ایده اصلی طرح، بازگشتن به مفهوم اصلی اندیشه است. برای شکل دادن به آن از شعر شاعری شیرازی (م.پرواز) استفاده شده است. رنگ سرخ  آن نمادی از انسان روشنفکر است که متفاوت از مردم عادیست. و فرم آن پروازیست به سوی آزادی در بال اندیشه. به بیان یونگ، آب نماد «ناخودآگاه» فرد است و آب در حجم زیاد نیز نمادی از « ناخودآگاه جمعیست». همچنین آب نمادی از پاکی و آفرینش دوباره است. بنابراین از آب استفاده کردیم تا بیانی از تاثیر و پرتوافکنی اندیشه انسان آزاد بر مردم را نشان دهیم که باعث رهایی و آزادی می‌شود.

در سرم غوغایی‌ست برای گفتن

در نگاهم هیجانی‌ست برای رفتن

در دلم سرو بلندی‌ست که تا بام زمین سربرافراشته است

آسمانم ابری‌ست

عزم رفتن دارم

بینهایت نفسی

می‌روم سوی آن کوچه‌ی روشن که تهش ناپیداست

سرو و خورشید و اقاقی تا کرانه پیداست

می‌روم آنجا که زندگی پرواز است

زندگی لبخند است

زندگی آغاز است

همه اندیشه‌کنان در تمنایی قریب

برجبین آزادند

در یقین آرا‌مند

می‌روم

خواهم آموخت رها

شوق پرواز دارم..

شعر از: سید محمدرضا موسوی (م.پرواز)