لازلو موهولی ناگی مانند بسیاری از مهاجران گریخته از دستان نازی های آلمانی در سالهای 1930 بود که خواستار پناهندگی در کشورهای مختلف بود و در هلند، انگلیس و بالاخره درآمریکا پناهنده شد. جایی که او و خانواده اش رفتند، یک ماشین بزرگ از فلز و شیشه داشتند وآنقدر عجیب به نظر می رسید که همیشه غوغایی در اداره گمرک ایجاد می کرد. مشکل توصیف این موضوع بود که این چیست؟ گفتن حقیقت موثر واقع نمی شد و ماموران گمرک باور نمی کردند زمانی که آقای لاسزلو موهولی ناگی توضیح می دهد که فضای سبک تلفیقی را طراحی کرده است که به شکل ماشین شناخته می شود و درقالب منبعی از نور و سایه طراحی شده است و در جهت مطالعات اوبر حرکت شان کارایی دارد. ماموران گمرک به همان اندازه هم، بسیار مشکوک بودند که اوبرای خارج کردن آن دستگاه به شکل یک روبات، اختراع و ماشینی چند کاره تلاش می کند. درآخر، او آن ها را فریب داد وادعا کرد که این " دستگاه آرایش مو" بوده است.

 موهولی ناگی در این باره توضیح می دهد که : " این بخشی از دستگاه نورپردازی است که به شکل وسیله ای به منظور نشان دادن بازی نور و بازپردازش حرکت کارایی دارد. این مدل شامل یک جسم مکعب مانند یا باکسی 120*120 است به همراه دهانه ای مدور( همچون دهانه) در قسمت جلویی است. در قسمت پشتی پانل، تعدادی  لامپ الکتریکی به رنگ های زرد، سبز، آبی،قرمز و تونالیته ی سفید هم وجود دارد .موازی این پانل ، پانل دیگری در درون حجم قرارگرفته است که حاوی دهانه ی مدوری است و همچنین لامپ های روشنایی ِ الکتریکی در رنگ های مختلف روی آن نصب شده است. بر طبق همین پلانِ از قبل تعیین شده اش است که تک لامپ ها در نقاطِ متفاوتی روشن می شوند. آن ها حرکت متداوم ِ مکانیزمی، نسبتا مات رابه همراه مصالحی ساییده شده، به شکلی روشن می کنند که به منظور خلق بهترین فرم سایه ی ممکن، بر دیوارِ پشتیِ جعبه ی بسته طراحی شده است.(هنگامی که این نمایش نور و سایه در فضایی تاریک رخ می دهد، دیوار پشتی جعبه می تواند برداشته شود و رنگ و سایه ی پروژه، روی پوششی از اندازه های متفاوت، در پشت جعبه نمایان می شود.) این مکانیزم را سطحی مدور حمایت می کند که از اجزایی سه گانه ساخته شده است. این دیوارهای جداکننده از سولفات مات ساخته شده است و همچنین دیوار آهنی از میله های عمودی ساخته شده است که هر کدام از سه بخش این چهارچوب، نشان از حرکتِ سرزنده و متفاوتِ این مطالعه است ؛ منحصرا به سمت معلولی در حرکت است که برروی همان دیسک اصلی مدور و واقع در دهانه ی اثر نمایان می شود. "

 لازلو موهولی  ناگی شهرت خود را با تدریس در مدرسه ی باوهاوس در دِسائو بین سال های 1923 – 1928 به دست آورد، در سال 1973 به شیکاگو رفت و توانست مجموعه ی " باوهاوسِ جدید " را تاسیس کند. فضای سبک تلفیقی در سال 1922 – 1930 اثری به جای مانده ازاو است و در آخر این اثر در کنار آثاری برجسته در نمایشگاه " باوهاوس1919- 1933 : کارگاهی برای مدرنیته " به نمایش درآمد.

اینجا نیز می توانید پس زمینه فکری تاسیس باوهاوس را مشاهده فرمایید

اینجا نیز می توانید تاثیر صنعتی شدن بر باوهاس را مشاهده نمایید در مقاله ای به قلم علیرضا بوستانی

اینجا نیز می توانید روایتی را بیابید از زنان باوهاوس