ساختمان بر اساس تکنیک های سنتی محلی اجرا شده است؛ برای به دست آوردن مقاومت مورد نیاز پی بنا بدون استفاده از بتن، از مخلوط آهک هیدرولیکی و ملاتی که فاقد سیمان است، به عنوان چسب بر روی پی سنگ استفاده شد. سطح فونداسیون 15 سانتی متر بالاتر از سطح زمین رها شد و سطح دیوار برای جلوگیری از آبگیری بالا نگه داشته شد.

پس از پی ریزی، یک مانع برای نفوذ باد در اطراف دیوارهای آغال ایجاد شد که در جهت منحنی بالا می رود و مرطوب می شود تا باد شدیدی که از شمال غربی می آید را کاهش داده و کنترل کند.

مصالح اصلی دیوار آهک، گچ و خاک کوبیده است. در طی فرآیند اجرا، آهک هیدرولیکی، آهک خامه‌ای و پودر کاشی برای طولانی‌تر شدن زمان خشک شدن و افزایش مقاومت در برابر آب اضافه شد. ستون هایی که در مرکز قرار دارند نیز به گونه ای طراحی شده است که به عنوان یک دودکش عمل کند که تخلیه متان و گاز انباشته شده در فضا را تسهیل کند؛ این فضای میانی دارای دهانه هایی روی سطح است که به اندازه کافی بزرگ اند و مقاومت استاتیکی سازه کلی را کاهش نمی دهند.

تاقچه ها و جرزهای سقفی که آغل را می پوشاند از درختان صنوبر منطقه به دست آمده است. پوست آن با روش خشک کردن چوب بدون انجام عملیات شیمیایی پاک شده و آماده تبدیل شدن به پرلایت هایی است که سازه را تشکیل می دهند. روکش هایی که با قطر متوسط ​​23 سانتی متر با جرزهایی به قطر 8 سانتی متر پوشانده شده اند؛ پوشش هایی از تیرهای چوبی بالشتی برای اتصال پوسته های بیرونی به دیوار که با کمک سیم های میخکوبی شده به یکدیگر متصل می شوند مورد استفاده قرار گرفته اند.