واقعاً عجیب است وقتی که شما فکرمی کنید بعضی چیزها کاملاً مدرن هستند اما نهایتاً خیلی قدیمی از آب در می آیند. هنرمند این هفته ی ما امبرتو بوچینی است کسی که 130 سال پیش از این هفته متولد شد. این اثر به مثابه یکی از نمادهای دنیای مدرن شناخته شده است.

بوچینی در حدود سال 1912 درگیر ساخت مجسمه شد. این اثر با عنوان فرم های منحصر به فرد ممتد در فضا اولین بار در سال 1913 به نمایش درآمد. این جز یک سری مجسمه با هیبت های افراشته گام که همان زمان ساخته شند, بود. چهارمین و تنها موردی که باقی ماند بود.همه ی چهار مجسمه بین سالهای 1916 – 1917 در میلان به نمایش درآمد.اما قبل از اینکه نمایش تمام شود مجسمه های پلاستر در حیاط انبار شد.و توسط کارگرانی که ساختمان را تمیز می کردند تخریب گردید. نهایتاً توسط دو فوتوریست فیلیپو توماسو مارینتی و فیدل اذاری نگهداری شدند.  قبل از این که مجسمه ها به یک اثر هنری مندرج در کتاب مبدل شود, آنها قطعه ها را جمع آوری کردند و به هم چسباندند.فوتوریست ها با تغییراتی که در دنیای اطرافشان اتفاق می افتاد به شوق می آمدند: ماشین ها, ترن ها, الکتریسیته.و هدفشان نشان دادن زندگی مدرن در دنیای مدرن بود. به طور اخص چیزی که آنها به عنوان پویای, پیشرفت و سرعت می دیدند.

فرم های منحصر به فرد ممتد در فضا مملو از حرکت های قدرتمندانه و هیجان انگیز است. جسمانیت بخشی به بدنی که به سمت جلو در حرکت است و همچنین تأثیر پیچش و چرخش بدن بر روی پیرامونش می باشد. همانطور که خودشان در آن اذعان می کنند: ما منسوخ شدن مطلق و کامل خطوط قطعی و مجسمه های یکپارچه را اعلام کردیم و پیکره را در محیط پیرامونش رهانیدیم. اگرچه پیشرفتی که فوتوریستها را نام دار کرد,هم اکنون پیش پا افتاده یا منسوخ شده به نظر می رسد. اما شور آنها درباره ی یک دنیای جدید, چیزی است که باعث شده این اثر به طور اخص حس معاصر بودگیش را حفظ کند. حتی اگر از بلوغ موقر اثر چشم پوشی کنیم. آن چیزی که مجسمه ی بوچینی را ستایش برانگیز می کند, حس ایدئالیستی شورمندانه ای است که آن را جاودان کرده است.