خود زاها حدید مرکز علوم فائِــنا را به سبب امکان کار هم زمان بر بساری شهری و خلق ابژه ای روی ان فرصتی ناب می خواند. این بنا که در مرکز شهر ولفسبورگ واقع شده است میراث دار بافتی است که پیش از حدید نشانگانی از معمارانی همچون الوار التو را نیز بر خود یدک می کشد. حجم اصلی بنا، به کمک مجموعه ای از مخروط های بتنی از زمین برخاسته و دیدی نسبتا ازاد به اطراف را محقق ساخته است و به موازات گشودگیِ قابل توجهی در مقیاس شهری را نیز سبب شده است. فضای حاصل از این بلندشدگی حجمی بنا گونه ای جدید از فضای شهری را سبب شده است؛ منظری سرپوشیده از بالا، با پستی و بلندی هایی که ارام ارام رو به اطراف گشوده می شوند.
فضاهای کارکردی ای همچون ورودی موزه و کتاب فروشی و سالن تئاتر مجموعه در میانه ی مخروط های بتنی جای گرفته اند، شایان ذکر است بالابرهایی که بازدید کنندگان را به طبقه اصلی می اورد نیز در همین محفظه های بتنی جانمایی شده اند. حجم کلی عملا محصول ترکیبی طراحی شده مسیرهای حرکتی است، دسترسی های پیاده چندگانه و حرکت های فضایی در سراسر محوطه پخش شده اند این هم بندی، همگرایی منحصر به فردی میان شهر و ساختمان رقم می زند.
این پلْ ساختمانِ کرم مانند با حرکتش در بافت چشم اندازهایی را از محوطه های نمایشگاهی به اطراف می گشاید و بافت پیرامونی را نیز در فضاهای نمایشگاهی درگیر می سازد. در گالری اصلی، حدید، چشم اندازی دهنه ی اتشفشان مانند ایجاد کرده است که امکان داشتن چشم اندازهایی قطری از دیگر سطوح را نیز فراهم می اورد این مخروط های دهنه مانند ارتباط ارگانیک میان بیرون و حجم رازالود و دینامیک درون را رقم می زند.
معماری بنا، بازدید کنندگان را عمیقا درگیر خود می سازد و ان ها را سریعا به واسطه خلق چشم اندازهای شگفت انگیز و نسبت های غیر قابل پیش بینی در فضای داخلی متحرک مجموعه هضم می کند. مرکز فائِــنا در زمان ساخت خودش به سال 2005 اول ساختمان بزرگ مقیاسی بود که از بتن خود متراکم شونده در فرایند ساخت سود برد، استفاده از این نوع بتن است که امکان خلق یک چنین فرم متنوعی را فراهم اورد.
برای اشنایی با کانسپت طراحی این بنا می توانید مطالعه فرمایید درسْ گفتار ارائه شده توسط زاها حدید را تحت عنوان حرکت و تخلخل؛ میان فضا، پاسخی به شهر بسته در همایش وضعیت معماری در استانه قرن بیست و یکم.