موضوع طراحی این پروژه ( با همکاری کامران کوپایی ، گلرخ کوپایی و فرشاد شاگشتاسبی برای دفتر مهندسین فرا تحقیق سپاهان اصفهان ) تغییر یک ساختمان مسکونی قدیمی در شهر اصفهان ، به یک ساختمان اداری بود . با توجه به عناصر سنتی معماری محلی ایرانی، تیم طراحی سعی بر استفاده از مترادف هایی معاصر از اشکال و متریال های قدیمی مانند آجرهای دست ساز ، شیشه های رنگی ، دکوراسیون چوبی ، ویترای و آب داشته ، همچنین فرم ایرانی چلیپا که به طور سنتی برای مدیریت بخش های فضا ، استفاده می شده است . کانسپت طراحی برای void مرکزی ساختمان ، از فرم و عملکرد بادگیرهای مناطق بیابانی ایران گرفته شده که می تواند باد را به طبقات مختلف بنا وارد کند . همچنین به علت استفاده از عنصر آب در پایین ساختمان ، هوای تازه و خنک در کل ساختار پخش می شود . علاوه بر این ، void امکان ورود نور طبیعی از طریق آینه هایی که در بدنه استفاده شده اند را می دهد . این آینه ها نور را به یکدیگر منعکس می کنند به طوری که این انعکاس ها حرکت می کنند و حتی به طبقه همکف هم می رسند . درنمای جنوبی ، فریم بزرگی از فولاد سیاه برای کنترل نور شدید و مستقیم در غرب هنگام غروب آفتاب استفاده شده . سطح خود نما تخت است ، اما فریم ،کمی انحنا دارد . بنابراین دو اختلاف فاصله ای در دو انتهای فریم و سطح نما وجود دارد که باعث این پوشش نوری می شود . متریال اصلی به کار رفته در این نما ، آجرهای دست ساز در دو سایز با تنوع رنگی گرم است که آن را بومی و شناخته شده می کند . به طور خلاصه ، این ساختمان ترکیبی از فضاهای مدرن می باشد که همه آنها را می توان به عنوان تداوم معماری سنتی ایرانی درک کرد .