كريستف بردگور و ماري پجوس با طراحي و ساخت خانه ارواح ، كاري قابل توجه و به ياد ماندني از معماري تنديس گون را در اطراف مركز هنرهاي معاصر كنيسه دو دلمه به وجود آورده اند كه باعث بيشتر ديده شدن اين مركز هنري شده است. با ايجاد فضاهاي جديد براي پذيرا بودن بيشتر بازديدكنندگان و هنرمندان ، اين مركز مي تواند از فضاها براي اهداف و كاربري هاي جديدتري استفاده كند.
قلب اين پروژه ، باز ساخت و احياي بنايي است كه در قديم زندان ، سپس مدرسه و در انتها محل تشييع جنازه بوده است. با در نظر گرفتن اين پيش زمينه ، هنرمندان اين اثر آنرا با تخيلات و حقايق معماري به يك خانه ارواح تبديل كرده اند ؛ جايي كه اسمش را از پژواك نام آوايي گرفته است كه مارسل دوشان پديد آورنده اش بوده است؛ ادغام دو نام مهمان وصاحبخانه و تشكيل واژه روح در زبان انگليسي است:
A Guest + A Host = A Ghost
اين عنوان ايده اي براي شروع طراحي اين بنا بوده است و رابطه اي ميان " ميزبان : مركز هنر" و" مهمان : بازديدكنندگان و هنرمندان" ارائه مي دهد.
معماران فرانسوي بنا ، خانه اصلي را با حجابي سفيد رنگ پوشاندند در حاليكه در گوشه ها بر روي محيط اطرافش چكه مي كند و به پوسته و بدنه اي پويا و متحرك تبديل مي شود ؛ يك فرم در حال حركت كه گذشته را به خوبي آينده به نمايش مي گذارد. به عنوان فضايي براي جمع كردن ارواح ، خانه نه تنها مكاني براي تجديد خاطرات و ادراكات و احساسات است ، بلكه به عنوان ميانجي گري براي مركز هنر ايفاي نقش مي كند.
اين مكان عمومي به منزله يك نقطه عطف در تاريخ مركز هنر كنيسه دو دلمه است كه همواره خود را به عنوان مكاني براي تحقيق و كار هنرمندان نشان داده است و محلي براي عموم مردم براي گفتمان ها و جلسات . در سال 2013 اين مركز هنري 20 ساله خواهد شد و با گشوده شدن اين خانه از اين پس همگان را در تجربه معماري با كيفيت بالا شريك خواهد كرد.
طبقه همكف اين ساختمان به دفتر اطلاعات ، آرشيو اسناد و مركز پذيرش گروهها ، دانش آموزان و برنامه هاي آموزشي مركز هنر خواهد بود. طبقه فوقاني آن تبديل به استوديويي خواهد شد كه محل استقرار موقتي هنرمندان ، دانشجويان ، كارآموزان و كارشناسان هنري مناطق ديگر جهان خواهد بود.