استنلی کوبریک یکی از فیلمسازان معاصر است که احتیاج به معرفی ندارد, آثارش به شکل گسترده ای بیانگر رهیافت هنری اش می باشند. فیلمی که این هفته پیشنهاد کردیم, تلألؤ شاهکاری که کوبریک در سال 1980 خلق کرد. این فیلم ژانر وحشت نه فقط به علت داستانش بلکه به دلیل توانایی خلق فضایی که در امتداد هدف کارگردان وانمودگر دیوانگی است, تحسین برانگیز می باشد.

یکی از سکانس های آغازین وهول برانگیز چشم انداز هتل می باشد, کوبریک استادانه در این سکانس از نگرانی های طبیعی ما درباره ی دور افتادگی و ویرانی سواستفاده کرده و حسی کامل از ویرانی که هتل بر می انگیزاند را به ما القا کرده است؛ سکوت, وسعت, متروک بودن هتل این حس را در بیننده تشدید می کند.

من حدس می زنم خیلی از شما فیلم را تماشا کردید, در غیر این صورت الان زمان لذت بردن از یک هیجان کلاسیک و رابطه ی که فیلسوف سینما استنلی کوبریک بین فضا و وحشت تولید کرده است, می باشد. آیا شما فکر می کنید این گونه ای از توپولوژی معماری است؟