برج زراعیِ لندن که توسط برندون مارتلا(Brandon Martella) طراحی شده؛ در امتداد ساحل جنوبیِ رود تِیمز(Thames River) نشسته و بر دشت پوتر(Potter) مشرف است. برج، مانند یک درخت، آب باران را جمع و انرژی خورشیدی را، برای حفظ زیستی، جذب می کند. باد نیز از طریق توربین های هم تراز شده با ساختار پیرامونی حاصل می شود. طبقات مسکونی، از مزیت های تهویه های عبوری بواسطه ی استفاده از پنجره ها و بادگیرهای قابل کنترل، بهره می برند، در حالی که طبقات هیدروپونیک(hydroponic)ـ زیر مجموعه از روش های زراعت ـ یک سیستم هیدرونیک(hydronic) ممتد هستند- سیستمی که برای گرمایش و برودت از آب استفاده می کند- و محتوای هوای مرطوب را از طریق جمع آوریِ آب تغلیظ شده در داخل بالشتک های ای تی اف ای(ETFE) و ثقیل کردن و پایین آوردن آن بوسیله ی قفسه های هیدرو پونیک؛ بازیافت می کند.
هر کدام از طبقات زراعی، یک چهار چوب فولادی باز را در بر دارند، که به برج اجازه می دهد تا به عنوان یک کانال برودتی بین عملکردهای مسکونی و زراعی عمل کند. در طول شب، برج در مقام یک چراغ دریایی ـ چراغ یک زندگی جدید ـ خواهد درخشید و به نوعی به زمینِ [شخم خورده ی] دشت پوتر طعنه می زند، فرصتی جدید برای پایداریِ اجتماعی فراهم می کند و با استفاده از نور پردازی یو وی(uv) تا 24.7 بازدهی را رشد می دهد. با یک میلیون فوت مربع حجم ـ برای گیاهان قابل رشد ـ این برج می تواند به طور میانگین 36.6 پوند از گونه ی سبزیجات و میوه ها را در هر 100 فوت مربع تولید کند، که در نهایت سالانه 1.5 میلیون پوند از سبزیجات و میوه های تازه را برای %20 لندن فراهم می کند.