زمانی که مردم در محدوده زمان و سر حد عمل با هم اتفاق نظر دارند، اگر حرکتی بتواند در یک لحظه شناخته شود، طراحی هفته حرکت تحقق می یابد. در سه سال گذشته، طراحی جشنواره ها و هفته ها مکان هایی را در U.S از این سو و آن سوی شهرها شامل: پرتلند(Portland)، شهر دریاچه نمک، شهر کانکاس(Kansas City)، بالتیمور(Baltimore) و دترویت(Detroit) را در بیجینگ، سنگاپور، مسکو و پاریس به سرعت گسترش داده است.

به هر حال این مساله ای شگفت آور نیست. ما همه می آییم تا بفهمیم طراحی هر چیزی و هر جایی که ما لمس می کنیم اتفاق افتاده است، و هر عامل اقتصادی قسمتی از پیش برد طراحی است و گاها بیشتر هم می شود. "یک ارزش جدید در حال جایگیری در طراحی به عنوان نوآوری اساسی است،" نقل از کارل کلتا(Carol Coletta) ، مدیر جایگاه هنر، "و در ارتباط میان نوآوری، شغل ها، و رشد اقتصادی." این رشد آگاهی به طور اختصاصی در شهر ها متمرکز شده است، جایی که طراحی نه فقط به عنوان ناجی یا پشتیبان اقتصادی بلکه به عنوان راه حلی برای بسیاری از گردنکشان اجتماعی پیشرو می شود.

ماند دنباله های هواپیما که TEDs را تکان می دهد(همه ی آن شهرهایی که با طراحی هفته های جدید در واقع TEDs را دارند) به خوبی پیوندی که بین مدرسه D و مدرسه B برنامه ای مرحله ای است. "هر چیزی که ما اکنون به سوی آن در حرکت هستیم چیزی است که درست قبل از رنسانس اتفاق افتاده است،" به نقل از پاتریکیا مارتین(Patricia Martin)، نویسنده ی نسل رنسانس. "گیاهان پیوندی و گرده افشانی از گلی به گل دیگر که گونه های جدید و دسته های تازه ای را به کسب و کار سوق می دهند. این اتفاقی است که پس از دوره تاریکی در ایتالیا رخ داد. مردم به صورت همگانی، نسبت به قدرت خلاقانه آگاه شدند." برای توضیح، او می گوید یک مسابقه عمومی نقاشی در سده 1500 بین میکل آنژ و لئوناردو جایی بود که جمعیت با تشویقشان تعیین می کرده اند که چه کسی باید پیروز شود.

در روند طراحی جشنواره، این کار ساده ای است که احساس کنیم سال های تاریک عمرمان سپری شده است. " زمانیکه اقتصاد منبع اصلی است، نیازی برای راحتی در اجتماع وجود دارد،" نقل از هایلری جی(Hilary Jay)، مدیر اجرایی طراحی فیلادلفیا(اکتبر10-14). "ما به فرهنگ به عنوان عاملی برای راحتی و همکاری به جای رقابت می نگریم." و در اینجا رقابت های بسیاری وجود دارد. اساسا جشنواره های جدید تر رسمی سازی ناگهانی از فعالیتی که پیش از این در شهر های میزبانشان می جوشیدند، هستند.

طراحی هفته ای پرتلند، که در 10 اکتبر شروع شد، برای سپاس از بازدیدهای هفتگی تولید کنندگان این رویداد با دارا بودن نظم بسیار در طراحی، قادر بود تا تنها با چهار ماه برنامه گرد هم آید. اریک هیلرنز(Eric Hillerns) و تسیلی پینس(Tsilli Pines) انتظارات را به حداقل رساندند. "ما در خواست کردیم که هر کس تا کنون طراحی فضایی را در شهر انجام داده، با ملاقات مجازی، آثارش را در این یک هفته به نمایش بگذارد،" نقل از پینز، "و برای رساندن صدای خودمان کافی است به مردمی که خارج از عرصه ی هنر هستند گوش کنیم."در کلمبوس، که صاحب آن طراحی هفته را در 29 سپتامبر افتتاح کرد، میشل بنگیورنو(Michael Bongiorno) زمانیکه ایده اش را مطرح کرد، سراسر پوشیده از میزانی حمایت و همکاری بود. او می گوید: "شهر و انجمن تجاری از عقب افتادگی در آمد تا این اتفاق روی دهد."

مت کلیسان(Matt Clayson)، مدیر طراحی جشنواره دترویت(19-23 سپتامبر) این جشن سریع را سومین موج نام گذاری می کند. لندنی که در 2003 یافته شد، کشتی مادر است. فیلادلفیا، در 2005 کشف شد، و سان فرانسیسکو، در 2006، جایی که دومین موج وجود داشت. جرات و جسارت دترویت از طراحی خلاق دالان مرکزی بالا رفت. در ابتدا آن ها نیازهای داخلی طراحی اجتماعی بومی را تشخیص دادند.

"ما متوجه شدیم که آنجا هیچ برنامه ای برای طراحی روی مغز اشخاص بر زمینه ای منظم یا سالیانه وجود نداشت،" نقل از کلیسان(Clayson). طراحان دترویت راه مناسبی را برای تقسیم کارها بین خودشان نداشتند، کسب و کارهای محلی، یا حمل و نقل های بین المللی و قومی. آن ها به پرورش قسمتی ضروری از طراحی شالوده که به آن اقدام کرده بودند، پرداختند و سپس به تقویم طراحی جهانی پیوستند.

چیزی که تماما خوب و شگفت انگیز است - و برای شرکت کنندگان الهام بخش و برای بنیان گذاران هیجان انگیز - اما آیا انجام طراحی هفته ها روی تصورات موسس ها تاثیر می گذارد؟ آیا این رویداد موقت روی پایداری تاثیر می گذارد؟ یا زمان، انرژی، و پول که به نحوی برای پیشرفت آموزش طراحی، تسلط کامل بر کسب و کارهای کوچک، یا در ابتکار که تاثیرات اثبات شده ی بیشتری روی اقتصاد دارد؟ "این فشردگی برای اندازه گیری، سخت است،" نقل از بن ایوانز (Ben Evans)، موسس و مدیر طراحی جشن لندن. "آن ها قابل لمس و غیر قابل لمس هستند." قابل لمس ها شامل تعدادی از شرکت کننده ها، ثبت شده ها، و بازدید از مطبوعات؛ و مال التجاره، خوراک، آشامیدنی، و رزرو هتل. غیر قابل لمس ها: تا چه اندازه جشن، پیشبرد اقتصادی – اجتماعی را تغییر می دهد؟ آیا تغییر علامت تجاری شهر موفق می شود؟

ایوانز داستانی درباره ی هفته ی طراحی بلگرید می گوید، در سال 2005 آغاز شد – تنها پنج سال بعد از برکناری رئیس جمهور میسویک (Milosevic).او می گوید: "هیچ کس در اروپا تمایل نداشت که به آنجا برود." او می گوید: آنجا هیچ طراحی شرکتی وجود نداشت، هیچ طراحی مدرسه ای یا مارک های بزرگی. "اما آنجا یک گروه کوچک بسیار مشتاق بود، مردمی که سخت کار می کردند تا رویدادی را راه اندازی کنند." در هفتم آخرین ژوئن، مجله Wallpaper با جشن ها در جای خود باقی مانده است. "این مکانی برای بودن طراحی شده است." نقل از ایوانز، کسی که هنوز آوازه ی شگفت آوری دارد. آن ها اعتبار مکانی را تغییر دادند، که حتی روی نقشه هم وجود نداشت." اکنون، بلگرید شاید تنها قالبی از یک شهر باشد که به صورت خود کار، هفته طراحی را پیش می برد.