رسانه‌های چین اخیرا به آلودگی شدید هوا در شماری از شهرهای این کشور به شدت واکنش نشان داده‌اند. آلودگی هوا در پکن، پایتخت چین، از میزانی که مطابق معیارهای سازمان بهداشت جهانی خطرناک محسوب می‌شود، بالاتر رفته است.

روزنامه مردم، ارگان رسمی حکومت، مه‌دود را "خفه‌کننده" خواند و خواهان رسیدگی فوری به آن شد. روزنامه دولتی چاینا دیلی هم نوشت که کشور باید ایجاد توازن میان توسعه و کیفیت زندگی را بیاموزد. روزنامه پرفروش و زرد گلوبال تایمز نوشت که چین با خطر آسیب‌های زیست محیطی درازمدت روبروست.

آمیخته شدن مه یا بخار آب و دود ناشی از سوخت های فسیلی در پکن شرایطی دشواری را بوجود آورده است و در شبکه‌های اجتماعی هم مه‌دود مهم‌ترین موضوع بحث بود. در روزهای اخیر، مه‌دود فشرده‌ای روی پکن و حدود ۳۰ شهر دیگر شمال و شرق چین جمع شده، و در بعضی جاها میدان دید به ۱۰۰ متر کاهش یافته است.

برخی روزها، آمارهای رسمی میزان آلودگی، بیش از ۴۰۰ واحد بوده است. در همین موقع، دستگاه سنجش آلودگی سفارت آمریکا در پکن میزان آلودگی را بیش از ۸۰۰ واحد نشان داده است.

مطابق معیارهای سازمان بهداشت جهانی، تراکم کوچک‌ترین آلاینده‌ها (که پی ام ۲.۵ خوانده می‌شوند) نباید از ۲۵ میکروگرم در متر مکعب بیشتر باشد. اگر این عدد به ۱۰۰ برسد، هوا ناسالم است، و از ۳۰۰ به بالا کودکان و افراد مسن نباید از خانه خارج شوند.

ذرات معلق در هوا بعد از ورود به مجاری تنفسی فرد، دستگاه تنفسی او را در مقابل عفونت‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کنند، و میزان مرگ و میر بر اثر سرطان ریه و بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهند. خبرگزاری دولتی شینهوا می‌گوید که شمار افرادی که به‌خاطر عوارض تنفسی به بیمارستان‌های پایتخت مراجعه کرده‌اند، افزایش قابل توجهی داشته است.

مادر یک نوزاد هشت ماهه به بی‌بی‌سی گفت که فرزندش ماه‌ها گرفتار عوارض ریوی بوده، و این عارضه‌ها در ماه‌های اخیر بدتر شده است. او گفته است که یک تشت بزرگ آب را در اتاق گذاشته، به این امید که بخار آب قدری هوا را تصفیه کند. او می‌گوید: "کمتر شدن شمار خودروهای شهر به بهبود اوضاع کمک می‌کند.

شهرداری باید میزان آلایندگی خودروها را هم کنترل کند." مقامات پکن گفته‌اند که شاخص آلودگی به حدود ۳۵۰ واحد رسیده، اما دانش‌آموزان کم‌سن و سال همچنان اجازه بیرون رفتن ندارند و رسانه‌ها به مردم هشدار می‌دهند که از خانه خارج نشوند و از فعالیت شدید پرهیز کنند. تشدید آلودگی هوا بیشتر به پای نوزیدن باد و استمرار سردی هوا گذاشته شده تا افزایش تولید مواد آلاینده.

اما در یک سرمقاله روزنامه چاینا دیلی آمده بود که "باید به این فکر باشیم که خودمان چطور به ایجاد روزهای مه‌دود کمک کرده‌ایم". نویسنده مقاله آلودگی هوا را نتیجه برنامه‌ریزی شهری ضعیف و افزایش سریع شمار خودروها دانست، و نوشت که اهالی پکن باید کمتر از خودروهای شخصی استفاده کنند. در این مقاله آمده بود: "در میان روند سریع شهرسازی، چین باید فورا به این فکر باشد که چگونه چنین فرآیندی می‌تواند بدون لطمه زدن به سطح زندگی شهری و بدتر شدن کیفیت محیط زیست به پیش برود.

اگر توجه بیشتری به تراکم آسمان‌خراش‌ها می‌شد، اگر درختان بیشتری در محلات مسکونی کاشته می‌شد، و اگر شمار خودروها به‌دقت کنترل می‌شد، کیفیت هوا در شهرهای بزرگ می‌توانست بهتر باشد. اینها درس‌هایی است که چین باید در روند شهرسازی آینده‌اش بکار گیرد."

در سرمقاله‌ای که در صفحه اول روزنامه مردم، ارگان رسمی حزب کمونیست چین، چاپ شد، آمده بود: "بیایید با نوعی حس ضرورت و اضطرار به مدیریت آلودگی‌های زیست محیطی بپردازیم."

روزنامه گلوبال تایمز نوشت که اقداماتی که تاکنون برای رفع آلودگی در چین انجام گرفته، در تسکین این معضل ناموفق بوده است. گلوبال تایمز چین را "بزرگ‌ترین کارگاه ساختمانی جهان" خواند. این روزنامه دولت را متهم کرد که در برخورد با مشکلات زیست محیطی بیش از حد ملایم عمل می‌کند، و از دولت خواست که "داده‌های زیست محیطی صحیح را برای اطلاع عموم منتشر کند" تا مردم بتوانند در حل مشکل به دولت کمک کنند.

در مقاله این روزنامه آمده بود: "مردم باید اهمیت توسعه، و همچنین نیاز به رعایت حداقل‌های زیست محیطی را درک کنند." بحث و ابراز نظر درباره آلودگی در شبکه‌های اجتماعی هم داغ بود. کاربران وب‌سایت ویبو، که کارکردی شبیه توئیتر دارد، می‌گفتند که دولت باید بیشتر تلاش کند تا آلودگی هوا اینقدر بر زندگی آنها تأثیر نگذارد.

اتووود پیش از این با تمرکز بر معماری ونگ شو، تلاش کرده است به تبیینی نسبی از وضعیت معماری چین رسد، نگاهی کلی به اثار ونگ شو را می توانید در مقاله وَنگ شوُ؛ باستان شناسی اتمسفری کهن برای کشف امر نو به قلم فاطمه موسوی مقدم بیابید و تدقیق مواضع ونگ شو به عنوان معتبرترین معمار چینی شناخته شده در محافل جهانی در مواجه با شهری شدن، سیاست های توسعه کالبدی، سیاست های کنترل مهاجرت و سنت های معماری بومی را نیز می توانید در مقالهشهری شدن به سبک چینی و بحران تمدنی؛ ونگ شو و معضل تدقیق معماری: معماری خنثی، معلق یا متعهد به قلم استفن اسمیت مشاهده فرمایید، نوع نگاه آی وِی وِی به مصرف گرایی به سبک چینی و چگونگی مواجه لایه های فکور چین با غرب را می توانید در مقاله آی وِی وِی؛ پاپ آرت و ماهیت زدایی شی دلالت گر از رهگذر جامعه ی مصرفی به قلم فریبا شفیعی ملاحظه فرمایید.