معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
هرمنوتیک مرگ؛ یک پرداخت زیرزمینی
اتووود سرویس خبر:   گروه ترجمه و تحقيقات اتووود
1390/08/27
مـنـــــــبـع : http://www.popsci.com
تعداد بازدید : 7294

طی چهار دهه اینده، جمعیت بالای 65 سال در جوامع در حال توسعه سه برابر خواهد شد و تا سال 2050 به 1 میلیارد و 600 میلیون نفر خواهد رسید، از سوی دیگر مکزیکو سیتی با کمبود زمین قابل ساخت ساز مواجه است و رشد بافت های فیزیکی تنها در قامت ره یافت های برون شهری، زیر ساخت بردن زمین های کشاورزی و پذیرش تبعات زیست محیطی متصور است.

پروژه مشروح یک قبرستان زیر زمینی عمودی برای مکزیکو سیتی تدوین می کند و سعی دارد ازدیاد جمعیت، کمبود زمین، مناسک عزاداری و تجربیات روان شناسی و احساسی ان را نیز مد نظر اورد. نگره طراحان برج مرگ اعطای تولد دوباره به خانواده متوفی است، که پس از سفری به اعماق زمین و دفن یکی از عزیزانشان از دل خاک دوباره می رویند.

برج که انگاره مخزن را پشت سر گذاشته و بیان معمارانه فرایند تدفین و عزاداری را نیز تحریر می کند، تابه ای است کلان مقیاس با دیوارهای حائل منحنی شکل و رمپ هایی با نور زیاد که نور و تهویه مجموعه را نیز تامین می کند، رمپ ها همچنین با حرکت مدور پاین رونده شان نور را تا اعماق برج معکوس پایین می برند و به بازدید کنندگان اجازه می دهند تا طی پنج مرحله گذر از فشار قبول مرگ عزیزشان در خود غور کنند و ارام ارام با غمشان کنار ایند.

از دیگر وجوه طراحی دفن وجه غیر انسانی مرگ است در زمین و بیان گرایی فرمی طرح؛ بنا در سطح زمین حفره ای تهی است، درست همچون خلایی که فقدان ناشی از مرگ را باز می نمایاند

در اینجا نیز می توانید طرحی که به نوعی الترناتیو این طرح می باشد را مشاهده فرمایید؛ برجی برای مرگ اما عمود بر زمین

اینجا نیز می توانید یادداشتی را مشاهده فرمایید که بر مرگ و معمار موکد است

هرمنوتیک مرگ؛ یک پرداخت زیرزمینی


هرمنوتیک مرگ؛ یک پرداخت زیرزمینی


هرمنوتیک مرگ؛ یک پرداخت زیرزمینی


هرمنوتیک مرگ؛ یک پرداخت زیرزمینی


هرمنوتیک مرگ؛ یک پرداخت زیرزمینی


هرمنوتیک مرگ؛ یک پرداخت زیرزمینی




حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
محمد رضا خلیل زاده ( 1390/09/03 ) :
مایاها گذشتگان مکزیکوسیتی ها باور داشتند که دو بُعد یا دو دنیا وجود دارد : دنیایی دیگر که مخصوص خدایان است، و دنیای انسانها. این دو دنیا در سه حوزه ظاهر می شدند : 1 _ آسمانها یا دنیای بالایی که مسکن خدایان آسمانی بود، 2 _ زمین یا دنیای میانی که مسکن مایا ها بود و 3_ دنیای زیرین که مسکن خدایان زیرزمینی و روح انسانهای مرده بود.همچنین به باور مایاها هر انسانی همزادی داشت که بصورت روح ظاهر می‌شد و با خدایان نشست و برخاست داشت و می‌توانست زندگی افراد را تحت تاثیر قرار بدهد این همزادان که بیشتر به دنیای زیزمینی مربوط می‌شدند، عامل پیوند فرد با جامعه مردگان نیز محسوب می‌شدند که این به دنیای زیرزمینی ارتباط داشت و فرد نیاز داشت برای این کار به محل‌هایی ویژه مثل غارهای تاریک برود.بر اساس این دیدگاه این اثر که حالتی نزولی و زیر زمینی دارد با پیش زمینه ی ذهنی ذخیره شده در فرهنگ آن مردمان هماهنگی بیشتری دارد.چنان که هایدگر گفته، مرگ گرانیگاهی است که زندگی همه ما گرداگرد آن در چرخش است. مرگ، غایتی قطعی و پایانی گریزناپذیر است که داستا ن زندگی ما در پیوند با آن معنا می یابد. از این رو نگریستن به آن، به یاد آوردنش و فهمیدنش وظیفه ای است که جویندگان زندگی معنادار ناچارند برآورده اش سازند.که در این اثر مسیری که بازماندگان متوفی آن را طی میکنند تا مرگ همیشه به حیات و حیات دوباره خود ادامه دهد و معنایی همچون تداوم را می رساند ،که نمود معماری آن استوانه ای بروز کرده و بازماندگان همچون عروس باران قربانی را در چاه دفن می کنند تا رضایت خدایان را براورده سازند تا شاید همچون دانه ای که گیاهی تولید می کند دوباره موجب تولد شود.البته با اینکه طرح دیگری رتبه اول را کسب کرده اما این اثر ویژگی هایی را مناسب با دیدگاه های مردمان در ارتباط با جهان معنوی خویش در خود جای داده است.
محمد ابراهیم کرمی ( 1390/09/03 ) :
از این رو که جمعیت جهان بر حسب گفته هایی که نوشته شده زیاد خواهد شد ما به چنین قبرستان هایی نیازمند خواهیم شد.از نظر طراحی این قبرستان بسیار فوق العاده هست زیرا از( نگره طراحان برج مرگ اعطای تولد دوباره به خانواده متوفی است، که پس از سفری به اعماق زمین و دفن یکی از عزیزانشان از دل خاک دوباره می رویند.)و از روی دیگر طراحان به خوبی توانسته اند با رامپی که به قبرستان بدهند مسیر دسترسی را به راحتی هموار کنند.و این حرکت مدور خود به نوعی پویایی را به ما نشان میدهد که میتوان درک کرد پس از مرگ هم زندگی همچنان باقی هست و وجود دارد.و دهنه بزرگ آن بسیار مناسب هست چون در اول من فکر کردم با قبرستانی تاریک و بدون نور مواج هستیم ولی در بعد از دقیق تر نگاه کردن درک کردم که همان دهنه بزرگ و آن شکل های مثلثی تو خالی بروی حجم به خوبی کاره انتقال نور را انجام داده گرچه شاید به نقاط پایینی به خوبی نور نرسد ولی در کل به خوبی این عمل را انجام میدهد.و در کل با شرایط موجود بشر به همچین بناهایی بر حسب نیاز خود وجود خواهد داشت. و این بناها به خوبی با بافت و فرهنگ یک منطقه هم خوانی داردند و اگر در جایی مثل ایران فرهنگ مخالفتی با اینجور بنا ها بکند آن جامعه در دراز مدت به مشکل خواهد خورد.
شیوا گل دعایی ( 1390/09/03 ) :
سلام
در جواب آقای کرمی باید بگم که هیچ وقت فرهنگ ها و سنت های مردم را نمی توان نادیده گرفت و آن ها را به سرعت تخریب کرد و گفت:
اگر جامعه ایران این سبک قبرستان را نپسندد دچار مشکل خواهد شد.
چون کار هر جامعه ریشه در مذهب و فرهنگ آن ها دارد همانطور که خودتون گفتید پس نمی توان جامعه و باورهای ایرانی را با مکزیکوسیتی مقایسه کرد
شیوا گل دعایی ( 1390/09/03 ) :
مکزیکوسیتی از لحاظ جمعیت در این حالت است:
بر اساس آخرین برآورد رسمی جمعیت مکزیک ۱۱۱ میلیون نفر است و پرجمعیت‌ترین کشور اسپانیایی زبان در جهان است.این جور که من متوجه شدم علت این زیاد بودن جمعیت پایین بودن سن ازدواج در نتیجه رشد جمعیت سریع تراست.

نحوه مواجه طراح با مرگ:
با توجه به اطلاعاتی که راجب این منطقه پیدا کردم به نظر من این حجم قابل فهم تر است و طراح نیاز این منطقه را در نظر گرفته و نوعی طراحی کرده که کاربرد داشته باشد.
این جور که من متوجه شدم در مکزیک مردم درکی که از مرگ دارن به 5مرحله تقسیم میشه:
انکار و انزوا – خشم – التماس – افسردگی – پذیرش
و دقیقا این طراحی به گونه ای است که از زمان وارد شدن تا رسیدن به انتهای کار این 5مرحله قابل حس برای بستگان فرد فوت شده است و با کمک نور سعی شده که از این احساس ها کاسته شود.
از نظر تدوین فرم:
حسی که به من دست داد واقعا حس مرگ،افسردگی بود چون از قبل می دانستم که اینجا مکانی برای مردگان است اما اگر نمی دونستم به این فکر می کردم که چرا اینجا اینقدر ترسناک هست؟
این را هرکس 1لحظه تصور کند که زمین زیرپایش خالی شود ترسناک است و این فرم گودال بودن حس ترس را بیشتر القا می کند.
به نظرم طراح از نظر احساس و کاربرد کاملا موفق بوده.نکته جالب برای هر بیننده غیر بومی میتونه این باشه که:
چرا اسم اینجا: برج مرگ هست
مرگ که کاملا قابل فهم است اما چرا برج؟
این تضاد سمعی و بصری حسی جالب و البته قابل فکر است که طراح مرگ را از درون پاشیدن احساس می کرده در حالی که ممکن است من ایرانی مرگ را به آسمان رفتن.
به طور کلی نظر من راجب این طرح:
برای مکانی مثل مکزیک البته با توجه به فرهنگ آن منطقه این طرح خوب است و قابل استفاده و از نظر فرمی واقعا حس ترس و ابدی نبودن را می دهد.
البته که جایگاه فعلی من معمارعالی رتبه ای نیست اما شاید اگر من قرار بود در همچین مکانی با این نوع فرهنگ و مذهب طراحی کنم تقریبا اینگونه بود اما نه اینقدر ترسناک.
محمد سکاک ( 1390/09/03 ) :
درک مکزیکی ها از مرگ از قول اوکتاویو پاز شاعر و نویسنده مکزیکی، برنده نوبل ادبیات در سال 1990، در کتاب "هزارتوی تنهائی" به رابطه مرگ و زندگی در فرهنگ "آزتکها" اینگونه اشاره می کند: "زندگی در مرگ گسترش می یافت و بالعکس. مرگ نه پایان طبیعی زندگی که تنها پایان یک مرحله از دایره ای طبیعی بود. زندگی، مرگ، و دوبازه زائی مراحلی از یک روند کیهانی بود که بشکلی بی انتها تکرار می شد."
من متوجه شدم که نباید از این گفته به اشتباه این برداشت شود که آنها نیز به جهانی دیگر اعتقاد دارند که روح انسان پس از مرگ در آن به زندگی ادامه می دهد بلکه آنها مرگ را بکلی از زندگی جدا نمی دانند.

آمریکای مرکزی منطقه‌ای است در قاره آمریکا که اغلب آن را از مرز جنوبی مکزیک تا مرز شمالی کلمبیا در نظر می‌گیرند.کشور مکزیک با جمعیتی حدود 109 میلیون نفر یازدهمین کشور پرجمعیت دنیاست.اما جمعیت شهر مکزیکو سیتی طبق براورد سال 2009 نیز 8 میلیون و 600 هزار نفر عنوان شده است.شهر مکزیکو یکی از مهمترین مراکز فرهنگی در آمریکای لاتین است که از بسیاری جاها اسپانیانی زبانها را به سوی خود می کشاند.بافت آن خطی،چندمرکزه و به هم پیوسته است.

به نظر من طراح اعتقاد به این داشته که زندگی پس از مرگ صرفا باید در اعماق زمین ادامه یابد.همچنین به نظر من ایده طراح در شهر مکزیکو پایتخت مکزیک برای مقابله با قوانین ساخت برج هاست.چون تا یک جایی برج مجوز دارد که بالا برود اما در درون زمین اینطور نیست.
به نظر من ایده طراح به طرح موجود نزدیک ومناسب است،چون همه چیز به قبرستان شباهت دارد.

به نظر من کل مجموعه منطقی به نظر میاد و به باور انسانها نسبت به مرگ نزدیک است.چون به طور طبیعی انسان ها در زیر زمین به خاک سپرده می شوند که همچین بنایی در حومه شهر باشد،نه در وسط شهر.چون امکان داره توی شهر یه نفر که اون برج رو میبینه یک لحظه بترسه.به همین علت با تمام احترامی که نسبت به آقای تابنده دارم،درک ایشان ازمرگ به نظر من اشتباه است.و همچنین تأمل آن با بافت مشکل دارد.به همین دلایلی که گفته شد بنده از این طرح دفاع میکنم.

اگر من جای طراح بودم،به همین روال طراحی میکردم،یعنی برج به صورت عمودی در زیر زمین،که من فکر میکنم از لحاظ روانی قابل قبول تر باشه.چون در حومه شهر اجرا شده و در زیر زمین با یک همچین عمقی منطقی به نظر می آید.
ریحانه امیری نسب ( 1390/09/03 ) :
تدوین درک از مرگ در آمریکای مرکزی رو میشه با آهنگ thriller مایکل جکسون فهمید ..واین مکان منو یاد اون اهنگ میندازه ترسناک ولرزاننده..
وهمینطور امریکایی هارو بلرزه در میاره ..به نظر من هرکی میخواد سکته رو بزنه آهنگ مایکل حکسون رو بذاره از این مکان رد بشه ..حتما بصورت عمودی میمره...
(مکزیکوسیتی هشتمین شهر ثروتمند دنیاست. منطقه‌ی کلان‌شهری مکزیکوسیتی نیز سی‌وچهار درصد تولید ناخالص داخلی این کشور را داراست. این آمارها در کنار تصویر جغرافیایی فوق نشان دهنده‌ی نابرابری شدید اقتصادی در این شهر است. بخش عظیمی از جمعیت این منطقه‌ی کلان‌شهری حاشیه‌نشین و در شرایط نامساعد زندگی می‌کنند حال آن‌که این شهر هشتمین شهر ثروتمند دنیاست. )راجب تحلیل شهر ..به نظر من اگر دست ازاین نحوه قبر کردن مردمانشون بردارن حتما پیشرفت میکنندواینکه مردم بیچاره تو شرایط خفقان آوری زندگی میکنندوبه جای اینکه هشتمین شهر ثروتمند باشن میشن حداقل سومین...میدونید چرا..؟افسرگی و دل مردگی ودیدن فضاهای مرگ آور این چنینی رو ی تفکر تاثیر میزاره..به نظر من کشوری موفقه که مردماشو یاد بده چطور میشه خندید وشاد بود مکانهای رو برای زندها درست کرد دقیقا اینا اومدن یک مکانهای کاملا پوچ والکی درست کرده که هیچ کسی به غیر خودشون حال نمیکنن..من نوعی که اصلا حال نمیکنم با این فضا ..حجم این کار بسیار زشت و بدون حس زندگی و اگر نگاه به این حجم کنی متوجه میشه اصلا چیزی بنام زندگی پس از مرگ وجود نداره وهمه چیز ختم میشه به این دنیا و اینکه مرده هاشونو اینطوری میزارن بسیار کار غیر اخلاقی چون عالم مردگان حرمتی داره باید به خاک برکرده و اینکه برای نسل آینده باید نفت داشته باشن ولی متا سفانه این مکزیکی ها با نحو گیتار زدنشون میشه فهمیده چقدر به فکر احساسات خودشون هستن ..وباید مردان رو از زنده ها جدا کرد و تا در این دنیا هستی برای زنده ماندن باید جنگید(تا شقایق هست زندگی باید کرد) ولی این قضیه مثل اینکه برای مکزیکی ها خیلی جالبه که به مرگ فکر کرد در این دنیا ویا اینکه گذشته ها رو زنده نگه داریم ....خب که چی بشه..واینکه طراح ساختمان برج مرگ باید بهش گفت برو برجتو خراب کن که این برج هیچ کمکی به زندها نمیکنه ..ما تو این دنیا هستیم باید برای این دنیا و آدمهای این دنیا تلاش کرد افکار گذشته گان برای دوره های خودشون بوده اگر از فکر صد سال پیش استفاده کنی یعنی تو انسان صد سال پیش هستی وهیچ تحول فکری نداشتی ..باید جدید شد باید ساخته های ساخت که مفهوم زندگی داد .نه مفهوم نابودی ..تابوت چیز جالبی برای یک انسان زنده نیست..باید به این درک رسید که زنده ماندن ارزشش بیشتر ازمرگ هستش واینکه باید به انسانها اینو فهماند چیزی بنام مرگ به مفهوم نابودی وپایان زندگی وجود نداره ..همه چیزی به شکلی دیگر در دنیای دیگر در انتظار ماست مثل تولد واینکه با اینطور ساختمونها فقط به افکار آیندگاه صدمه میزنیم واجازه نمیدهیم واسه خودشون ازاد باشن ..وافکاری رو که داری ارزش زیستن باشه رو بدست بیارن..اگر دست من بود طرحی رو میزدم که به انسانها یاد بدم که مرگ زیبا ترین ودر واقع زندگی نو وتازه ای هستش قرار نیست ما در همان تابوت ها بمانیم قرار ما به دنیا بیایم..قرار نیست گریه کنیم قراره که بخندیم قرارنیست بخاطر اینکه عزیزترین کس زندگیم رو از یاد نبرم اون قاب کنم بزارم به دیواره قرار ه که اونو بسپارم به دنیای که تجریه های تازه در انتظارش هستش ..آقای ژوزف مرفی در کتابش مینویسد من با مرگم در واقه بعد چهارم زندگی را کشف خواهم کرد..به این میگن زندگی جاودان ..بابا برو عشق کن ..این خروفات رو بذار کنار ..ساختمونهای جاودان بساز ..جاودان نه از این لحاظ که در کتا بها ثبت بشه از این نظر که توی اون دنیا به دردت بخوره..امیدوارم مفید بوده باشه عزیزان ..زیادهم خودتونو با بحثهای الکی خسته نکنید وبه مغز تون فشار وارد نکنید..برید حال کنید..
سمیه فاضل زاده ( 1390/09/04 ) :
با عرض معذرت از دوست عزیز و صمیمی من خانم گل دعایی اما باید بگوییم که من کاملا با نظر شما مخالفم به نظر شما این فرم کاملا ترسناک است واین اصلا خوب نیست اما از نظر من انسان باید با دیدن هر اثر معماری کاملا و بدون پرس و جو کردن به کاربری آن پی ببردمن اگر این اثر را در هر جایی دیگر به غیر از اتود می دیدم به طور حتم حدس می زدم که قبرستان است.
هر چند که من در حدی نیستم که بخواهم در مورد کار آقای تابنده نظر دهم اما پروژه ی ایشان اصلا با موضوع یعنی برج مرگ هم خوانی ندارد .من با دیدن اثر به یاد هر اثر معماری افتادم به غیر از قبرستان.
در مرحله ی اول فکر کردم یک برج با کاربری تجاری است که روی دیوار آن با گیاهان سبز کار شده مانند کاری که در قسمت پایینی ساختمان aedas در هنگ کنگ مشاهده می کنیم : می توانید از ادرس زیر این اثر را مشاهده کنید.
http://www.archdaily.com/181332/18-kowloon-east-aedas/
سمیه فاضل زاده ( 1390/09/04 ) :
_تحلیل شهر مکزیکو سیتی:
یالات متحد مکزیک یا مکزیک، کشوری است در آمریکای شمالی. این کشور از شمال با ایالات متحده آمریکا و از جنوب شرقی با گواتمالا و بلیز هم‌مرز است. همچنین اقیانوس آرام، در غرب و جنوب، خلیج مکزیک در شرق و دریای کارائیب در جنوب شرق آن را دربرگرفته‌اند. این کشور با حدود ۲ میلیون کیلومتر مربع وسعت، ۱۴اُمین کشور وسیع دنیا و با حدود ۱۰۹ میلیون نفر جمعیت، ۱۱اُمین کشور پرجمعیت دنیاست.[۱] ۷۶٫۵٪ مردم آن مسیحی کاتولیک و ۳/۶درصد پروتستان هستند. زبان رسمی آنها اسپانیایی است.

پایتخت آن مکزیکوسیتی، پرجمعیت‌ترین شهر دنیا است. اولین آثاری که از انسان در مسوآمریکا (مکزیک کنونی) به دست آمده متعلق به ۴۰ هزار سال پیش است. مکزیک همچنین مهد یکی از مهم‍‌ترین تمدن‌های باستان، آزتک، بوده‌است. مکزیک در قرن ۱۶ میلادی توسط هران کورتس کشف شد و در سال ۱۵۱۹ تمدن‌های بومی مکزیک از سوی اسپانیایی‌ها مورد حمله قرار گرفتند.کشوری کوهستانی و مرتفع است. و تنها قسمتی از آن که مسطح می‌باشد، در شبه جزیره «یوکاتان» واقع شده‌است .از آنجا که ارتفاع این کشور از ۵۰۰ متر بیشتر است. لذادرجه حرارت نسبت به عرض جغرافیایی و ارتفاع زمین، متغیر است. شمال این کشور خشک و غیر قابل کشت بوده، در حالی که جنوب، مرطوب و گرم است.
_جمعیت شناسی:
بر اساس آخرین برآورد رسمی جمعیت مکزیک ۱۱۱ میلیون نفر است و پرجمعیت‌ترین کشور اسپانیایی زبان در جهان است.رشد سالانه جمعیت مکزیک از ۳٫۵٪ در ۱۹۶۵ به .۹۹٪ در سال ۲۰۰۵ کاهش یافته‌است.امید به زندگی در سال ۲۰۰۶ ۷۵٫۴ سال برآورد شده (۷۲٫۶ مرد و ۷۸٫۳ زن).نرخ مرگ و میر در سال ۱۹۷۰ ۹٫۷ در هر ۱۰۰۰ نفر بود در حالی که در ۲۰۰۱ این نرخ به ۴٫۹ مرد در هر ۱۰۰۰ مرد و ۳٫۸ زن در هر ۱۰۰۰ زنان کاهش یافته‌است.دلایل اصلی مرگ در سال ۲۰۰۱ بیماری‌های قلبی (۱۴٫۶ ٪ برای مردان ۱۷٫۶ درصد زن) و سرطان (۱۱ ٪ در مردان و ۱۵٫۸ ٪ در زنان) بوده‌است. ۷۵٪ مردم ساکن مناطق شهری هستند.پنج منطقه بزرگ شهری در مکزیک مکزیکو سیتی بزرگ، گوادالاخارا بزرگ، مونتری بزرگ، پوبلا بزرگ و تولکا بزرگ است.
_نحوه ی مواجه ی طراح با مرگ:
معمار به خوبی توانسته است کاربری را در فرم استوانه ای حل کند و استفاده از فرم های مثلثی شکل ایده ی بسیار خوبی برای رساندن نور به اعماق زمین است.
_نزدیک بودن ایده به طرح:
شاید معمار به خاطر ذهنیتی که از مرگ و مردن داشته این که صرفا ما همیشه اجساد خود را در زیر زمین به خاک می سپاریم این گونه این پروزه را طراحی کرده که به نوعی هم مشکل ازدیاد جمعیت را حل کند هم مسائل اعتقادی را حفظ کند.
جمع بندی کلی:
به طور کلی نام مرگ برای ما انسان ها تداعی گر پایان زندگی دنیوی است.دید ما به پدیده هایی هم چون مرگ و زندگی و... به بینش و نگرش ما بستگی دارد که مستقیما ریشه در فرهنگ و اعتقادات اجتماعی ما داردو این کاملا منطقی است که تفاوت زیادی بین نحوه ی نگرش مردم دو کشور نسبت به مرگ وجود دارد. در کل من این پروژه را بیشتر می پسندم زیرا:
_در ذهن و فکر من این گونه شکل گرفته است که انسان پس از مرگ باید درون خاک برود نه به بالای آن!
_هر چند که مکزیکی ها به مرگ دیدگاه خوشایندی دارند اما باید خاطر نشان کرد که به طور کلی حتی شنیدن اسم مرگ هراس انگیز است پس بهتر است که این برج با این کاربری در معرض دید قرار نگیردکه این پروژه به خوبی کاربری خود را در دل خاک اجرا کرده است.
_مسئله ی نور و تهویه را به خوبی حل شده که این واقعا تحسین بر انگیز است.
_موضوع این پروژه مرگ است و کاملا مشخص است که در طراحی فرم وحجم کاملا از ایده مرگ به طراحی رسیده است و در اثر خود مرگ را کاملا متبلور کرده است.
اگر من می خواستم این پروژه را طراحی کنم آن را به صورت هرمی بر عکس ( به روی راس )در دل زمین طراحی می کردم وعلت این دگرگونی فرم را در ایده خود می بینم که از نظر من زندگی ما انسان ها شبیه به هرمی است که در راس پایان می یابد بنابر این با این نوع طراحی ایده خود رانسبت به مرگ متبلور می ساختم .
بهنام دیداری ( 1390/09/04 ) :
این برج زنگ خطری برای ما انسان ها می باشد.با نگاه کردن به این برج به چند نکته می رسیم:1-رشد جمعیت و کمبود فضا 2-رویارویی سنت و فرهنگ با پیشرفت شهرنشینی
باید بدانیم که هرچه به سمت آینده حرکت می کنیم باید یکسری از سنت ها و فرهنگ ها را از یاد برد .برج مرگ تبلور انسان به سوی آینده می باشد .شاید بتوان گفت این برج نشان دهنده سبک جدیدی از زندگی می باشد زیرا می توان گفت آرمان گرا و ایده آل می باشد با این تفاوت که ارتفاع در زیرزمین(عمیق) می باشد و روی زمین ، ولی در بقیه تعریف های شهر ایده آل مانند : تراکم زیاد زیستی ، شهر فشرده ، و ارتفاع زیاد می باشد.
کیمیا ستودگان ( 1390/09/04 ) :
با عرض معذرت از خانوم گل دعایی،اما در مکزیک به نوعی که شما توضیح داده اید نیست،96% مردم مکزیک كاتوليك هستند و مواجه ی آنها با مرگ اینگونه نیست.
من وقتی این طرح رو دیدم از این جهان هستی نا امید شدم و فکر میکنم از نظر روانشناسی تاثیر منفی بر روحیه مردم داشته باشد و شکل زیبای خداوند به یک هیولا تبدیل می شود
محمدرضا نامداری ( 1390/09/04 ) :
انسان با دیدن این مکان احساس خفگی می کند من فکر نمی کنم در هیچ دینی مردم حاضر باشند مروگان خود را در چنین مکانی دفن کنند.
این مکان مانند یک شکنجگاه روحی است تا برج مرگ به نظر من اینجا برج وحشت بود تا برج مرگ.
رسول رضایی ( 1390/09/04 ) :
با سلام
من هم با نظر خانم ستودگان موافقم.
زیرا هراندازه که معمار مسائل عمیق ذهنی نسبت به مرگ در این پروژه ،اندیشه و دیدگاه جمعی رو به انجام رسونده باشه اما به هیچ عنوان از دیدگاه روانشناسی و تاثیر اون بر تک تک افراد دقت نظر نداشته.
بنظر من معمار با خلق این اثر نه تنها خود اثر را به عنوان برج مرگ معرفی کرده بلکه کل شهر را تبدیل به گورستانی در مقیاس شهری نموده است.
اگر من به عنوان معمار این اثر انتخاب شده بودم سعی میکردم بیشتر ارزش و قداست مرگ و مردگان رو در کارم دخیل کنم نه وحشت از دیدگاه انسانی به مرگ،چون از نظر من مرگ از نظر زیبایی برتری بیشتری نسبت به ترس نهفته در خودش داره.
با تشکر از همه دوستان.
شیما شهیدی ( 1390/09/04 ) :
مرگ و پایان زندگی یک حقیقت موجود در زندگی انسانهاست و هر کسی با دید مذهبی خود که چه گرایشی به چه دینی داشته باشد به مرگ نگاه خود را دارد و با توجه به اصول خود به این موضوع می پردازند که اکثر مردم به جز عده ای از اقلیت های خاص به مرگ این دید را دارند که پلی است برای گذر از این دنیا به دنیای دیگر یعنی تونل حرکتی که در این طرح هرمنوتیک مرگ به خوبی دیده می شود .
محمد ابراهیم کرمی ( 1390/09/04 ) :
در جواب خانم گل دعایی منظور من هم این بو که ما در آینده حتما با کمبود جا برای این نوع قبرسان های فعلی خواهیم داشت این یک واقعیت هست پس اگر جامعه ما مخالفتی با این نوع قبرستان ها بکند اشتباه محض است.
محمد ابراهیم کرمی ( 1390/09/04 ) :
در جواب دوستان مخالف که تعدادشون زیادهم هست باید بگم که .یک سری از حرفاتون قبول ولی فرم این بنا زیاد هم ترسناک نیست که میگید معمار تا اونجایی که میشده سعی خود را کرده که نور خوب را به تمامی نقاط برساند و تاریکی مطلقی ایجاد نمی شود و راه دسترسی خوبی را هم که ایجاد کرده.در کل اگر منطقی بنگریم بشر به همچین قبرستان هایی احتیاج پیدا خواهد کرد.
محمد مهدی شفیعی ( 1390/09/04 ) :
با سلام
به نظر من این طرح با این حجم ترسناک و زندان مانند خود ، مخالف این نظریه می باشد که انسان با مرگ از این زندان جسمانی رها شده و وارد زندگی جاودانه به دور از هرگونه بدی می شود. طراح این پروژه زندگی بعد از مرگ را به زندانی شدن در یک زندان بزرگ ( در قالب برج مرگ ) و خدا را نگهبان این زندان معرفی می کند که با صفات الهی مغایرت دارد. با توجه به اینکه مردم مکزیکو سیتی ارزش زیادی برای مرده های خود قائل هستند ، آرامش آنها را پس از مرگ با دیدن این برج و فضاهای تعریف شده توسط معمار به کلی با دیدگاه عذاب و سختی مرده های خود تعویض می کنند و این نشان دهنده تاثیر منفی خلق این اثر بر مردم شهر می باشد. به نظر من نه تنها هیچ فرد مکزیکی بلکه هیچ انسانی با هیچ نوع فرهنگ و مذهب حاضر به دفن مرده های خویش در چنین مکانی نمی باشد.
ایوب کهن ( 1390/09/04 ) :
با توجه به رشد جمعیت در سالهای اینده چنین فضایی نیازمند یک جامعه ی شهری است.
از دید انتقادی به این بنا وجود رمپ به سمت پایین این شرایط را ایجاد می کند کسانی که به سمت پایین در حرکتند مسیر حرکتی نور این شرایط را به وجود آورده که مسیر حرکتی، طولانی احساس نشود و کمتر غم از دست رفتن عزیزان را احساس کنند.
هر شروعی پایانی خواهد داشت و در این طراحی کاملا دیده می شود که این امر موجب درک بهتر از مرگ است.
شروع حرکتی به وسیله ی رمپ به پایان ختم می شود
نگین هنرپیشه ( 1390/09/04 ) :
مرگ و زندگی یکی مخوف و ترسناک یکی شیرین و دلپذیر یکی همه از ان فراری یکی همه مشتاق آن و حالا طراح چکونه می تواند این همه خصوصیات را در طرح خود ارائه بدهد شاید راهش همین طرح باشد که بخوبی انجام شده و آن روی خشن و ترسناک مرگ را به نمایش گذاشته است
اگر به حافظه تاریخی مذهبی خود مراجعه کنیم میبینیم که در دین ما سفارش شده تا به قبرستانها بروید تا یاد مرگ را همیشه داشته باشید . طراح شاید این تفکر ما را نداشته و لی با دیدن این طرح مرگ را در پیش خود احساس میکند .
جواد پی تام ( 1390/09/04 ) :
با اینکه زمین در مکزیکو سیتی بسیار نا چیز است ، طراح توانسته است به خوبی طرح را به نمایش بگذارد . به نظر من طرح به خوبی یک قبرستان عمودی را به نمایش می گذارد. از نظر دیگر مردم مکزیک شکل مثلث را به طوری نشانه ی مرگ می دانند و به صورت دیگر هرکس این بنا را ببیند به جایگاه قبرستان پی می برد. این که معمار توانسته است رمپ دور استوانه را به پردش در باورد و به نوعی با نورپردازی داخلی مثلث های داخل و نوری طبیعی که از بالا به سمت داخل مخزن می تابد می تواند به نوعی برای خانواده ی متوفی این باشد که شخص فوت شده روحش کاملا آزاد و روشن می باشد و همین امر باعث شده که خانواده ی متوفی در حالی که از رمپ ها یه پایین می روند و نورهای تابیده شده به مثلث ها و نور طبیعی بالا را که می بینند به این موضوع پی ببرند.
امیر خلیلی ( 1390/09/04 ) :
مکزیکوسیتی، پرجمعیت‌ترین شهر دنیا است. اولین آثاری که از انسان در مسوآمریکا (مکزیک کنونی) به دست آمده متعلق به ۴۰ هزار سال پیش است. مکزیک همچنین مهد یکی از مهم‍‌ترین تمدن‌های باستان، آزتک، بوده‌است. مکزیک در قرن ۱۶ میلادی توسط هران کورتس کشف شد و در سال ۱۵۱۹ تمدن‌های بومی مکزیک از سوی اسپانیایی‌ها مورد حمله قرار گرفتند. این کشور از سال ۱۵۲۱ تاجنگ‌های استقلال مابین ۱۸۲۱-۱۸۱۰ مستعمره اسپانیا بوده‌است.
دیدگاه مردم نسبت به مرگ ارتباط مستقیم بین مرده ها وزنده ها می باشد
کمبود زمین وتراکم جمعیت دلیل طراحی برج به صورت عمودی بوده است که این با مفهموم واقعی مرگ در تضاد کامل می باشد واین برج فقط مخصوص این شهر است.ما باید به گونه ای با این برج برخورد کنیم که با فرهنگ ، مفوم واقعی مرگ و بسترهماهنگی کامل ایجاد کنیم
توجه به اینکه طراح، روییدن از دل زمین را برای ارتباط میان مرده ها وزنده ها در نظر گرفته قابل تحسین می باشد..
این که حجم در دل زمین می باشد، مرگ رابه معنی واقعی بیان کرده است وجسم مردگان به دل زمین برمی گردد وروح انها به وسیله روییدن به زنده ها پیوند می خورد.
خود را در این برج تصور کنید ایا در این زمان احساس حقارت نمی کنید؟ پس به این نتیجه می رسیم که جسم ما فقط امانت می باشد وارزشی ندارد پس نیاز به پرورش روح وانسانیت را در خود احساس می کنیم.
در ای پروژه رساندن ایده به طرح وارتباط ان با مفهموم ومعنی واقعی مرگ به خوبی انجام شده است وطراح توانسته است مفهم مرگ را در طرح خود بیان کند
من در این پروژه به طراح تبرک می گویم زیرا توانسته است برج مرگی طراحی کند که جواب گوی شهر و فرهنگ باشد
اگر من طراح این پروژه بودم همین راه را در پیش می گرفتم وبرج خود را در دل زمین با ایجاد الحاقیه ریشه ای که ایده از روییدن می باشد ادامه می دادم......

آرش راحمي ( 1390/09/04 ) :
طی برسی انجام شده یک سری مطالب در مورد کشف بقایای مقبره‌ فرمان‌روایی آزتک در شهر مکزیک
باستان‌شناسان به پیدا کردن پایتخت افسانه‌یی تمدن آزتک امیدوار شدند.
باستان‌شناسان مکزیکی در جریان کشفی که آن را یکی از مهم‌ترین کشف‌های باستان‌شناسی قرن این کشور تلقی کردند، موفق به کشف بقایای مقبره‌ی یکی از آخرین فرمان‌روایان تمدن آزتک زیر یکی از میدان‌های اصلی شهر مکزیکویسیتی ـ پایتخت مکزیک ـ شدند.
یک کارشناس از دانشگاه آمریکا که سال‌ها به کاوش در محوطه‌های تاریخی مکزیک مشغول است، در گفت‌وگو با خبرنگاران اعلام کرد، این مقبره که تا به‌حال بخش کوچکی از آن کشف شده، می‌تواند بخشی از پایتخت افسانه‌یی تمدن آزتک باشد که براساس متون تاریخی در جزیره‌ای در وسط یک دریاچه‌ی نمک بوده است.
از آنجا که بقایای این مقبره در میان آب‌های زیرزمینی شور قرار دارد، پروژه‌ی کاوش متوقف شده است و باستان‌شناسان منتظرند، با استفاده از تجهیزات پیشرفته از جمله پمپ‌های قوی ویژه‌ی تخلیه‌ی آب، کاوش‌های خود را در بقایای این مقبره که در عمق پنج متری سطح زمین قرار دارد، آغاز کنند و شانس خود را برای کشف این شهر بیازمایند.
تا به‌حال بخش‌هایی از این مقبره از جمله یک تکه‌سنگ بزرگ حجاری‌شده کشف شده‌اند و محققان با بررسی آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که این مقبره به یکی از امپراطوران تمدن‌ ازتک که در سال 1502 مرده است، تعلق دارد؛ ولی هنوز شواهد کافی برای تایید این امر به‌دست نیامده‌اند.
نکته‌ی جالب توجه درباره‌ی این کشف تاریخی این است که با وجود انجام کاوش‌های فراوان در شهر مکزیکوسیتی از سال 1790 میلادی، هیچ مقبره یا حتا گورستانی از تمدن آزتک در این شهر کشف نشده است.
کشور مکزیک تا پیش از تصرف آن توسط اسپانیایی‌ها در سال 1519 میلادی، یکی از بخش‌های تمدن آزتک بوده است. به همین دلیل، تا به‌حال آثار تاریخی فراوانی در این کشور از مردم تمدن آزتک کشف شده‌اند.
این هرمنوتیک مرگ میتواند الگو از این مقبرهای یافت شده باشد یا یک طرح کامل شده از ان باشد.
در کل کاش سایت این فضا کمی لطافت بیشتری داشت.......
پریا فسایی ( 1390/09/04 ) :
این ساختمان از نظر فرم ، ساده و به راحتی قابلیت اجرا شدن دارد ولی از نظر ایده کمی مشکل دارد ، چگونگی تهویه مناسب طبقات پایین ، راحت نبودن فضاها ، ترسناک بودن محیط و ... . اما به ناچار در آخر مجبور به ساخت اینگونه گورستان هایی خواهیم بود ، به دلیل رشد زیاد جمعیت ، کمبود زمین و ... اما آیا این گونه قبرستان ها به فرهنگ ما ایرانیان می اید یا نه !
پریا فسایی ( 1390/09/04 ) :
من کاملا با نظر خانم ستودگان موافق هستم که این طرح اثر بدی روحیات انسان ها میگذارد
سحر اردشیرنژاد ( 1390/09/04 ) :
درک مکزیکی از مرگ:
بزرگترین جشن ملی" مردم مکزیک با نام "روزهای مردگان" که هر ساله به مدت سه روزبرگزار می شود. "جشن ملی" چرا که علیرغم نام و موضوع مراسم که به مردگان تعلق دارد تمامی "مردم" در آن شرکت می کنند.
آنچه در این مراسم سه روزه توجه همه را جلب می کند نگاهی است که مردم مکزیک به مردگان و از این طریق به مسئله مرگ و زندگی دارند که به کلی متفاوت از نگاه انسان غربی (مسیحی) و نیز نگاه مسلمانان است.
"اوکتاویو پاز" شاعر و نویسنده مکزیکی، اشاره می کند: زندگی در مرگ گسترش می یافت و بالعکس. مرگ نه پایان طبیعی زندگی که تنها پایان یک مرحله از دایره ای طبیعی بود. زندگی، مرگ، و دوباره زائی مراحلی از یک روند کیهانی بود که بشکلی بی انتها تکرار می شد.
تحلیل شهر مکزیکو سیتی:
مکزیکو سیتی یا شهرمکزیکو (به اسپانیایی: Ciudad de México) یک کلانشهر واقع در دره مکزیکو (Valle de México) در مرکز کشور مکزیک است.
«مکزیکو سیتی» پایتخت کشور مکزیک است و در ارتفاع ۲٬۲۴۰ متر بالای سطح دریا قرار دارد.
جمعیت خود شهر ۸٬۶۰۵٬۲۳۹ نفر و جمعیت کلانشهر برابر با ۲۱،۱۶۳،۲۲۶ نفر است .
«مکزیکو سیتی» پس از تخریب شهر تنوچتیتلان، مرکز امپراتوری آزتک، که در ۱۳۲۵ بنا شده بود شکل گرفت و هم اکنون یکی از بزرگترین شهرهای جهان است.
نحوه مواجه طراح با مرگ:
تدوین فرم :به نظر من فرم آن متناسب با کاربرد آن است چون حالتی را القا میکند که آن را به درون زمین میبرد........
تدوین حجم :این قبرستان را می توان از نظر حجم به این گونه شناخت که وجود حفره های هرمی شکل برروی پوسته بیرونی آن به نوعی نمای قبرستان را متمایز کرده ورنگ تیره وحالت بتنی آن باعث جدا شدن آن از محیط شده است.......
نزدیک بودن ایده به طرح:
این ایده تا حدود خیلی زیادی به مرگ نزدیک شده چون با این حقیقت که همه از خاکیم و به خاک بر می گردیم احساس درونی زمین میتواند آن را بیشتر القا کند.
جمع بندی :
به نظرمن این راه که میتواند انسانها را به درونی امن که بصورتهای متفاوت مثل معلق بودن در هوا نیست به طوری خاص ایمن کند.
در توضیح آخراگر این پروژه را به من می دادند شاید تا حدود بیشتری نمای بیرونی آن را شاخص می کردم تا شاید احساس ترسی که در زمین بودن آن بوجود آمده کمتر شود.......
نظریات مختلف در مورد مرگ:
یک سنت باستانی می‌گوید: فلسفه اساسا با مرگ ارتباط دارد، خواه شخص آن را دریابد و یا خود را با آن انطباق داده و برای رسیدن محتوم آن، خود را آماده کند یا نکند.
نكاتی درمورد تحليل مرگ از ديدگاه هايدگر:
ما در مقابل جهان نيستيم، بلكه بخشي تشكيل دهنده از اين جهانيم.
پرتاب به جهان نوعي طرح افكندن از سوي آنجابودگي است.
نسبت ما با مرگ به اين معناست كه: «امكان مرگ نهايي ترين و خاص ترين امكان متعلق به ماست»
آشیل: «مرگ هیچ است»
ویتگنشتاین: «مرگ هیچ رویدادی در زندگی نیست و دوام نمی آورد»
وودی آلِن:«از مرگ نمی ترسم و تنها نمی خواهم هنگامی که مرگ رخ می دهد، آن جا باشم»
ساختار اصلي براي نسبت دازاين با مرگ:
مرگ خاص ترين امكاني است كه متعلق به موجود انساني است. هستي براي امكان خاص
اين امكان به عنوان خاص ترين ويژگي آنجا بودگي يا دازاين آن را از تمام نسبت هايي كه دارد
اين امكان - مرگ - غيرقابل گذشت است.
هاشم شامحمدی ( 1390/09/04 ) :
هاشم شامحمدی
و اما این بنا
این بنا و طراحی به نظر بنده بر عکس خصوصیات و طرز تفکر آقای تابنده بسیار با نگرش مایاها به مرگ تضاد دارد در نگاه اول به این بنا ، یک احساس ترس در وجود انسان رخ می دهد و آن دقیقا برعکس اعتقادات و تفکرات یک طراح نسبت به مرگ است همچنین شعاع زیاد دهانه بنا و وجود اشکال هندسی (مثلث) در بدنه طرح به این احساس می افزاید و در نظر بنده گویی مردگان را در یک مخزن نا امن و پر از اتفاقات پیش بینی نشده می گذارند در حالی که باید بنایی پر از احساس آرامش و سکوت و رشد را به بیننده القا کند.
سیروس اباذرنژاد ( 1390/09/05 ) :
با توجه به طرح موفق آقای روزبه و کسب مقام اول در این طرح و خوشحالی از این موضوع با توجه به مطالعات کامل از هیچ کدام از این دو طرح به دلایل زیر موافق نیستم چون هر طرح کمبودهایی دارد بنا به دلایل زیر:
مردم مکزیک در روز ششم نوامبر جشنی به اسم روز مردگان دارند و مردم مکزیک از مرگ ناراحت نمیشوند و حتی خود به استقبال مرگ میروند و حتی در گذشته برای خدایان خود قربانی میدادند و مایاها معتقد بودند که زندگی پس از مرگ یک دنیای زیرزمینی است که مکان های مختلفی دارد و مردگان شادمانه و خوشحال یا دردمندانه و در رنج تا ابد در آنجا ساکن می شوند.
در شهر مکزیکوسیتی زمینهای زیادی وجود ندارد و باید از کمترین فضا بیشترین استفاده را برد
در فیلم 21گرم که فیلمی است در مورد نحوه مواجهه مردم با مرگ است و معتقد هستند که هرکسی در لحظه مرگ 21گرم از وزنش کم میشود و این وزن همان روح است که به بالا و به سمت خدا میرود وبا نظر به اینکه کارگردان فیلم مکزیکی است.
و عقاید شخصی آقای روزبه در مورد مرگ و نظر ایشان در مورد درختان در قبرستانها
از نظر مردم مکزیک مرگ را به 5 مرحله انکار و انزوا ،خشم ،چانه زنی افسردگی و پذیرش
به نظر این جانب هر دو طرح بسیا ر زیباست ولی اگر طراحی به عهده من بود این دو طرح را با هم ادقام میکردم بدین ترتیب که:در پنج طبقه در زیر زمین به دلیل اینکه جسم انسانها بعداز مرگ بی مصرف است.جسم انسان در روی زمین فقط نمادی از یک انسان است. و مهم روح ان است که به سمت بالا حرکت می کند.بنابراین مکانی را برای رازونیایش و دعا برای روح مردگان در یک طبقه طراحی می کردم،مانند کلیسا و در مرحله بعد آن طرح آقای روزبه رابه عنوان نمادی از مرگ که معتقدندمرگ به مانند درختی ریشه در زمین دارد برروی ان طراحی می کردم. که نمادی باشد از عروج روح به سمت خدا.بنا به اعتقادم همه ی ما از خدائیم و به سمت او باز می گردیم.
سیروس اباذرنژاد ( 1390/09/05 ) :
با توجه به طرح موفق آقای روزبه و کسب مقام اول در این طرح و خوشحالی از این موضوع با توجه به مطالعات کامل از هیچ کدام از این دو طرح به دلایل زیر موافق نیستم چون هر طرح کمبودهایی دارد بنا به دلایل زیر:
مردم مکزیک در روز ششم نوامبر جشنی به اسم روز مردگان دارند و مردم مکزیک از مرگ ناراحت نمیشوند و حتی خود به استقبال مرگ میروند و حتی در گذشته برای خدایان خود قربانی میدادند و مایاها معتقد بودند که زندگی پس از مرگ یک دنیای زیرزمینی است که مکان های مختلفی دارد و مردگان شادمانه و خوشحال یا دردمندانه و در رنج تا ابد در آنجا ساکن می شوند.
در شهر مکزیکوسیتی زمینهای زیادی وجود ندارد و باید از کمترین فضا بیشترین استفاده را برد
در فیلم 21گرم که فیلمی است در مورد نحوه مواجهه مردم با مرگ است و معتقد هستند که هرکسی در لحظه مرگ 21گرم از وزنش کم میشود و این وزن همان روح است که به بالا و به سمت خدا میرود وبا نظر به اینکه کارگردان فیلم مکزیکی است.
و عقاید شخصی آقای روزبه در مورد مرگ و نظر ایشان در مورد درختان در قبرستانها
از نظر مردم مکزیک مرگ را به 5 مرحله انکار و انزوا ،خشم ،چانه زنی افسردگی و پذیرش
به نظر این جانب هر دو طرح بسیا ر زیباست ولی اگر طراحی به عهده من بود این دو طرح را با هم ادقام میکردم بدین ترتیب که:در پنج طبقه در زیر زمین به دلیل اینکه جسم انسانها بعداز مرگ بی مصرف است.جسم انسان در روی زمین فقط نمادی از یک انسان است. و مهم روح ان است که به سمت بالا حرکت می کند.بنابراین مکانی را برای رازونیایش و دعا برای روح مردگان در یک طبقه طراحی می کردم،مانند کلیسا و در مرحله بعد آن طرح آقای روزبه رابه عنوان نمادی از مرگ که معتقدندمرگ به مانند درختی ریشه در زمین دارد برروی ان طراحی می کردم. که نمادی باشد از عروج روح به سمت خدا.بنا به اعتقادم همه ی ما از خدائیم و به سمت او باز می گردیم.
شیوا گل دعایی ( 1390/09/05 ) :
دوست خوبم خانم فاضل زاده
من با این جمله شما که گروه آقای تابنده برج مرگی که طراحی کرده اند مشابه گورستان نیست موافقم اما به نظر شما1جای ترس آور که اصلا حس خوبی را به افراد زنده نمی دهد برای گورستان مناسب است؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
به عنوان مثال:
اگر روزی من فوت شدم تو فقط به رسم دوستی همان لحظه که مرا دفن می کنن در آن مکان حضور پیدا می کنی اما اگر چند سال از مرگ من بگذرد ترجح می دهی از دور یاد مرا زنده کنی.
به نظر من در شهری که مردم برای مردگان خود جشن می گیرند و آنها را بین خود می دانند این المان گروه آقای تابنده تا حدودی موفق بوده است. البته من بعد از خوندن نظر دوستان به این فکر فرو رفتم که :
شاید گفته دوستان درست است که این شهر با این المان ممکن است به شهر مردگان تبدیل گردد اما در این مورد باید نظر خود مردم مکزیک را دانست.
شیوا گل دعایی ( 1390/09/05 ) :
من اگر قصد طراحی را داشتم ترجیح می دادم برج را نصف کنم و قسمتی از آن را در دل زمین قرار دهم و قسمت دیگر را رو به آسمان
پدرام پورمزینی ( 1390/09/06 ) :
با سلام

1.درک از مرگ در جغرافیای مکزیک

مکزیک در گذشته خود با کشت و کشتار زیادی مواجه می شده و دلیل آن هم می توان کوههای طلا دانست که باعث این مرگ و میر می شده و جوی را که در آن موقعیت ایجاد می کرده باعث شده است که مردم درک بالایی از مرگ نداشته باشند در پاره از مواقع هم به خاطر مرگ یکی ازروئسای قبیله هایی که جنگ در می گرفت شادی می کردند و در ادامه که با پیدا کردن قبرستانی در زیر خاک توسط کاوشگران نشان داده شده چند قبر با تابوت بوده و بقیه اجساد در اطراف آن -این نشان می دهد که قبل از ورود اسپانیایی ها قبایل مایا چگونه رفتاری نسبت به آدمهای عادی و نخبه و اشراف زاده داشتند

2. تحلیل سایت از نظر توپوگرافی

با توجه به پیدا کردن قبرستان های متفاوت و متعلق به قرن شانزدم می توان چنین تسریح کرد که قبرستان ها در کنار محل زندگی انها احداث می شده که بیشتر به اشرافیان تعلق داشته ولی دو فرهنگ عجیب آزتک و مایا با فرهنگ کاتولیکی اسپانیایی هایی که ادقام شده باعث شده که به این مسئله مرگ با نگاه بهتری با آن روبرو بشوند و این هدف باعث شده که ما با طراحی قبرستانهای با قامت بلند در مرکز شهر یا مراکز مهم مکزیک مواجح بشیم

3.نحوه مواجه هر دو طرح با کانسبت مرگیا ایده مرگ

با نگاه کردن به دو طرح میفهمیم که حدف از این طراحی ها نشان دادن اهمیت مرگ برای آ ن قوم است که با بیان سازه این را القا می کند . و از طرح اول که طراحی آن در مرکز شهر می باشد به نظر من می خواهد این حس را القا کند که کسانی که باعث کشف قار ه آمریکا شدند جای آنها درون خاک نیست و می خواهد ارزش آنهارا در دید مرد نمایان کند که با نگاه کردن به این سازه به یاد آنها باشیم و هیچ وقت از یادمان نرود و در طرح دوم که بیشتر ساختاری درونی دارد میخواهد حس به خاک پیوست و مراحل فشار قبر و بیشتر نشان دهد. که این به رسم و عقاید گذشته آنان بر میگردد

4. نزدیک بودن اثار نهایی به ایده
به نظر من اینکه مرگ را به صورت سازه های بلند قامت در مقیاس شهری نمایان کنیم شاید رخ خوبی نداشته باشد شاید افراد مهم را بتوانیم برای آنها سازه ای طراحی کنیم ولی جمعی بودن آن را مطمئن نیستم اگر هدف طراح از اینکه افراد مهم را در این سازه بگذارد می تواند طرح خوبی باشد (مرکز شهر )
طرح دو به نظر من از طرح قبلی جلو میزند به خاطر اینه شاید طرح اولی را به خاطر تازه بودن فرم و کارکرد آن رد کنند ولی به خاطر نزدیک بودن طرح دوم و زیر زمینی بودن آن طبق عقاید گذشته کنجانده تر باشد و از نظر ایده موفق تر بوده باشد به خاطر اینکه در قدیم مساحت بیشتری برای خاک سپاری صرف می شد ولی این طرح خیلی کمک میکند که این مشکل را که طبق گفته های خود طرح در سال2050 که جمعیت به یک میلیاردو 600 هزار نفر می رسد خود به خود مردم به این طرح ها وادار می شوند

5. جمع بندی
اینکه مهمترین و بهترین ایده طراحی برای به هدر نرفتن فضا که این ایده بیشتر شامل شهرهای مذهبی می شود که طبق عقاید خود از به وجود آمدن انسان از خاک و برگرداندن آن به خاک می باشد و هدف دیگر کمتر اشغال شدن فضا است من به شخصه این طرح را خیلی بنیادی و مهم می دانم و از طراحان این طرح جای تقدیر دارد .

6.دادن ایده جدید

من با دیدن این طرح ها می توانم بگویم که طراحی من با استفاده از فرهنگ و موقعیت جغرافیایی طراحی می کردم و شاید نظر مردم هم بررای رائه طراحی قبرستان خیلی برای من مهم بود چون این بیان سازه من باید این حس را درون اون مردمی که آنجا زندگی میکردند را القا کند وایده بازگردانی مرده ها را بیان می کردم که بعد به خاک سپردن با تائین کردن وقت جای آن به کس دیگری اختصاص داده شود و این کار باعث می شود که مسلما بزرگترین صرفه جویی در اشقال زمین باشد و شایر طرح من مثل چاله ای باشد که که روی آن برجی وجود دارد در طرح دوم دیدیم ولی باعمق کمتر

با تشکر از استاد عزیز .

لیلا شهرامی راد ( 1390/09/07 ) :
خانم فاضل زاده عزیزم
باید این نکته را متذکر شوم که فرهنگ مد نظر ما مکزیک می باشد و باید نگاه خود را به سمت تمدن آنها سوق دهیم چرا که:
گفته شما اینکه حفظ مسائل اعتقادی و به خاک سپردن ریشه در فرهنگ ما دارد
زیبا کدخدایی ( 1390/09/07 ) :
با سلام
تحلیل شهر مکزیکوسیتی
آمریکای مرکزی منطقه‌ای است در قاره آمریکا که اغلب آن را از مرز جنوبی مکزیک تا مرز شمالی کلمبیا در نظر می‌گیرند.کشور مکزیک با جمعیتی حدود 109 میلیون نفر یازدهمین کشور پرجمعیت دنیاست.اما جمعیت شهر مکزیکو سیتی طبق براورد سال 2009 نیز 8 میلیون و 600 هزار نفر عنوان شده است.شهر مکزیکو یکی از مهمترین مراکز فرهنگی در آمریکای لاتین است که از بسیاری جاها اسپانیانی زبانها را به سوی خود می کشاند.بافت آن خطی،چندمرکزه و به هم پیوسته است
به نظر من این طرح سبب میشود که تصور ما از مرگ یک تصور بد وترسناک شود این طرح تنها روی خشن و ترسناک مرگ را به نمایش گذاشته. این فرم شاید به دلیل اینکه ما در آینده با کمبود فضا مواجه میشویم طرح مناسبی باشد اما صرفا به همین نکته توجه شده زمانی که ما این بنا را میبینیم تصور میکنیم آن شخصی را که از دست داده ایم در یک زندان ترسناک حبس شده در این طرح جنبه رعب و وحشت از بقیه جنبه های دیگر بیشتر توجه شده اما با توجه به اینکه موضوع این پروژه مرگ است کاملا مشخص است که فرم وحجم کاملا از ایده مرگ به طراحی رسیده است.
سمانه شمس ( 1390/09/07 ) :
با سلام
تحلیل شهر مکزیکوسیت
مکزیکو سیتی یا شهرمکزیکو که به اسپانیایی Ciudad de México یک کلانشهر واقع در دره مکزیکو Valle de México در مرکز کشور مکزیک هستش.مکزیکو سیتی پایتخت کشور مکزیک و در ارتفاع ۲٬۲۴۰ متر بالای سطح دریا با مختصات جغرافیایی‏۰″ ۸′ ۹۹°غربی ‏۰″ ۲۶′ ۱۹°شمالی
جمعیت خود شهر ۸٬۶۰۵٬۲۳۹ نفر و جمعیت کلانشهر برابر با ۲۱،۱۶۳،۲۲۶ نفر است (طبق آمار سال ۲۰۰۹).
«مکزیکو سیتی» پس از تخریب شهر تنوچتیتلان، مرکز امپراتوری آزتک، که در ۱۳۲۵ بنا شده بود شکل گرفت و هم اکنون یکی از بزرگترین شهرهای جهان است
به نظر من این طرح با این حجم بسیار بزرگ و حجیم-ترسناک به نظر میرسد واین طرح مخالف رهایی شدن انسان از یک دنین به دنیای بهتر و آرمانی تر میباشد همچنین حس رهایی شدن را گرفته و حس زندانی شدن را به انسان القا میکند همچنین برای طراحی هر مکان باید به آداب و رسوم ومذهب هر کشور توجه داشته باشیم .درک مردم مکزیک از مرگ هم اصلا بدین گونه ترسناک نیست زیرا آنان مرگ را مقدس میدانند تا جایی که 3 روز از سال را به آن اختصاص داده اند که روز ملی آنها میباشد

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

اتووود ـ ایران معاصر ـ ساختمان قدیمی رادیو تلویزیون ارومیه
برج پاریس از مورفسیس؛ تام مِـیْن و پارادایم حجم های ناتمام کامل
تراشه های کانسپچوال ـ بالْ کـریشنا دوشی، موسسه احمد اباد و متافیزیکِ حضورِ لویی کان
اتووود. ایران معاصر. مسابقه بین المللی دهکده شهری گاز. شرکت کووپ هیمل بلا و دفتر معماری کوروش رفیعی
ردبول آمستردام از معماران سید لی
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group