یکی از بحث های مهم در بخش معماری و شهرسازی که امروزه و در قرن بیست و یکم، در بسیاری از کلان شهرها همچون تهران با آن مواجه هستیم، مشکلات ناشی از رشد بی رویه جمعیت شهرها و صنعتی شدن زندگی مردم است. مشکلاتی نظیر انزوای شهری، افسردگی، آلودگی محیط زیست، مصرف بیش از حد انرژی های تجدید ناپذیر، تولید روزافزون آلاینده ها، تراکم بالای جمعیت در شهرها، ترافیک های سنگین، فاصله زیاد بین محیط کار و منزل و اتلاف مقادیر زیاد زمان در عصر سرعت.

رویکرد اصلی ما در این طرح، مواجهه ی صحیح و تلاش برای حل چنین معضلاتی به ویژه در شهرهای پر تراکم صنعتی بوده است. طراحی هیبریدی از طریق استفاده از ساختارهای مدولار و منعطف، ترکیب و ادغام کاربری ها و ایجاد کاربری های جدید از دل آن، تأکید بر گسترش روابط انسانی، ایجاد فضاهای جمعی در جای جای پروژه، تعامل و ارتباط تنگاتنگ ساختمان با بستر شهری و ارتباط درون و بیرون در کنار توجه به شاخصه های پایداری و انرژی، از مهمترین راهکارهای پیشنهادی ما در حل چنین مشکلاتی بوده است.

ساختمان های هیبریدی حلقه ی گم شده بین انسان و شهر هستند. مکانی برای پیوند مردم و شهر با یکدیگر. این پیوند سبب شکل گیری روابط و تعاملات اجتماعی پیوسته در درون این مجموعه های هیبریدی خواهد شد؛ محلی برای خلق فرصت های جدید برای رشد احساسات انسانی و ارتباطات بیشتر و پاسخگویی به نیازهای پیش بینی نشده از طریق بر هم کنش عملکردهای متضاد در کنار یکدیگر.

از این رو یکی از مهمترین عناصر شکل گیری این طرح، ارتباط و گفت و گوی پیوسته میان معماری و بستری شهری پیرامون بوده است که گستره ی اثرگذاری آن از محدوده محله تا وسعت یک شهر را در بر می گیرد.

از مهمترین ویژگی هاي معماري هیبریدي انعطاف پذیري بالاي آن در ادغام و تغییر کاربري هاست و به همین دلیل این نوع ساختمان ها محدود به یک دوره زمانی نبوده و می توانند در دوره هاي مختلف، عملکردهاي متفاوتی داشته باشند. علاوه بر این، این نوع ساختمان ها به طبقه خاصی از جامعه محدود نبوده و با تنوع کاربري هاي موجود در درون آن، زمینه تعاملات اجتماعی میان اقشار مختلف جامعه فراهم میشود و در نتیجه این نوع ساختمان ها می توانند بافت هاي مرده ی شهر را دوباره زنده و فعال کنند.

وجود یک مسیر حرکتی پیوسته در نقش یک مفصل و رابط که از بستر شهری آغاز و همچون کلافی بر بدنه مجموعه پیچیده و حرکت کرده است، و  بعضا در برخی نقاط از دل مجموعه نیز گذر کرده، سبب افزایش این ارتباط و پیوستگی میان درون و برون مجموعه شده است.

استفاده از مکانیزم هیبریدی در چیدمان خیل عظیم عملکردها در این مجموعه، زمینه ی بر هم کنش و ادغام کاربری های مختلف را فراهم کرده که این ادغام و ترکیب صورت گرفته در بین کاربری های بعضا متضاد، ضمن حفظ استاندارها و عملکرد صحیح هر یک از کاربری ها، عملکرد و رویکردهای تازه ای نیز در این میان متولد خواهد شد که می تواند پاسخی در شکل گیری نیازهای پیش بینی نشده آینده باشد.

همچنین پیوستگی و ارتباط ممتد در میان کاربری های متنوع، اکثر نیازهای روزمره ی انسانی را مرتفع خواهد ساخت؛ این به معنای کاهش عبور و مرورهای غیر ضروری در سطح شهر و کاهش ترافیک های سنگین و آلاینده های زیست محیطی خواهد بود.

در این ساختمان بیشتر عملکردهای مورد نیاز یک فرد برای زندگی، کار و تفریح در یک محل گنجانده شده است و فرد را نسبت به خروج غیر ضروری از مجموعه بی نیاز می کند. نزدیکی محل کار و زندگی، در مناطق پر تراکم شهر های بزرگ صنعتی به ویژه شهر تهران می تواند از بروز ترافیک های سنگین و ازدحام و شلوغی بی مورد جلوگیری کند.

چنین مجموعه هیبریدی، طیف وسیعی از کاربری ها را همچون یک شهر در اختیار مردم قرار می دهد که تمام نیازهای آن ها را پوشش خواهد داد. کاربری های مسکونی در کنار فضاهای فرهنگی، هنری، آموزشی، تجاری و تفریحی که توسط فضاهایی جمعی مختلف همچون مفاصلی در دل مجموعه به یکدیگر پیوند خورده اند.

در واقع مجموعه های هیبریدی شهری در دل یک شهر بزرگتر هستند که خیابان و اتومبیل ندارند و همچون اسفنج هایی جمعیت را به درون خود جذب می کنند.

مسیر حرکتی نارنجی رنگ در نظر گرفته شده که بر جداره های مجموعه در حال حرکت است، در واقع یک فضای عمومی با کارکرد های مختلف و ادغام شده است که می تواند توسط همه ی مردم در درون و بیرون مجموعه مورد استفاده قرار گیرد و خود عامل تعامل بیشتر میان مردم از اقشار مختلف جامعه خواهد بود. در کنار دسترسی عمودی که این مسیر به طبقات مختلف مجموعه فراهم میکند، حضور فضای جمعی و تعاملی، توقف گاه هایی با دید و منظر عالی و چندین گالری، مسیر جذابی را برای ماجراجویی کاربران فراهم می کند. رنگ نارنجی استفاده شده در این مسیر در پس زمینه سفید، ضمن تاکید بیشتر بر اهمیت آن، با قراردادن آن در مرکز توجه و کانون دید، زمینه دعوت دو چندان و تعامل بیشتر بین بستر و مجموعه را فراهم کرده است.

در طراحی این مجموعه ده ویژگی اساسی دیده شده است که بزرگ مقیاس بودن، تاکید بر ارتباطات عمودی؛ انعطاف پذیری، در کنار تنوع و ادغام کاربری ها و ایجاد فضاهای اجتماعی و تعاملی در درون و بیرون مجموعه از مهمترین ویژگی های این طرح می باشد.