این مرکز دارای گروه هایی با دانش میان رشته ای است که روی جنبه های مختلف آگاهی و آموزش زیست محیطی کار می کنند . مجموعه ای از ساختمان ها در ساختگاهی با زمین موج دار و شیب دار در امتداد خط الراس ها قرار گرفته اند و بخش هایی فرو رفته و گود را برای محوطه سازی , خالی گذاشته اند . علاوه بر این ساختمان ها به گونه ای بریده و قطع شده اند که میزان نور تابیده شده و وارده به آن ها تا حد امکان کاهش یافته و سطح نمای قابل رویت آن ها کم شده است , در حالی که به درختان اطراف نهایت احترام را می گذارند و حریم مورد نیاز آن ها را تامین می کنند.بدین ترتیب این طرح پاسخ خوبی برای ساختگاه شیبدار و پوشش گیاهی درختان انبوهی است که آنرا پوشانده اند , به گونه ای که کمترین مزاحمت ممکن را برای پوشش گیاهی موجود داریم , زهکشی و سیستم طبیعی دفع هرزاب ها و هدایت آب های سطحی که همان شیارهای فرودین و آبراهه های گود زمین هستند برجا نگهداشته شده اند , فرسایش جلوگیری شده و جهت گیری اقلیمی زمین و ساخت و سازهای موجود در ساختگاه روی هم رفته مناسب است .
ساختار غیر سلسله مراتبی و انعطاف پذیر سازماندهی این مرکز هویت فردی را رعایت می کند . برای کار گروهی ارزش قایل بوده و مشوق آن است و قدرت سلسله مراتبی را نفی می کند. بدین ترتیب معماری انجام شده در ساختگاه علاوه بر این موارد , با استفاده از مواد و مصالح ( آجر و بتن ) و جزییات اجرایی مشابه در سرتا سر بنا و نیز گوشه شناسی همسان عناصر و فضاها حل کردن هویت ساختمان های متمایز گوناگون در هویت کلی مجموعه و حفظ نوعی پیوستگی دانه ها و بخش های مختلف تلاش کرده تا شخصیت واحدی را به وجود بیاورند . این معماری می کوشد تا تمایز فردی و هویت شاخصه هر قسمت را با استفاده از مزیت تغییر و تنوع زمین و ساختگاه و باقی موارد موجود و طبیعی ایجاد کند .
محیط مصنوع که در میان یک طبیعت انبوه آشیانه گردیده به وسیله نوارهای مختلف سطوح , پله ها و تراس ها که ایجاد موقعیت های مناسب , چشم اندازهای زیبا و پیوستگی بصری خوشایندی می کند , شکل گرفته است . در اینجا ساختمان ها با یک دایره واژگان کنترل شده و محدود , متمایز شده در عین حال به هم پیوند خورده اند تا به شکل زمین و عوارض آن پاسخی مناسب داده باشند.