محيط طبيعي شامل عناصر طبيعي، اقليمي، شكل زمين و غيره است و با توجه به ورود انسان به آن از دو جنبه تغيير مي يابد.
يكي تعداد و ديگري تأثير هر فرد بر آن محيط. زماني كه تكنولوژي انسان محدود بود، تأثير انسان بر محيط چيزي بيش از يك
تأثير محلي نبود. مشكل امروز آن است كه جمعيت بسيار زياد و فن آوريها چنان نيرومند است كه تأثير انسان ديگر محلي نيست.
با اين حال، هر نوع دخالتي در طبيعت بايد با معماري آن يعني اصول آزادي، صداقت و اصالت همراه باشد. اين همراهي به گفته
بسياري از نظريه پردازان، معماري ارگانيك ناميده مي شود. از اينرو دست يافتن به مكاني با اصول طراحي ساماندهي فضاهاي
طبيعي براي استفاده مناسب انسان، توجه به مسائل جذب گردشگر با تأكيد بر رويكرد انسانگرا هدف اصلي از پژوهش حاضر
است. مجموعه هاي تفريحي مانند پارك آبي، داراي نقش اجتماعي، اقتصادي و اكولوژيكي هستند، با مزايايي چون معالجه برخي
بيماريها، محيط مطلوب پرورش و بالندگي كودكان، يكپارپگي اجتماعي، ايجاد نشاط و آسايش و غيره، كه در عين حال شاخصي
براي ارتقاي كيفيت زندگي و توسعه جامعه محسوب ميشود. در همين راستا و از ديدگاه برنامهريزي، در رويكرد به موضوع
گردشگري، حوزه هاي مختلفي مطرح مي گردد: از جمله توسعهاي با تأكيد بر پايداري، آمايشي، محيط زيستي و مكانيابي،
راهگشاي انتخاب چارچوب نظري پژوهش حاضر ميباشد. در مكان گزيني فعاليتهاي دوستدار و هم راستاي طبيعت نظير پاركهاي
آبي طبيعي، بهرهگيري از رويكردهاي قابليت سنجي اراضي و نيز نظريات اكولوژيكي و شاخص هاي توسعه پايدار با استفاده از
روي هم گذاري دادههاي موجود و تهيه نقشه مناسب با توان اكولوژيكي و اجتماعي ـ اقتصادي منطقه، مناسبترين راه به نظر
مي رسد و مكانيابي موردي آن با استفاده از برايند نظرات در مورد شاخصهاي مؤثر بر مكانيابي در يك منطقه خاص را امكان-
پذير مي سازد.