موضوع مورد نظر، طراحی انقلابی است که میکروتکنولوژی بتن را به سطحی فراتر از استانداردهای ژاپن رسانده است. پروژه برای اولین بار در سال 2005 به عنوان بخشی از یک نمایشگاه در موزه هنر بتن در ناگویای ژاپن ارائه شد. پوسته ی بتنی به عنوان سازه ای چند عملکردی طراحی شده که می تواند به کاربری های مختلفی پاسخ دهد. رمز این سازه ی استثنایی در مصالحی که برای ساختن آن مورد استفاده قرار گرفته، نهفته است؛ ترکیبی خالص از مخلوط فایبرگلاس با نوعی سیمان نرم

. در این طرح که از پیله به عنوان پناهگاهی قابل حمل الهام گرفته شده؛ از تخم مرغ برای نازکی و ظرافت پوسته و نیز مقاومت جداره ها و مطالحی که آن را می سازند نیز الهام گرفته است. این سازه ی تخم مرغی شکل عرضی برابر 5/1 متر و ارتفاعی 7/1 متر دارد؛ تناسباتی که قابل مقایسه با تناسبات یک تخم مرغ است. این سازه با وجود سبکی آن، می تواند وزن یک انسان بالغ را تحمل کند. درون این حباب (یا ساختار) را می توان با تاتامی سازمان داد و آن را به آشیانه ای آرام برای فکر کردن و با خود خلوت کردن یا بازی کردن تبدیل نمود. درون یک محیط طبیعی مانند جنگل، این سازه به نوع دیگری از فضا تبدیل می گردد. نوری که از منافذ آن وارد فضا می شوند ناگهان به این مکان بیانی موسیقایی و شاعرانه می دهد.

این ابداع هوشمندانه به دلیل شکل و شیوه ساخت آن، در مسابقات متعدد معماری در سراسر دنیا مورد تقدیر قرار گرفته است. بتنی که کل سازه را می سازد، ترکیبی از مخلوط سیمان سفید، ماسه و فایبرگلاس است. این خمیر که باید اول بسیار با دقت و حوصله عمل آورده شود، با پیروی از یک تکنیک سنتی ژاپنی به نام "ساکان"، با کاردک روی قالبی از جنس پلی استر کشیده می شود. بازشوهای مدور ایجاد شده در ساختار طرح به کمک حلقه هایی از پلی استر که در تمام سطح سازه نصب شده اند، ایجاد می شود. هنگامی که حاصل کار، ساختاری است بسیار زیبا مقاوم و ساده. بلزشوهای متعددی که در بدنه ایجاد شده اند، به ما امکان می دهند که از درون حباب بتنی، هم زمان درون و بیرون فضا را لمس کنیم. بازدید کننده ای که برای یک لحظه در این پناهگاه بدون نقص قرار می گیرد، می تواند خود را برای لحظه ایی به آغوش امنیت و آرامش کامل بسپارد؛ شبیه تجربه ای که مراسم سنتی نوشیدن چای در ژاپن به نام "چاشیتو"، به خاطر می آورد. کف این فضا که به وسیله ی تاتامی سنتی پوشیده شده است، از نظر ساختاری، نقطه ی مقابل سازه تخم مرغی شکل با تکنولوژی بسیار پیشرفته است؛ روشی مرسوم و مکرر در معماری متداول ژاپن.

کارفرما: موزه هنر بتن ناگویا

کاربری: اتاق کوچک/ پاویون موقت

مساحت: 24/2 مترمربع

تاریخ ساخت: 2005