پاویون سوییس در اکسپو هانوور 2000 را کلانکارپور شووایتس نامیدیم، به جای تاکید بر داده پردازی های تئوریک یا غیر عینی برای ارتقا سوییس در ذهن مخاطبان، تمرکزمان را بر ارائه چیزی عینی و ملموس گذاشتیم. بازدیدکنندگانی خسته از مواجه با تمام این داده پردازی ها در پاویون های ملل دیگر: جایی دلنشین برای استراحت، جایی برای گذران وقت، اتمسفری زیبا و متعادل که می توان در ان حرکت کرد و جا به جا شد. ایده خلق یک گزانت کونت ورک به ذهنمان خطور کرد. موسیقی ای دراماتیک که به وسیله ی موزیسین هایی که در محوطه گشت می زدند اجرا می شد و عباراتی کلیدی در مورد سوییس که به صورت روشن بر بدنه مجموعه حک شده بودند: تمام این ها طراحی شده بودند تا با معماری در هم امیزند، یک سازه فضایی از ستون های چوبی.
موضوع اصلی اکسپو پایداری بود، ما پاویون را با 144 کیلومتر الوار در ستون هایی با سطح مقطع هایی 20 در 10 طراحی کردیم که مجموعا 2800 متر مکعب فضا اشغال کرد، برای سوار کردن مجموعه از هیچ، پیچ، بلت یا پسبی استفاده نشد، صرفا کابل های فولادی بودند که هم چون یک بریس ایستایی ستون ها را تامین می کردند، پس از اتمام نمایشگاه کل سازه برچیده شد و تمام چوب ها به فروش رسید.
بابک پیوسته در نوشتار[پیتر زُمتُـر؛ زمان خدایان گریخته و منِ تَرک خُرده مدرن] نگاهی دارد گذرا بر مهمترین اثار پیتر زمتر
پیتر زمتر در نوشتار [اموزش معماری، فراگیری معماری یا چگونه تجربه زیسته بر اکادمی فائق می اید] رویکردهای اموزشی غالبا ذهنی و انتزاعی امروز را مورد تدقیق انتقادی قرار می دهد
پیتر زمتور در نوشتار [هسته سخت زیبایی یا چگونه پدیدارشناسانه طراحی کنیم؟] عمیقا به تحلیل رویکرد پدیدارشناسانه در معماری می پردازد