هر موجود زنده ای بر روی زمین نشان دهنده یک سیستم عملکرد و به خوبی سازگار شده با محیط زیست به عنوان نتیجه میلیون ها سال تکامل می باشد . ساختار این موجودات زنده می تواند به ابعاد جدیدی در معماری و برنامه ریزی شهری توسعه یابد . طرح پیشنهادی در ساحل سانتا مونیکا –لوس آنجلس- قرار گرفته . لوس آنجلس اولین شهری بود که در دهه 1970 به مسأله پایداری اشاره کرد . با این حال ، در طول 30 سال گذشته ، لوس آنجلس در سطح بالای آلودگی هوا رنج می برد و به عنوان یکی از آلوده ترین شهرهای ایالات متحده محسوب می شود . ساحل سانتا مونیکا در یک وضعیت بدتر از سطح آلودگی آب و رکورد بالاترین آلودگی آب در لوس آنجلس می باشد . هزاران وسیله نقلیه ، مقادیر زیادی دی اکسید کربن منتشر می کنند . بنابراین ، شرایط سایت و درجه حرارت ، بهترین محیط را برای رشد جلبک ها ایجاد کرده و مسائل مربوط به آلودگی در منطقه را تسکین می دهد . جلبکها موجودات فتوسنتزی هستند ؛ آنها از اشکال کوچک تک سلولی تا اشکال پیچیده چندسلولی متفاوت هستند . آنها از نظر مردم منفی در نظر گرفته شده و به عنوان یک موجود کثیف ، ناشایست و بدبو تلقی می شوند . با این وجود ، این ارگانیسم کوچک ، نقش قابل توجهی در آلودگی هوا و آب بازی می کنند . مزرعه جلبک ، یک ساختمان خود کفا است . این فرم توسط سیستم های جلبک با ساختار نانو الهام گرفته شده اند و برنامه مزرعه متشکل از یک کافه ، لابراتور ، گالری ، اتاق کارکنان ، سونا و فضای حمام است . سه ورودی برای رفع نیازهای مسیر گردش طراحی شده . این طراحی به مردم اجازه می دهد تا آگاه تر شده و مسائل زیست محیطی را به منظور حفظ محیط زیست پایدار ، درک کنند . طراحی من (Christine Hui ) ، یک جهان جلبک برای بازدید کنندگانی را نشان می دهد که می تواند روند تولید روغن جلبک را مشاهده کنند . فاضلاب انسانی نیز می تواند به عنوان ماده مغزی برای جلبک ها مورد استفاده قرار گیرند .
در طرح پیشنهادی من ، نما دارای دو عملکرد است . اول ، فضایی برای شکوفه های جلبک فراهم می کند و دوم ، نمای رنگی همیشه در حال تغییر و غیر قابل پیش بینی ایجاد میکند . طیف رنگی از سبز کمرنگ تا سبز روشن ، سبز روشن تا قهوه ای ، قهوه ای تا صورتی و سفید است . به منظور افزایش سرعت فتوسنتز ، اندازه بیوراکتور bioreactor کاهش یافته . لوله های پلاستیکی کوچکتر به کار افتاده و از درون به هم متصل هستند . لوله های بیوراکتور نمای جنوب و غرب را پوشانده . هر لوله پلاستیکی به یک مفصل بین المللی متصل است . با استفاده از داده های مسیر خورشید در لوس آنجلس ، سیستم کامپیوتر مرکزی ، قادر به کنترل حرکت لوله های پلاستیکی می باشد . برای تولید سوخت از CO2 ، جلبک ها و سایر ارگانیسم های مایع فتوسنتز به یک فُتو-بیوراکتور پلاستیکی پمپ شده و در معرض نور خورشید قرار خواهند گرفت . توده جلبک ها ظرف مدت 24 ساعت دو یا سه برابر می شوند . هنگام فتوسنتز ، دی اکسیدکربن اسیر شده و به اکسیژن و بیومس تبدیل می شود که در آن با استفاده از اتانول و یک کاتالیزور پردازش می شوند . سپس با استفاده از آنزیم ها نشاسته باقی مانده از توده زیستی به قندها تبدیل شده که توسط مخمرها برای تولید اتانول تخمیر می شوند .