در جایی که سابقا آلمان شرقی بود, هنرهای بصری کارکردی اصلی در بهبود تصویر جامعه ی سوسیالیستی داشت. رئالیسم سوسیالیستی یک دستور از جانب قدرتی بود, که واقعیت منوط به اسطوره ی کارگر را بزرگنمایی می کرد. هنر در درک چیزهایی که می توانست برای اهداف آموزشی ابزاری شود آسان بود. حال در این شرایط هنرمندها واقعاً می توانند هنرمند باشند؟

سیبل برگمن قطعاً موفق به انجام این کار شد. در درون محدودیت های موجود عکس های او بر لحظات آرام متمرکز بود؛ نه بر نمادهای کلان مدنظر حزب یا ژست ها ی بزرگ در جمهوری دموکراتیک آلمان. جایی که او بزرگ شد و سال ها کار کرد. و هیچ وجه اشتراکی با آنجا نداشت. او می گوید وقتی به گذشته باز می گردد می بیند که وضعیت به سختی آثارش را تحت تأثیر قرار داده است: " من همیشه بدون توجه به محدودیت های دولت کار می کردم و به سانسور اهمیت نمی دادم." سیبل برگمن برای مجله ها و روزنامه هایی با محوریت فرهنگی عکاسی می کرد که تعمداً مایل به تطابق با ایدئولوژی غالب نبودند. 

او در نتیجه قادر به شکستن اصطلاحات تصویری مرسوم و خوشبینی اجباری آن بود. او از زیر بار ایده های ممنوع به واسطه ی انتخاب عکس های مد و تصاویر هر روزه از محیط اطرافش شانه خالی می کرد. در یک جهان مشروط سیبل برگمن به دنبال درونمایه هایی که فردی, غیر مانوس و در زمان هایی دیوانه وار بودند, می گشت. تصویرهای او جهت خاصی از زندگی روزمره را آشکار کرد, اما هرگز به شکل کاملی آن را در معرض نمایش نگذاشت. به مدت 28 سال, سیبل برگمن با مربی و همراهش آرنو فیشر در برلین شرقی در یک آپارتمان واقع در منطقه ی شیفباوردام در حاشیه ی رودخانه ی اشپری زندگی کرد.

او از بالا نگهبانان مرزی را می دید. و نظارگر تلاش هاو توقف مردم در فرار از جمهوری دموکراتیک آلمان می شد. و شاهد طلب آزادی و دست های خشن دولت بود. آپارتمان او توسط عکاسان در سرتاسر جهان دیده می شد اما برگمن اجازه ی ترک آن را نداشت." من می خواستم مسافرت کنم, این مشکل بود." عضویت او در اتحادیه ی هنرمندان بصری برای او هر دوسال یکبار یک سفر مطالعاتی به کشورهای غیر سوسیالیستی را ممکن ساخته بود. نهایتاً سیبل برگمن کشور خودش را ترک کرد. عکس های سیاه و سفید سیبل برگمن نه تبلیغاتی و نه به دنبال انتقاد از رژیم خاصی بودند." من عکس های انتقادی هم می گرفتم اما آنها کارهای اصلی من نبود. من یک مبارز مقاوم نبودم, غالباً درگیر موضوعات حاشیه ای بودم."

عکس های او تکه هایی از زندگی روزمره در آلمان شرقی را نمایان می کند. و از داستان های پر امید و رویاهای در هم شکسته گذر می کردند. این تصاویر نمودگر ایده آل ها, بتها و نشانه های سوسیالیسم آلمانی, فضایی برای بازتفسیرها و تعاملات مبتنی بر خود در اواخر دهه ی 60 می باشد. آثار او از یک طرف رمانتیسم, فانتزی و رازآلود بودند و از طرفی پرتره های مشاهیر را شامل می شدند. سیبل برگمن در 3 نوامبر سال 2010 به علت ابتلا به سرطان در سن 69 سالگی از بین رفت.