به دنبال تحولات جهانی در راستای توجه به ماهیت به هم پیوسته ی علوم و تقویت ارتباط با صنعت، در مراکز علمی و دانشگاه ها از جمله در زمینه ی معماری، ضرورت ایجاد کارگاه های تلفیقی با محوریت معماری و ارتباط آن با صنعت، در ایران و به خصوص در اصفهان با پیشینه ی معماری و صنعتی غنی، احساس می شد. در چنین فضاهایی، تعاملات داوطلبانه ی معماران با گروه های رشته های مربوطه و با صنعت مداران، شرایط کار جمعی همگرا را در جهت ارتقای آفریده های معماری به منظور پاسخگویی بهتر به نیازهای چندبعدی انسان فراهم می کند. طرح حاضر، با درک اهمیت این موضوع، به ایجاد فضای هم آفرینی معماری و رشته های مرتبط با رویکرد ارتباط با صنعت پرداخته است. در پی بررسی های انجام شده، به نظر می رسد بستر کارخانه ی ریسباف با پیشینه ی معماری و صنعتی غنی خود، دارای موقعیت مناسبی در راستای انتخاب محل استقرار این مرکز می باشد و احیای این کارخانه با تزریق کاربری مورد نظر در بخشی از آن بسیار متناسب است. از دیگر ساختمان های این کارخانه نیز می توان در تطبیق با نیازهای جدید این فضا و ایجاد فضایی مشابه برای سایر رشته ها در آینده استفاده کرد. ایده ی اصلی از نام و هویت «کارخانه ی ریسباف» به عنوان بستر این طرح برگرفته می شود؛ به طوری که در این فضا معماری، رشته های مکمل و صنعت همچون تار و پود پارچه در هم بافته شده تا ایده ای مشترک خلق شود. بازآفرینی تعدادی از ساختمان های این کارخانه در شکل گیری فضای مورد نظر، با هدف به حداقل رساندن الحاقات و به حداکثر رساندن استفاده از وضع موجود، توسط یک عامل پیوندی با شخصیتی مشابه این ساختمان ها ممکن می شود. در طراحی این عامل پیوندی، با هدف تلفیق فضاهای موجود با عناصر معماری جدید در عین حفظ و بقای خلوص معماری سنتی، از «سی و سه پل» به عنوان عامل متصل کننده ی دو قسمت شمالی و جنوبی شهر و عنصری شاخص در نزدیکی سایت الهام گرفته می شود.