خط هوایی امارات متحده کابل خودرو، رویال آلبرت داک (Royal Albert Dock) را به گرینویچ (Greenwich) متصل خواهد کرد. خط هوایی لندن در حال توسعه دادن به صورت التقاطی است. مانند بناهایی نظیر ساختمان bulbous Gherkin (فاستر+همکارانش)، برج شارد (RPBW) و wind-turbine-topped، ساختمان elongated-barcode که برجی چینه ای است (BFLS) به زودی از طریق چیز گریتر(Cheese Grater)  به این گروه ملحق می شود(RSHP)، ساختمان Boomerang (لند سیمپسان و همکارانش) و Walkie-Talkie

جدای از برج های بلند مرتبه، مکانی بیشتر لقب های عجیب و در بعضی موارد عاشقانه داشته است که بالاتر از پشت بام ذره کوچکی به نظر آید. چشم لندن، در ابتدا به عنوان جاذبه ای موقت، یکی از شناخته شده ترین لقب ها برای پایتخت شده است. برج آلکلور میتال (Arcelor Mittal) در پارک المپیک گویی با پیچشی انقلابی مهیب به سوی آسمان به حرکت در آمده است و اکنون سنگی از بالای آسمان پر هیاهو در عرصه دور انداخته می شود. دو برج مارپیچ از بانک های تامس بیرون آمده اند، و به خوبی مورد استفاده قرار می گیرند.

در اواخر سال 2009، مسابقه طراحی برای آماده سازی یک رودخانه که دو راه شبه جزیره گرینویچ و آلبرت داک را برای نقل و انتقال لندن به هم متصل می کرد ، پس از اینکه مطالعه امکان نیاز به معبر تشخیص داده شد، آغاز گردید.

با گرفتن گزارش راه پرواز به فرودگاه شهر، ترافیک رودخانه، زیر سازی موجود، استحکام برج ها با وجود نزدیکی به سیل و طوفان و محفوظ بودن منطقه ی زیر رودخانه، در میان دیگر پیامد ها، مسیر میان رودخانه محکم ارزیابی شده بود. "آنجا مجموعه ای باور نکردنی از مهار کننده ها - در زیر زمین، روی زمین، در رودخانه و در هوا- وجود داشت." نقل از آلیور تایلر (Oliver Tyler)، رئیس دادگاه ویلکینسن ایر(Wilkinson Eyre) کسی که پروژه تیم برنده را پشتیبانی کرد.

با وجود مواد ساده و تکنولوژی بتن که با حرکت شعاعی، کابل خودروها را که از داخل ساختمان عبور داده شده  به درون رودخانه باز می گرداند، طراحی مکان تجهیزات سرگرمی برای ایستگاه ها در پلان کار ساده ای است.

پایه ای از جاده که هواپیما در آن می نشیند اولین زمین را اشغال می کند، جایی که مسافران به حرکت در می آیند و ماشین ها خاموش می شوند. شیشه ها با سرعتی آهنگ گون چیده شده اند که به آب انداختن قایق ها را به آسمان منعکس می کنند. در طول روز، مردم بیرون از ایستگاه، ماشین ها و حرکت مسافران را خواهند دید، و شب هنگام آن ها چهره ای پریشان را از حرکت مشابه در نور و سایه نظاره گر خواهند بود.

تاسیس ماشین کابلی امکان پذیرترین انتخاب بود، ویلکینسن ایر شروع به کار با عوامل مشخصی نمود تا برای سه برجی که کابل از میانشان عبور می کند پیکره بندی ای ایجاد کند "یکی از موضوعات کلیدی کابل بود، که آویزان می شد، نقل از تایلر." "ما باید مجوز دسترسی به 54متر را می گرفتیم-همانند پل ملکه الیزابت دوم در دارت فورد (Dartford)- تا اجازه دهد رودخانه از مسیر عقبی عبور کند." محدودیت های ارتفاعی روی برج ها، آن ها را به 90 متر محدود می کند(ارتفاع دکل هایO2)، بنابراین فاصله ای بهینه میان برج های اصلی با کابل های ماشینی مخصوص معین می گردد، Austrian firm Dopplemayr، موازی با خطی مستقیم.

این برخورد رودخانه می تواند به عنوان دو عنصر متفاوت خوانده شود: ایستگاه لنگرگاه در شمال و جنوب بانک ها و برج ها کابل را پشتیبانی می کند. تایلر اضافه می کند: "ایده های اولیه ما در رابطه با گسترش ایستگاه ها به عنوان فانوس بود، مهم تر از همه شیشه ای بودن آن است که گویی شب و روز حضور دارد. به علاوه ما تمایل داریم تا از ماشین ها ی سیستمی و حرکتی بهره برداری کنیم."

در طبقه همکف، اتاق زیرزمینی لنگرگاه، برای دسترسی به درگاه ها سیستم بلیطی وجود دارد. ایستگاه جنوبی تا حدی بزرگتر است، آنجا برای تامین به عنوان انبار و عملیات سرویس و نگهداری ماشین ها ساخته شده است، و زیر آن به عنوان نمایشگاه و خرده فروشی استفاده می گردد.

"ما بسیار مشتاق بودیم تا بعضی عناصر که کاملا بصری و شناخته شده اند را، گسترش دهیم. ما به سایر طرح های مشابه در دنیا می نگریستیم که به طور کامل به قطعات دست ساز و استاندارد گرایش دارند،" نقل از تایلر. "هر دوی ایستگاه ها باید زبانی کاملا مشابه با هم داشته باشند و هر سه برج باید جزئیاتی گروهی را دارا باشند."

گروه طراحی راه حل های مختلفی از ساخت برج ها که بصری بودند و ساختار همسایگی داشتند را کشف کردند، و به سازش میان ساختار فولاد خالص، که دیدی روشن دارد، و هیدرولیکی یکپارچه بود رسیدند. "ما تصمیم گرفتیم تا برجی یکپارچه را به سری روبانهای استیلی ساختار شکنی کنیم، و ایده ی ساخت برگزاری مارپیچی با روابط شمسی را توسعه دهیم،" نقل از تایلر. این مشخص می کند تا ضریب دنده در حال اجرای ماشین کابل را که در ارتفاع واقع شده، بالا بیاورد."

فاصله ی موجود در کاهش ساختار دیدی که شدت نور برج ها دارد به بهترین نحو به بهره گیری از باد جریان یافته کمک می کند.

ویلکینسن ایر طرحی را برای برنامه ریزی و آماده سازی بسته نرم افزاری حساس برای پروژه ساختمانی گرفت. تمرین معماری آئداس (Aedas) و ساختمان استوار Mace قرارداد را پیروز شد تا ایستگاه را بسازد و راه اندازی کند، با ویلکینسن ایر از طریق سرویس گیرنده ی مشاور پروژه را پشتیبانی می کند.

تا افتتاح آن در 28 ژوئن 2012، مسافران قادر خواهند بود مسافت 1.1 کیلومتر را در 5 دقیقه در داخل یک تا 34 قایق که هر کدام 8تا 10 نفر را در خود جای می دهد، طی کنند.

این اقدام برای خط هوایی لندن بدون شک شهرت جاذبه توریستی به ارمغان خواهد آورد، اما در عمل، سطح آن به راحتی در حمل و نقل زیرساختی محیطی متراکم خواهد شد، تامین کردن مسیری خارج از گرینویچ که، در یک شب شلوغ در عرصه ی با خط جوبیلی پایین(Jubilee Line)، می تواند بسیاری از آزمایشات را ثابت کند.