هدف این پروژه سازماندهی دوباره ی یک باشگاه شبانه بود که طیف نورپردازی اش بر اساس نور های درخشان و رنگی در داخل یک جعبه ی تاریک پایه گذاری شده بود.

باشگاه شبانه به عنوان یک ماشین تنظیم کننده ی نور، صدا و حرکت شناخته می شود، بنابراین پلان این مجموعه بر اساس یک ترکیب تدریجی از این سه عنصر شکل کرفته است. بخش مرکزی به عنوان مکانی برای رقص دیده شده است. فضایی با حداکثر جنب و جوش و حرکت و اشتیاق. کف باشگاه، دیوار ها و سقف ان در دورترین و بزرگترین ابعادشان مانند جعبه هایی طلایی ظاهر می شوند که درخشش بخش مرکزی می تواند در آن ها منعکس شود.

یک عنصر عمومی تکرار شونده ی طولانی در کل مجموعه به هم پیوستگی این فضا را تامین می کند و این پروژه را به تمرینی برای کنترل لرزش، توزیع درخشش فضایی و انعکاس و بازی نور های درخشنده تبدیل کرده است، بنابراین این پروژه به دور از معیار های مفاهیم بنیادین تولید فضا عمل می کند. این رویکرد در سطح کانسپت موجب می شود که این نیرو ها بین تشنج و هوشیاری و لرزش و واژگونی جذب شوند، شاید از همین روست که مصالحی مانند برنج و فولاد سیاه پالت ساختاری این پروژه را تشکیل می دهند.