مرکز پمپیدو با هدف ادای احترام به یکی ازغامض ترین و پرکارترین هنرمندان قرن بیستم از تاریخ 21 نوامبر 2012 تا 25 مارچ 2013 نمایشگاهی را به آثار سالوادور دالی اختصاص داد. در سال 1979 یک نمایشگاه مرور بر آثار باقی مانده ی او که موفق ترین نمایشگاه در تاریخ مرکز پمپیدو نامیده شد, برگزار گردید. دالی به یکی از اساتید مسلم در تاریخ هنر مدرن و محبوب ترین شخصیت در همان بازه ی زمانی تبدیل شد.
دالی هنرمندی بسیار بحث برانگیز با روش تئاتری و فزون خواهی (نام مستعار او آویدا دلارز بود) و هم چنین مواضع سیاسی تحریک آمیز خود که غالباً به استهزا کشیدن و به ریشخند گرفتن بود, شناخته شد. این نمایشگاه جدید از تأثیر سر راست بر آثار دالی از آنچه که او خود را بزرگتر از شخصیت زندگی و به نوبه ی خود نابغه و گروتسک مآبانه اش که به شکلی بسیار پیچیده به هم بافته شده بود, اجتناب نمی کند. این نمایش بیش از دویست اثر که شامل نقاشی, مجسمه, طراحی و .. هستند را بر اساس موضوع و به ترتیب زمانی نمایان کرده است که بر این اساس می باشد:
1: دیالوگی بین چشم و مغز هنرمند و بیننده ها
2:پیشگام هنر پرفرمنس, تولید آثار بی دوام از هنر و دستکاری رسانه ها به مثابه شخصی که هنر را به عنوان ابزار ارتباط جهانی می پنداشت.
3: به چالش کشیدن فیگور(پرسونا) هنرمند در صورتی سنتی
در میان این شاهکارهای به نمایش در آمده در پاریس برخی از شاخص ترین آثار دالی بر این قرار بودند: تداوم حافظه (ساعت های ذوب شده 1931), شبح جاذبه ی جنسی 1934 و راز بی پایان 1938. نمایشگاه هم چنین فرصتی در کشف بیش از یکصد اثر از دالی و پروژه های انجام شده بر روی کاغذ, اشیا, صفحه نمایش, فیلم, عکس, گزیده ای از تلویزیون و به طور کلی برنامه هایی که فعالیتهای افراطی هنرمندی که به یک شومن بدل شده بود, را بازتاب می دهند.