با توجه به خاصیت های ویژه جهان معاصر، مونولوگ دیگر پاسخگو نیست و راه حل فضاهای فرهنگی در سمبولیزم یافت نمی شود.در گذشته،سردرها،میدان ها و به طور کلی فضاهای انتقالی،آنهایی که در دوران مدرن و در همه جای ایران ساخته شده اند،به صورت سمبلیک کارکرد ساختمان یا مجموعه ی شهری که درون یک محدوده قرار می گرفتند را بازنمایی می کردند.

اما مفهوم میدان در دنیای امروز متحول شده است، فضایی ست که دقیقا مطابق به نامش تولید میدان می کند.

میدان شورا یک گستره ی فضایی (field) است که عناصر تشکیل دهنده ی آن انسانها هستند.یک مکان کاملا تعاملی برای حضور انسان و بروز تعاملات انسانی که عناصر پایه مانند حیاط، سردر و ... در فضاییت میدان در می آمیزند و مفاهیمی تازه می آفرینند. این میدان پاسخی است معاصر به گستره ی عمومی،فضای همنشینی رویدادها و امکان بروز شرایط دیالوگ پذیر.اینجا عرصه ی بروز و ظهورفرهنگ و هنر پارسی است.فضایی شهری برای حضور انسان امروز و تعامل اش با جهان.

میدانگاه شورا مکان بروز رویدادهاست و فضایی خلق می کند برای گفتگو. در معماری کهن نیز ساختارهای متعدد یافت می شود،که فضای انتقالی را تبدیل به فضای رخداد می کند. مثلا هشتی ها نه فقط یک فضای گذار و یا یک فضای واسط بین فضای درون و بیرون،بلکه مستقل در خودشان تولید وضعیت می کنند. هشتی در خود « ماندن» دارد، بنابراین تعلیق و مکث ایجاد می کند.

میدان گاه شورا در پی خاطره سازی و ایجاد حس تعلق به فضاست. حس تعلق با پیوند به گذشته از یک سو، و با جهان بینی و هستی شناسی انسان معاصر از سوی دیگر ایجاد می شود. و خاطره با پیوند و ارتباط درست با بستر و بوم پروژه تقویت می گردد.

چگونه میدان می تواند برای من خاطره بیافریند؟

با ثبت خاطره ، میدان به بخشی از وجود من تبدیل می شود. برای اینکار باید به بخشی از میدان تبدیل شویم. در اینجا با حذف بسیاری از عناصر تشکیل دهنده ی فضا و جایگزینی آنها با انسان دو هدف دنبال شده است اول اینکه انسان به عنوان عنصر تشکیل دهنده فضا به بخشی از کالبد فضایی تبدیل شده است و از طرف دیگر به سبب موقعیت ناپایدار (عدم ثبات)  انسان، فضا کیفیتی میدانی (field) پیدا می کند.

بدین ترتیب انسان در بستر پروژه، پیوند دهنده عناصر شهر است. اوست که میدانگاه را به پیرامون اش پیوند می دهد یا می گسلد.

فضایی که با عناصر انسانی خلق می شود کیفیتی ناپایدار، شناور، کنش گر و غیرقابل پیش بینی دارد، و البته این کیفیات به خلق خاطره کمک می کنند. میدانگاه شورا، صحنه ملاقات و دیدار است و محلی برای مکاشفه،و امکانی برای حضور همه ی مردم در تمامی سطوح تا شاید دیداری روی دهد برای کشف جهان دیگر.