تصویر عنکبوت ناخواسته مرا به یاد عنکبوت های تندیس گون لوویس بورژوا - هنرمند پیشرو فرانسوی و طلیعه دار هنر اینستالیشن - می اندازد. بورژوا مجسمه هایی با صورت عنکبوت و با استفاده از پلاستیک و لاتکس خلق کرد.این عنکبوت های دهشت زا را به عنوان قدردانی به مادرش که او را از دست داده بود تقدیم کرد. و نام maman که در زبان فرانسه به معنای مادر می باشد را بر روی او گذاشت.
این مونومان نه متری اولین بار در سال 1999 در موزه ی تیت مدرن به نمایش در آمد. و کپی های برنز آن در میادین شناخته شده ای در سرتاسر دنیا قرار گرفت. گروتسک واری مامان – عنکبوت بیانگر چگونگی نگاه بورژوا به خصیصه های مادرانه است ( گونه ی دیگر این مفهوم پردازی را می توان در فیلم بیگانه دنبال کرد, اسیدپاشی وحشت آور بیگانه ی مادر بدن مرد را بارور می سازد, نهایتاً سرنوشت آنها پاره پاره شدن توسط فرزندان انگلیشان است). آثار ژولیا کرستوا فیلسوف فرانسوی و داستان های جودی بوتنیز نوسنده ی امیریکایی بر همین سیاق است. سهل وممتنع, اندام وار و هندسی, تصویرگرایی و منتزع بودگی, زنانه و نرینگی شاخصه های پارادوکسیکال آثارش هستند که دوگانگی و اغتشاش نهفته در ذات او را نمایان می کنند. این وانمودسازی با بیانی سورئالیستی ارائه شده است.
اتووود پیش از این در چهار یادداشت به جنبه های مختلف حضور زنان در عرصه معماری حرفه ای پرداخته است "
"اکثریت خاموش؛ ایا طراحی همچنان باشگاهی مردانه است" به قلم منتقد معروف هنری الیس راستُرن نگاهی دارد به بالا و پایین تلاش های طراحان زن در دنیای مردانه طراحی
زنان مدرسه باوهاوس" به قلم منتقد معروف معماری جاناتان گلنسی که چگونگی نابود شدن نسلی از استعدادهای درخشان معماری در یک جامعه مردسالار و عمیقا سیاسی را تدوین می کند.
"تبعیض جنسی و سیستم ستاره سازی در معماری" به قلم دنیس اسکات براون و با برگردانی از ستاره اردوبادی که تلاشش را بر تشریح سختی های حضور زنان از یک منظر کاملا شخصی و روایت وار نهاده.
"زاها حدید چیست؟" که نگاهی کوتاه دارد به چرایی حضور قدرتمند زاها حدید و پشت سرگذاشتن تمامی سقف های شیشه ای محدود کننده زنان در حوزه معماری.