن مردم چیده شده است، دست پیدا کند. هر کدام از این 90 نردبان دو جایگاه نشستن را فراهم می کنند، که زاویه دار شده و رفته رفته صعود می کنند. یک دید از فضای مرکزی در سطح زمین میسر می سازند . که عملکردش بیشتر مانند یک صحنه ترکیبی بین خانه اپرا و میدان مسابقات می باشد. 180 بیرون زدگی تک نفره، راحت،با پوسته شفاف، پوشانده شده اند، که وظیفه دارد به عنوان یک تله ی بی خطر کار کند. بیرون آوردن پوسته ها به سرعت قابل انجام دادن است، عمق هرکدام حدودا 60 سانتیمتر است، دارای جایگاه نشستن است و در سرتاسر این پوسته قرار داده شده است. هر کدام از پوسته ها 5 دهانه برای سر و دستها و پاها دارند، ساخت پوسته بسیار شبیه یک لباس می ماند که می تواند جمعا توسط 180 نفر از مردم پوشیده شود . این یک لمس صمیمانه ی تجربه ی جمعی ایجاد میکند که به طور معمول میتواند یک تصویر بصری باشد. این جدایی دو اصل مختلف صحنه را ارائه میکند. اول 180 تماشاگر را که یک منظره ی تماشایی توسط خود آنها ایجاد شده ، به عنوان بخشی از یک پیکر تراشی عجیب زنده در سقف انجام شده که راکد هستند و منظره از این سو به آن سو و پایین را مشاهده می کنند و در وُید معلق اند. از سوی دیگر دیدن منظره پشتی اشخاص: خاموش، ساکن، بی حرکت ، بدون اعضای بدن به طور متوالی در طول سطح شیبدار ترتیب داده شده است. اگر که آنها به عنوان یک اثر هنری کار شود ،معلق بودن در روبروی آثار هنری، به روی دیوار نمایش داده شده است.