این پروژه ی توسعه ی فضای عمومی، که اخیرا تکمیل شده؛ به منظور باز زنده سازیِ این بخش منحصر به فرد از شهر و تبدیل آن به یک لندمارکِ برجسته و با نشاطِ شهری، مدیریت شده است.

این طرحِ فضای عمومی، برنده ی رقابتی آزاد شد، که در سال 2003 توسط بخش مدیریت جدید، به عنوان قسمتی از یک چشم انداز بلند پروازانه ی نو، برای باز تولید بندرگاه ها، در نظر گرفته شد، که شامل بازیابی و ترمیمِ بندرگاه های قدیمی و ایجاد فضایی عمومی در آنها می شد. نکته های خردِ پیروزی در این رقابت- توسط معماران میسلیست کاسیف(Mayslits Kassif Architects)، با همکاری گالیلا یاوین(Galila Yavin)-، تزریق شور و نشاط به زندگی ساکنین و بازدید کنندگانی که به این بندر هجوم می آورند، و پوست اندازی [محسوس] این بندر، حتی قبل از تکمیل پروژه بود.

معماران به این پروژه در مقام یک فرصت منحصر به فرد به منظور ساخت فضایی عمومی نگاه کردند، که برخوردهای مشترک بین توسعه های عمومی و خصوصی را به چالش می کشد و یک دستور کار جدید برای میزبانی فضاهای باز اشتراکی پیشنهاد می کند.

طرح، یک بسط مواج را معرفی می کند، سطحی بدون سلسله مراتب، که هم به عنوان انعکاس تپه های شنی که ساحل از آنها تشکیل شده، و هم به عنوان دعوتی علنی به تفسیرهای آزاد و فعالیت هایی بی ساختار، ایفای نقش می کند. ابتکارات گوناگون عمومی، سیاسی و اجتماعی- از تظاهرات خودانگیخته گرفته تا کوشش های هنری و  فعالیت های مشترک منسجم- هم اکنون در این پلتفرم شهریِ بی نظیر دیده شده است که نشان دهنده ی موفقیت پروژه در بازسازیِ این حوزه ی عمومی پر جنب و جوش است.

این پروژه برنده ی جایزه لنداسکیپ اروپایی به نام رزا باربا(Rosa Barba)، در ششمین بینال آن در بارسلنا، شده است. جایزه رزا باربا؛ مشهورترین جایزه برای معماری لنداسکیپ در اروپاست، که به عنوان بخشی از بینال اروپاییِ معماری لنداسکیپ، هر دوسال یکبار در بارسلنا برگزار می شود.

پروژه ی باز تولید فضاهای عمومی این بندرگاه، در مقام یکی از تاثیرگذار ترین پروژه های فضاهای عمومی در نظر گرفته شده است. در کنار جذب توجهات بین المللی و چندین جایزه معماری معتبر که از آن این طرح گردیده، بیشترین واکنش های مثبت را از طرف عموم به خود جلب کرده و نیز از طرف ساکنین به عنوان محبوب ترین فضای بازتولید شده ی عمومی انتخاب شده است.