پیدایش پروژه های معماری در مقیاس خرد ، دید بصری متمایز با دیگر بناها را درسطح شهر خلق می کند که این خود منجر به ایجاد حسی بدیع در آن منطقه می گردد .
چالش طراحی پروژه خانه سپیدار ، با تناسبات سایت و مقیاس کم آن نسبت به کاربری های مجاور آغاز گردید و تلاشی بود تا با احترام به سایت و منطقه گرایی و شاخص بودن در منظر شهری ، طرحی با رعایت محرمیت در هویت مسکونی معماری گردد .
روند طراحی با بهره گیری از فرم سایت ، هندسه ای مستطیل شکل را ابداع کرد لذا فضاهای منفی در جداره های اصلی پروژه باعث افزایش کیفیت دید بصری در حجم و برقراری دیالوگ میان معماری و شهر می شود .
همچنین در طراحی هر طبقه و هر فضا ، تراس های متعدد و مجزا برای تعامل با محیط در نظر گرفته شده است .
سبزینگی در خانه سپیدار ، با جداره های سبز در بام و محوطه و با در نظر گرفتن کنترل دید و امنیت و حضور درخت های سبز در فضاهای منفی حفظ شده است .
به کارگیری شیشه در طراحی به عنوان عنصری شفاف در کنار مصالح صلب و مقرون به صرفه تداعی گر گشودگی در معماری و عامل ایجاد پویایی در شهر است .