دو جریان بزرگ فضاهای مدرن عبارتند از کارکردگرایی و جنبش ارگانیک که هر دو دارای ویژگی بین المللی هستند، اولی در امریکا و در مدرسه شیکاگو طی سال های 1880-90 طلوع کرد، اما فرمول خود را در اروپا و رهبری خود را در وجود معمار سوییسی؛ لوکوربوزیه یافت، دومی نماینده ی نابغه ای چون فرانک لوید رایت آمریکایی را معرفی کرده است که تنها در اخرین دهه، در اروپا اشاعه پیدا کرد . پلان ازاد وجه مشترک این دو جریان است. در حالیکه از این دو جریان درک متفاوتی حاصل می شود. جریان اول خردگرایی است و جریان دوم ارگانیک و ضمنا در حد بالایی انسانی.
بین شاهکارهای ساختمانی خانگی در این زمان ویلا ساووا اثر لوکوربوزیه و خانه ابشار اثر رایت به روشنی تفاوت عملکرد مرکب و در نهایت، تفاوت شاعرانه را نشان می دهند. لوکوربوزیه با یک بافت ساختمانی و با مربعی موزون و منظم از ستون ها اغاز می کند. در محدوده ی یک فرمول هندسی ـ خردگرا فضا را در چهار دیوار با پنجره هایی که تداوم دارند می بندد. تنها در این نقطه مسئله پلان ازاد اغاز می گردد. تقسیمات در این میان ساکن نیستند، لیکن از دیوارهای متحرک ظریف ایجاد شده اند. در دومین طبقه، تراس وسیعی گسترده شده است و به وسیله دیوار شیشیه ای کاملا بازشو فضای خارجی و فضای داخلی بر هم منطبق می گردند. شیب وسیعی تا تراس اخرین طبقه بالا می رود و بنا را می شکند و تداومی بین طبقات برقرار می کند. تمامی این ها با ازادی کامل، لیکن در چارچوب طرح دقیق هندسی صورت می پذیرد.
برای مشاهده تحلیل های جامع تر درباره ویلا ساووا ببنید
مقاله کلاسیک های اتووود ـ ویلا ساواـ لُکربوزیه را
و
همچنین مقاله ویلا ساووا؛ پایانی خوش بر لوکوربوزیه متقدم را
و
هم چنین نوشته ی ویلا ساوُآ؛ فروپاشی جسمانیت چگال و نفی تدریجی زمین؛ پردازش عمودیِ آزادی
در مورد تعامل لوکوربوزیه با مسئله جغرافیا نیز می توانید ببنید
این مقاله را لوکوربوزیه؛ شهر در قامت ماشین کنترل سرمایه داری و [باز] شکست [پروژه ی ] مدرنیته در مواجه با شرق
برای اشنایی بیشتر با ارا و افکار برنو زوی نیز می توانید ببنید برنو زِوی؛ شارحِ ضدِ سبک های رهایی بخش