در طول قرن ها معماران از ساخت و سازهای کوچک مقیاس برای دوهدف استفاده می کردند، یکی تحربه ی فضاهای منبعث از فرم، مقیاس و گستره محدود و دیگری تجربه استفاده از مصالح غیرمترقبه و جزییات ساخت . از انجایی که ازمایشگاه های تحقیقاتی مجهز و مناسب وجود ندارند، تحقیقات بر روی مصالح توسط معماران صرفا به تمرکز بر پتانسیل های موجود در مصالح رایج که استفاده از ان ها غیر مناسب بنظر می آمدند محدود شده است.اقامتگاه موقتی که دفتر معماری هوت تی Hoogte Twee Architecten در هلند طراحی کرده یکی از همین تجربه هاست.تیوپ های پی وی سی طراحی شی خاصی را برای ما امکان پذیر ساخت که در ان مصالح دیگر به عنوان لوله دیده نمی شوند بلکه به عنوان سنگ ساختمانی تو خالی در نظر می ایند. این مصالح به واسطه مشخصات فضایی خود و با گذر از کاربرد همیشگی اش انتخاب شد. شفافیت در راستای طولی اش و دیواره های محکم در جهت عمود حالت فضایی محکمی را به وجود می آورد. بوسیله ی تعداد زیادی از لوله ها ی موازی که از آن ها به عنوان ساختمان سنگی استفاده می شود توده ی ساخته شده ای حاصل امد که با وجود اینکه خودش را از 4 طرف بسته نشان می دهد همچنین از سر و ته معلوم است.با ایجاد فضاهای تو خالی در این توده اقامتگاه خاصی ساخته خواهد شد که بواسطه نوری که از دو طرف می گیرد حضور در ان بی نهایت مشعوف کننده خواهد بود.