روزنامه اعتماد : سياره زاغه ها بر كشورهاي در حال توسعه يا توسعه نيافته تمركز دارد. شرايط فقرا در كشورهاي توسعه يافته چگونه است؟ آيا دولت هاي اين كشورها به فقرا كمك هاي كافي مي كنند؟
مایک دیویس: زاغه هاي نوين در ايالات متحده در همان حومه شهرهاي قديمي شكل گرفته اند. طبق آخرين آمارگيري، اكثريت امريكايي هاي شهرنشين فقير اكنون در نواحي رو به كاهش متشكل از خانه يي گچ ا ندود و آپارتمان هاي به سبك كاليفرنيا مي زيند: همان مناطقي كه روزگاري در دهه 1950 زمين هاي مركزي طبقه متوسط سفيدپوست بود. خانواده هاي آفريقايي- امريكايي در جست وجوي كار، مسكن و مدارس خوب به حومه هاي قديمي تر شهر نقل مكان كردند. اما روياي حومه هاي قديمي مثل سرابي در دل كوير دور از دست باقي ماند. زاغه همان شبحي است كه هنوز اروپا را تسخير كرده است. براي مثال، اشپيگل اخيرا از طبقات خطرناكي در ناحيه نيوكلن برلين هراس شديد خودش را ابراز كرده (از جايي كه در واقع هميشه يك زاغه بوده است): در عين حال نورمان تبيت، از مقامات انگليسي محافظه كار طرفدار تاچر، حزب كارگر نو را به خاطر خيانت به حزب كارگر قديمي و بازگرداندن «زاغه ها و بي سوادي» شماتت كرده است. البته بسياري در اين رابطه ياد مهاجران گتونشين رم هم مي افتند: اما در حقيقت بزرگ ترين گروه رو به افزايش افراد بيكار قاره اروپا را ساكنان سابق آلمان شرقي يا ساكنان مناطق فقيرنشين عظيم بريتانيا تشكيل مي دهند. اتحاديه اروپا هيچ استراتژي واقعي براي حل درازمدت فقر ندارد: چون بيش از حد مشغول راضي كردن يوناني ها براي حراج پانتئون است!
برای مشاهده توصیفی متقن تر به جزییات این کتاب ببینید مقاله ی بنت بائومر با ترجمه فائزه کشتکار را
برای مشاهده نوع نگاه مایک دیویس به پروژه رم کولهاس در لاگوس ببینید اینجا را
برای اشنایی بیشتر با کتاب ببینید اینجا و اینجا را