دگرگوني تور بويس – لو پرتره Tour Bois-le-Prêtre ؛ 2006-2011 ؛ پاريس، فرانسه ؛ فردريك دروت Frédéric Druot ، آن لاكاتون Anne Lacaton ، ژان فيليپ واسال Jean Philippe Vassal؛
بررسي اجمالي ؛ توسعه ي مسكن مدرنيسستي اواسط قرن به مدت طولاني موضوع نقد است. به ويژه ، بلوك هاي آپارتماني مرتفع ، به طور كلي نزديك به يكديگر جمع شده اند و خانه هاي ساكنان كم در آمد ، كه به عنوان ناشناس ، جدا ، محتوي تك عملكردي مشخص شده است ، و در تلاش براي بهبود مشكلات اجتماعي در ميان ساكنان بسياري كه متلاشي شده است. فردريك دروت ، آن لاكاتون، ژان فيليپ واسال در ميان تعداد رو به افزايشي از معماران، براي تخريب پروژه هاي مسكن مدرنيستي ، رد دعوت مي كنند. تحقيقات انها نشان مي دهد كه بازسازي اين ساختارها به جاي دوباره ساختن از ابتدا مي تواند صرفه جويي در هزينه هاي قابل توجهی را موجب شود و در اجازه ي ساكنان براي ماندن در آپارتمان هايشان مفيد است. در سال 2005 معماران برنده ي رقابت دولتي براي تعمير يك مسكن عمومي مرتفع در بلوار Périphérique ، بزرگراه محاط كننده ي شهر پاريس ، شدند.
بر اساس پژوهش هاي قبلي و مصاحبه هاي خود با ساكنان ساختمان ، معماران در گسترش فضاها و افزايش نور طبيعي به منظور بهبود شرايط زندگي در هر آپارتمان متمركز شده است. طراحي آنها براي افزودن ساختار خارجي جديد احضار مي شود- پوسته شيشه اي بالكن كه به طور كامل ساختمان هاي موجود را مي پوشاند ، يكنواختي نما را مي شكند و عايق ساختمان را فراهم مي نمايد– همچنين يك سري از برنامه هاي طبقه ي فرد براي فضاي داخلي ، افزايش فضاي مشترك ، و رويهم رفته يك ساختمان در دسترس تر را فراهم مي نمايد. اين كار در دو فاز موازي انجام مي شود: به عنوان ساختار نماي مدولار و پيش ساخته ، شكل مي گيرد، فضاي داخلي آپارتمان ها اصلاح شده ، و دهانه هاي جديد در ديواره هاي خارجي قديمي ايجاد شده است. علاوه بر اين ، معماران در حال ادامه كار در چنين راهي كه ساكنان مي توانند در خانه ي خود بمانند و يا در داخل ساختمان به يكي از هشت آپارتمان در طول ساخت و ساز حركت كنند. با تطبيق ساختار موجود براي نيازهاي امروز كاربران آن ، دروت، لاكاتون و واسال به يك نوع مسكن مشكل ساز و مورد انتقاد قرار گرفته ، با مفاهيمي كه به مراتب فراتر از پاريس نائل مي شود، زندگي جديدي دادند.
معمار آن لاكاتون Anne Lacaton و ژان فيليپ واسال Jean Philippe Vassal هر دو از اكول دي معماري École d’Architecture در بوردو Bordeaux در سال 1980 فارغ التحصيل شدند. به لاكاتون مقطع ارشناسي ارشد در شهر سازي در سال 1984 اهدا شد. ژان فيليپ واسال به عنوان يك معمار و شهرساز در نيجر Niger از 1980-1985 كار كرد. با همديگر ، آنها دفتر لاكاتون و واسال را در 1988 افتتاح نمودند. كار آنها ايده ي فضاهاي سخاوتمندانه ، قاعده ي كلي فضاهاي دو تايي براي "برنامه + تخصيص بودجه"، اساسا افزايش استاندارد معمول مسكن اجتماعي يا برنامه هاي عمومي و اقتصاد براي ساخت بيشتر را توسعه مي داد. آنها چندين خانه سازي خصوصي را در فرانسه به اتمام رساندند ، مانند خانه ي لاتاپي House Latapie در بوردو و خانه در درختان خليج آركاچون Arcachon ، برنام ي مسكن اجتماعي چهارده آپارتمان در مول هاوس Mulhouse ؛ و كافه براي مركز معماري Architektur Zentrum در وين؛ محل كاخ د توكيو Palais de Tokyo براي خلاقيت معاصر در پاريس ، يك مدرسه ي مديريت در بوردو ؛ سالن نمايشگاه در پاريس ؛ يك كارخانه ي نوشيدني در كوربيرس Corbières ، و به تازگي مدرسه ي معماري در نانت Nantes
. كار جديد آنها در پروژه هايي براي مسكن اجتماعي در سنت نزاير St. Nazaire ، پاريس؛ مجموعه هنر معاصر Contemporary Art Collection در منطقه شمال – فراك FRAC - در دونكرك Dunkerque ، و گسترش كاخ د توكيو در پاريس. همراه با فردريك دروت Frédéric Druot آنها مطالعه ي مثبت انجام دادند ، يك مطالعه ي موردي در آينده از توسعه ي مسكن بزرگ مقياس در فرانسه و تحول ساختمان بلند آپارتمان ها ي مسكن اجتماعي در پاريس ، در حال حاضر در دست ساخت است. فردريك دروت مدرك معماري خود را از اكول د معماري در بوردو در 1984 دريافت كرد. او استوديو خود ، l’Épinard Bleu ، در 1987 بنيان نهاد ، و در 1991 او معماري فردريك دروت را تاسيس كرد . كار وي بر مقرون به صرفه بودن پژوهش و تحول ساختمان هاي موجود تمركز دارد.