موزه پوئنته دو ويدا كه پيشتر با نام بيوموزئو معرفي گشته است ؛ اولين طرح فرانك گري در امريكاي لاتين خواهد بود. اين طرح در منطقه اي به نام امادور در پاناما استقرار مي يابد كه در نزديكي بندري كشتي راني اصلي اين كشور قرار دارد.

هدف بيوموزئو ارائه تجربيات تاثير برانگيز و آموزشي از تنوع زيستي منطقه و ظهور تنگه ي پاناما مي باشد تا با ايجاد انگيزه، ساكنين پاناما را به شناختن و ارزش گذاري بر مولفه هاي طبيعي هويت خويش ترغيب كند و نياز به حفاظت از محيط زيست را در كليه بازديدكنندگان زنده نمايد. اين موزه در نظر دارد به بررسي اهميت سيستم هاي بيولوژيكي پاناما و ظهور آن به عنوان يك پيوند زمين شناختي ميان امريكاي جنوبي و شمالي بپردازد ؛ كه هر دو اثرات جهاني اي داشته اند كه بسياري از آن ها غافلند.

با توجه به اين افكار و اهداف، به سرعت مشخص گشت كه موزه، به طرحي بسيار ويژه براي جلب توجه و موافقت بنيانگذاران بين المللي آن نياز دارد. آن ها مي خواستند كه موزه، طرحي تا به حال ديده نشده داشته باشد و تبديل به نماد ومشخصه اي شهري براي پاناما گردد ؛ همچون برج ايفل براي فرانسه و يا برج پيزا براي ايتاليا. با مشاركت شركت همكاران گري و معمار بنام طراحي منظر، ادوينا وُن گال و شركتش، اين موزه به فرمي بسيار منحصر بفرد طراحي و توسط پارك گياه شناسي احاطه و با نمايشگاه هايي كامل گشته است.

اين موزه، شامل پاويون هايي ست كه متقابلا از نمايشگاه هايي تشكيل شده اند كه توسط شركت طراحي بروس مائو، يكي از مهم ترين شركت هاي طراحي در جهان، ساخته شده اند. اين پاويون ها داراي سقفهايي به رنگهاي روشن مي باشند و از راه دور توسط مسافران بندر كشتي راني قابل مشاهده مي باشند. در مجموع، سقف ها يك سيلوئت غيرمعمول را نمايش مي دهند كه همچون تجسمي ناخوداگاه از نيروهاي طبيعي بر جهان ماست. داريِن مونتانس يكي از هماهنگ كنندگان نمايشگاه ها موزه را " ساختماني پرجلوه و برجسته، همچون طبيعت پاناما " توصيف مي كند.

اناند دواراجن، يكي از همكاران شركت همكاران گري، در توصيف كليه پروژه هاي اين شركت مي گويد : " ما به كنكاشي عميق و كامل در فرهنگ هاي محلي مي پردازيم تا راه هاي ابتكاري و الهام بخش در پاسخ به هر مكان را بيابيم. " و در اين پروژه، پاسخ ما استفاده غني از رنگ بوده است. گرچه هندسه يكي از ويژگي هاي آثار فرانك گري ست ؛ دواراجن از پرداخت نهايي نما مي گويد : " استفاده از پلاستر بر روي بستر بتوني، راه حلي معمول در پاناما و تركيب زيبايي شناسي يك معمار بين المللي و صنعت فرهنگي و محلي پاناما مي باشد. حتي سيستم توسعه داده شده ي كنترل باران توسط همكاران گري، از ساختارهاي پوسته اي ِ موجود در پاناما الهام گرفته شده است كه با حفاظت فضاهاي داخلي از باران، اجازه تهويه هواي متقابل را نيز مي دهد.

البته، بزرگترين چالش در اين پروژه، طراحي ِ روايت معماري در توضيح هويت پانامايي بوده است. با كمك شركت طراحي بروس مايو، موزه به ساختاري با آتريومي وسيع بدل گشت كه به هواي باز و 8 گالري منشعب به آن دسترسي دارد. هر گالري، هويت معماري منحصر بفرد خود را دارد و در عين حال با بستر اصلي موزه مرتبط مي باشد.

مارگوت لوپز، مدير موزه مي گويد :‌ " يكي از مهم ترين و جالب ترين خصيصه هاي اين موزه، مكالمه مداوم ميان معماري و روايت آن است، كه به خوبي با هم ادغام گشته اند. بازديدكنندگان به يادگيري ريشه هاي زمين شناختي پاناما مي پردازند و ساختمان آن ها را در اين گردش همياري مي كند. "