اسپشال منشن : مسابقه آسمان خراش طراحان : جاستینا کراکیویز ، جِف چِنگ ، جان کاوو از هنگ کنگ هنگ کنگ کلان شهری است که دارای زمین هایی با وسعت زیاد و متنوع میباشد. به دلیل آنکه بخش عظیمی از عوارض طبیعی این کلان شهر بصورت شیبدار است که برای سهولت وسایل نقلیه و عابران پیاده ، زیرساخت های پیچیده شهری مانند قطار ها و پلکانهای برقی ساخته شده اند. این نوع زیرساخت شهری بیش از ۵۰% از زمین موجود را شامل میشود. ۵۰% دیگرزمینِ این شهر ساختار خوشه ای دارد که هر خوشه شامل مجموع از آسمان خراش میباشد که با ساختارهای ترافیکی از جمله پیاده رو ها و خیابان ها احاطه شده و به خوشه ی دیگر متصل میشوند. براساس این اصل و اساس شهری، ما به این نتیجه رسیدیم که هنگ کنگ احتیاجی به آسمان خراش دیگرندارد بلکه به ساختمانی احتیاج دارد که فضاهای عمومی شهری را برای شهروندان مهیا کند. گذرگاه بِی، یکی از شلوغ ترین مناطق جهان است که به پارک عمومی بزرگش در شرق و یک شریان ترافیکی اصلی در شمالش معروف است. دروازه ورودی به بندرگاه کِراس هم در این ناحیه واقع شده است. روزانه ، حرکت میلیمتری در ترافیک سنگین و ثابت این منطقه سبب ایجاد آلودگی هوائی و آلودگی صوتی در این ناحیه شده و حتی اکثر اوقات این ترافیک به خیابان های مجاور هم کشیده و سبب از بین بردن آرامش همسایگان میشود. تنها راه دسترسی به جلوی بندرگاه، از میان تونل عابرا ن پیاده است که در اصل برای زیر ساختارهای آبی شهری ساخته شده بود. این امر به معنای تَرک اسکله با فضاهای رسوبی بسیار میشود. با موقعیت شناسی دراین منطقه و یافتن این محل، ما به یک پروپزال توسعه ای هوشمندانه دست یافتیم که میتواند برای شهر تعداد زیادی از فضاهای عمومی ، فضاهای مسکونی و اداری را مهیا کند. این طرح پیشنهادی در فاز های مختلف طراحی شده است و در طی سالیان متمادی قابل توسعه خواهد بود. این طرح میتواند، به عنوان طرحی برای احیای بندرگاه محسوب گردد که میتواند دوباره روح زندگی را به این منطقه ی هنگ کنگ بازگرداند.
اسپشال منشن : مسابقه آسمان خراش طراحان : جاستینا کراکیویز ، جِف چِنگ ، جان کاوو از هنگ کنگ هنگ کنگ کلان شهری است که دارای زمین هایی با وسعت زیاد و متنوع میباشد. به دلیل آنکه بخش عظیمی از عوارض طبیعی این کلان شهر بصورت شیبدار است که برای سهولت وسایل نقلیه و عابران پیاده ، زیرساخت های پیچیده شهری مانند قطار ها و پلکانهای برقی ساخته شده اند. این نوع زیرساخت شهری بیش از ۵۰% از زمین موجود را شامل میشود.
۵۰% دیگرزمینِ این شهر ساختار خوشه ای دارد که هر خوشه شامل مجموع از آسمان خراش میباشد که با ساختارهای ترافیکی از جمله پیاده رو ها و خیابان ها احاطه شده و به خوشه ی دیگر متصل میشوند. براساس این اصل و اساس شهری، ما به این نتیجه رسیدیم که هنگ کنگ احتیاجی به آسمان خراش دیگرندارد بلکه به ساختمانی احتیاج دارد که فضاهای عمومی شهری را برای شهروندان مهیا کند.
گذرگاه بِی، یکی از شلوغ ترین مناطق جهان است که به پارک عمومی بزرگش در شرق و یک شریان ترافیکی اصلی در شمالش معروف است. دروازه ورودی به بندرگاه کِراس هم در این ناحیه واقع شده است. روزانه ، حرکت میلیمتری در ترافیک سنگین و ثابت این منطقه سبب ایجاد آلودگی هوائی و آلودگی صوتی در این ناحیه شده و حتی اکثر اوقات این ترافیک به خیابان های مجاور هم کشیده و سبب از بین بردن آرامش همسایگان میشود.
تنها راه دسترسی به جلوی بندرگاه، از میان تونل عابرا ن پیاده است که در اصل برای زیر ساختارهای آبی شهری ساخته شده بود. این امر به معنای تَرک اسکله با فضاهای رسوبی بسیار میشود. با موقعیت شناسی دراین منطقه و یافتن این محل، ما به یک پروپزال توسعه ای هوشمندانه دست یافتیم که میتواند برای شهر تعداد زیادی از فضاهای عمومی ، فضاهای مسکونی و اداری را مهیا کند. این طرح پیشنهادی در فاز های مختلف طراحی شده است و در طی سالیان متمادی قابل توسعه خواهد بود. این طرح میتواند، به عنوان طرحی برای احیای بندرگاه محسوب گردد که میتواند دوباره روح زندگی را به این منطقه ی هنگ کنگ بازگرداند.
شیت شماره ۱
شیت شماره ۲